Izolacje.com.pl

Zaawansowane wyszukiwanie

Preparaty iniekcyjne stosowane do wykonywania wtórnych hydroizolacji poziomych w murach

Injection preparations used for secondary horizontal waterproofing in walls

Aplikacja kremu iniekcyjnego, fot. B. Monczyński

Aplikacja kremu iniekcyjnego, fot. B. Monczyński

Pod pojęciem iniekcji, technologii iniekcji lub też iniekcji chemicznej należy rozumieć wprowadzenie środka iniekcyjnego w strukturę muru w taki sposób, aby zapewniać jego rozłożenie (rozprowadzenie) w całym przekroju przegrody. Mimo iż to metody mechaniczne pozwalają stworzyć ciągłą i całkowicie nieprzepuszczalną dla wilgoci barierę w murze, szacuje się, że ich udział w rynku wtórnych izolacji poziomych kształtuje się na poziomie jedynie 10 do 15% [1].

Abstrakt

W artykule autor omawia zastosowanie i zasady działania dostępnych środków iniekcyjnych, przeznaczonych do wtórnych hydroizolacji poziomych w murach. Szczególną uwagę poświęca nieorganicznym i organicznym związkom krzemu jako pierwiastkowi tworzącemu bazę w preparatach iniekcyjnych.

Injection preparations used for secondary horizontal waterproofing in walls

In the article, the author discusses the use and principles of operation of available injection agents intended for secondary horizontal waterproofing in walls. Particular attention is paid to inorganic and organic silicon compounds as an element forming the base in injection preparations.

***

Przez wiele lat przyczynę tego zjawiska upatrywano w tym, że w przypadku porównania nakładów finansowych, metody chemiczne posiadały znaczną przewagę nad metodami alternatywnymi [2], która jednak idzie w parze z łatwością stosowania oraz dobrą skutecznością [3]. Początki stosowania iniekcji chemicznej w celu wykonywania wtórnych izolacji poziomych w istniejących murach sięgają lat 50. ubiegłego wieku [4, 5], w Polsce zaś na większą skalę zaczęto stosować iniekcje w latach 80. [6].
Bez względu na sposób stosowanej technologii wyróżnia się cztery różne zasady działania iniekcyjnych środków chemicznych [7–9] (RYS. 1):

  • zamknięcie (zatkanie) światła kapilar – substancje czynne osadzają się w układzie porów częściowo wypełnionych wodą w taki sposób, że pory zostają całkowicie zablokowane, uniemożliwiając tym samym kapilarny transport wilgoci,
  • zwężenie światła kapilar – substancje czynne osadzają się w układzie porów w taki sposób, aby zredukować promień ich przekroju. Środek ten ma na celu przekształcenie porów w mniejsze od porów określanych jako kapilarne lub włosowate, czyli o promieniu mniejszym od 10–7 m, które nie są dostępne dla wody kapilarnej lub w których prędkość podciągania zbliża się do „zera”,
  • hydrofobizację – substancje czynne (tzw. środki hydrofobowe) osadzają się na ścianach naczyń włosowatych i w połączeniu z materiałem budowlanym tworzą niezwilżalną (wodoodporną) warstwę (kąt zwilżania θ ≥ 90°), w wyniku czego transport kapilarny wody zostaje uniemożliwiony,
  • połączenie zwężenia naczyń włosowatych i hydrofobizacji, względnie zamknięcia światła kapilar z ich jednoczesną hydrofobizacją.
rys1 monczynski

RYS. 1. Schematyczne przedstawienie zasady działania środków iniekcyjnych wg WTA 4-10-15/D; rys.: [9]

Aby utworzyć funkcjonalną przeponę przerywającą podciąganie kapilarne, preparaty iniekcyjne muszą nie tylko zostać równomiernie rozprowadzone w całym przekroju iniektowanej przegrody, ale również dotrzeć do wszystkich porów dostępnych dla wody. Z tego powodu muszą one wykazywać następujące cechy [7]:

  • niską lepkość,
  • niską masę cząsteczkową,
  • kompatybilność z wodą,
  • kompatybilność z solami,
  • rozmiar cząstek <  10–7 m.

Do wykonywania izolacji poziomych metodami iniekcyjnymi były i/lub są stosowane preparaty o różnorodnym składzie chemicznym. Przy czym najpowszechniej stosowane są obecnie środki iniekcyjne oparte na nieorganicznych i organicznych związkach krzemu, takie jak:

  • krzemiany alkaliczne,
  • metylokrzemiany alkaliczne,
  • żywice metasilikonowe,
  • silany/siloksany,
  • mikroemulsje silikonowe (SMK),
  • kremy iniekcyjne.

Spośród innych środków iniekcyjnych wymienić należy:

  • żywice epoksydowe,
  • żywice poliuretanowe,
  • polimetakrylany metylu,
  • parafiny i kompozyty wosków naftowych,
  • emulsje bitumiczne,
  • suspensje cementowe.

Nieorganiczne i organiczne związki krzemu

Krzem to drugi po tlenie najczęściej występujący pierwiastek na Ziemi (16,3% atomów) – w postaci związków chemicznych (głównie tlenków oraz krzemianów), wchodzi on w skład niemal wszystkich rodzajów skał oraz produktów ich wietrzenia (niemal 90% skorupy ziemskiej) [10]. W wysokiej temperaturze krzem reaguje z wodorem, tworząc dwutlenek krzemu (IV) SiO2.

Dwutlenek krzemu, krzemionka, jest szeroko rozpowszechnionym związkiem w przyrodzie – uwzględniając minerały, w których występuje on w formie związanej (krzemianów i glinokrzemianów), jego zawartość w skorupie ziemskiej wynosi niemal 52%, przy czym najbardziej rozpowszechnioną formą jest kwarc, rzadziej występują trydymit oraz krystobalit.

Stapianie dwutlenku krzemu z wodorotlenkami oraz węglanami sodu lub potasu prowadzi do powstawania rozpuszczalnych w wodzie krzemianów alkalicznych – przez stopienie krzemionki z węglanem sodu (Na2CO3) otrzymuje się będący stopem krzemionki i krzemianów sodowych produkt nazywany szkłem sodowym. Ogrzewanie tego rodzaju szkła z wodą pod zwiększonym ciśnieniem pozwala uzyskać syropowaty roztwór określany potocznie szkłem wodnym sodowym.

Stapiając krzemionkę, analogicznie z solami potasowymi uzyskuje się szkło wodne potasowe [11].

Związki krzemoorganiczne to związki chemiczne zawierające w swej cząsteczce atom krzemu czterowartościowego związany z atomami wodoru, węgla, fluorowca, tlenu lub azotu [6].

Krzem, jako sąsiadujący w układzie okresowym z węglem, jest najbardziej do niego podobny spośród wszystkich innych pierwiastków. Podobieństwo to jest szczególnie widoczne w połączeniu z rodnikami organicznymi. Związki zawierające wiązanie krzem–węgiel wykazują właściwości fizyczne oraz chemiczne zbliżone do związków z łańcuchem węglowym [11, 12].

Podstawowym związkiem krzemoorganicznym jest małocząsteczkowy silan – krzemowy analog metanu. Największą rolę w praktyce odgrywają pochodne silanu o wzorze ogólnym RnSiX4-n, w którym R oznacza atom wodoru, grupę alkilową lub arylową, X natomiast atom chlorowca lub grupę alkoksylową [13].

Bardziej rozbudowane związki krzemoorganiczne – polimery krzemoorganiczne określane mianem silikonów – zawierają jednocześnie charakterystyczne dla krzemu wiązania siloksanowe oraz wiązania związków organicznych typu węglowodorów, związane z atomami krzemu [14, 15]. Ich budowa chemiczna – dobrym przykładem jest podobieństwo w budowie ketonu metylowego oraz meru polidimetylosiloksanu (RYS. 2–3) [15] – oraz właściwości nadają im charakter pośredni między substancjami organicznymi a nieorganicznymi, przez co określane są polimerami półorganicznymi lub nieorganiczno-organicznymi [14, 16, 17].

rys2 3 monczynski

RYS. 2–3. Podobieństwo w budowie ketonu metylowego (2) oraz meru polidimetylosiloksanu (3); rys.: B. Monczyński

Bardziej rozbudowane związki krzemoorganiczne – polimery krzemoorganiczne określane mianem silikonów – zawierają jednocześnie charakterystyczne dla krzemu wiązania siloksanowe oraz wiązania związków organicznych typu węglowodorów, związane z atomami krzemu [1415]. Ich budowa chemiczna – dobrym przykładem jest podobieństwo w budowie ketonu metylowego oraz meru polidimetylosiloksanu (RYS. 2–3) [15] – oraz właściwości nadają im charakter pośredni między substancjami organicznymi a nieorganicznymi, przez co określane są polimerami półorganicznymi lub nieorganiczno-organicznymi [141617].

Podstawą nomenklatury związków krzemoorganicznych są nazwy odpowiednich krzemowodorów, zwanych silanami, z uwzględnieniem numeracji atomów krzemu [11, 12]:

  • SiH4    silan
  • H3Si–SiH3    disilan
  • H3Si–SiH2–SiH3    trisilan
  • H3Si–SiH2–SiH2–SiH3    tetrasilan itd.

Obecność w związku krzemoorganicznym grupy hydroksylowej oznacza się przy użyciu końcówki -ol, np.: 2-metylodisilan-1-ol – CH3HSi–SiH2OH.

Obecność grup aminowej, nitrowej lub alkoksylowej zaznacza się przy użyciu przedrostków amino-, nitro- oraz alkoksy-, przed którymi należy podać liczbę grup, a także numery atomów krzemu, przy których znajdują się podstawniki, np.: tetraetoksysilan – (C2H5O)4Si.

Łańcuchowe oraz pierścieniowe związki krzemoorganiczne, zbudowane naprzemiennie z atomów krzemu oraz tlenu nazywa się siloksanami, np.: 1,2-dietoksy-1,1,2,2-tetrametylodisiloksan.

Związki krzemoorganiczne dzieli się najczęściej na dwie grupy [11, 12]:

1) monomery, tj. związki zawierające w cząsteczce jeden atom krzemu:

a) związki zawierające wiązanie Si-C:

      • alkilo- i arylosilany o wzorze ogólnym RnSiH4–n, np. metylosilan – CH3SiH3,
      • alkilo- i arylochlorosilany o wzorze ogólnym RnSiCl4–n, np. dimetylodichlorosilan – (CH3)2SiCl2,
      • alkilo- i arylosilanole o wzorze ogólnym RnSi(OH)4–n, np. ­trimetylosilanol – (CH3)3SiOH,

b) związki zawierające wiązanie Si-O-C:

      • alkoksy- i aryloksysilany o wzorze ogólnym RO4Si, np. ­tetrametoksysilan – (CH3O)4Si,
      • alkoksy- i aryloksychlorosilany o wzorze ogólnym (RO)nSiCl4–n, np. dietoksychlorosilan – (C2H5O)2SiCl2,
      • alkoksy- i aryloksysilanole o wzorze ogólnym (RO)nSi(OH)4–n, np. trietoksysilanol – (C2H5O)3SiOH,

2) oligomery i polimery, tj. związki zawierające dwa lub więcej atomów krzemu:

a) związki o wiązaniu Si-Si, np. trisilan – H3Si-SiH2-SiH3,

b) związki o wiązaniu Si-O-Si, czyli siloksany:

      • siloksany łańcuchowe
      • siloksany pierścieniowe
      • siloksany rozgałęzione

Preparaty iniekcyjne na bazie związków krzemu

Krzemiany alkaliczne (alkalisilikaty), czyli szkła wodne sodowe, potasowe lub litowe, stosowane są z różnym powodzeniem od lat 50. ubiegłego wieku aż do dzisiaj. Mimo swoich ograniczeń, wciąż pozostają w użyciu dzięki dostępności oraz stosunkowo niskiej cenie. O ile w przeszłości stosowano głównie środki na bazie sodu, o tyle obecnie, nawet jeśli rzadko, stosuje się krzemiany potasu lub szkło wodne potasowe [7]. Alkalisilikaty w wyniku reakcji z dwutlenkiem węgla zawartym w powietrzu przeobrażają się w amorficzny żel krzemionkowy (RYS. 4–5).

rys4 5 monczynski

RYS. 4–5. Amorficzna budowa żelu krzemionkowego (4) i krystaliczna budowa krzemionki (5); rys.: [11, 19]

Proces wytrącania żelu krzemionkowego z roztworu szkła wodnego nosi nazwę koagulacji [11] – w przypadku szkła wodnego potasowego reakcja te przebiega następująco [18]:

Poprzez odkładanie się żelu krzemionkowego w porach i kapilarach dochodzi do ich zwężenia, a w sprzyjających warunkach nawet do ich zatkania [9].

Problematyczne w przypadku zastosowania szkła wodnego jest zapewnienie dostępu dwutlenku węgla, szczególnie w przypadku stosunkowo często spotykanych w starszych budynkach ścian o znacznej grubości oraz wysokim stopniu przesiąknięcia wilgocią.

Warunkiem trwałości przepony wykonanej przy zastosowaniu alkalisilikatów jest stały dostęp wilgoci, bez którego dochodzi do skurczu żelu krzemionkowego i powstawiania tzw. wtórnych kapilar. Dodatkową wadą tego typu środków jest fakt, iż produktem ubocznym powyższej reakcji chemicznej jest sól łatwo rozpuszczalna w wodzie, węglan potasu. W związku z wysokim stężeniem w powietrzu innych tlenków kwasowych mogą tworzyć się również siarczany i azotany, które mogą krystalizować w porach, prowadząc do destrukcji muru, jak również do higroskopijnego zawilgacania przegrody [11].

Metylokrzemiany alkaliczne (alkalimetylosilikonaty) to rozpuszczalne w wodzie sole kwasu alkikrzemowego, przy czym najczęściej stosowanym jest kwas metylokrzemowy. Środki te, również w wyniku reakcji z dwutlenkiem węgla, prowadzą do powstania polimetylowego kwasu krzemowego oraz węglanów, wg reakcji:

Polimetylowy kwas krzemowy prowadzi do hydrofobizacji światła kapilar. Podobnie jak w przypadku krzemianów alkalicznych problematyczne jest zapewnienie dostępu dwutlenku węgla oraz powstawanie szkodliwych soli budowlanych. Z tego powodu nie zaleca się stosowania metylokrzemianów alkalicznych w grubych murach o wysokim poziomie zawilgocenia.

Wadą tego typu środków są również ich silne właściwości żrące – produkty oferowane w handlu wykazują działanie żrące porównywalne do 20% ługu potasowego [2].

Rozwiązanie, które również wykorzystuje działanie kwasu polimetylokrzemowego, polega na zastosowaniu w miejsce metylokrzemianów alkalicznych związków propylu. W tym wypadku do powstania kwasu polimetylokrzemowego, a tym samym do hydrofobizacji muru, dochodzi bez udziału dwutlenku węgla. Dzięki temu iniekcję można prowadzić również w grubych murach o znacznym zawilgoceniu.

Wadą tych produktów jest powstawanie ubocznych produktów reakcji w postaci szkodliwych soli budowlanych oraz szybki przebieg reakcji. Choć w pewnych sytuacjach szybki mechanizm działania może być postrzegany jako zaleta, to z drugiej strony stanowi poważne zagrożenie dla całkowitego rozprowadzenia się iniektu w murze (skutkuje ograniczoną penetracją).

Kombinacja krzemianów oraz metylokrzemianów alkalicznych – połączenie obu wyżej wymienionych środków prowadzi do zwężenia światła kapilar przy ich jednoczesnej hydrofobizacji. W pierwszym etapie działania takiej mieszanki dochodzi do odłożenia się w kapilarach żelu krzemionkowego, co prowadzi do ich zwężenia, a następnie do odsychania strefy muru położonej powyżej utworzonej przepony. Spadek wilgotności powoduje z kolei uaktywnienie hydrofobizujących właściwości metylokrzemianu. Hydrofobizacja pozwala zapewnić działanie przepony również w przypadku skurczu żelu krzemionkowego, który w przypadku zastosowania wyłącznie krzemianów, niweczy efekt osuszenia muru.

Żywice metasilikonowe były jednym z najpopularniejszych środków iniekcyjnych w Polsce pod koniec XX w. [20]. Środki te powodują hydrofobizację światła kapilar i nie wymagają dostępu dwutlenku węgla. Dzięki temu mogą być z powodzeniem stosowane również w przypadku murów o dużej grubości. Jednakże w przypadku murów o bardzo wysokim stopniu przesiąknięcia wilgocią zaleca się kombinację ze środkiem iniekcyjnym zwężającym lub zamykającym światło kapilar, ponieważ w takim przypadku wytworzenie skutecznej przepony jedynie w wyniku hydrofobizacji jest trudne do osiągnięcia [7].

Silany/siloksany to rozpuszczalne w węglowodorach związki atomów krzemu i wodoru, stosowane jako środki hydrofobizujące. Dzięki specyficznej strukturze silany w znacznym stopniu poprawiają przyczepność między materiałami organicznymi i nieorganicznymi, zapewniając ochronę przed przenikaniem wody. Niewielki rozmiar cząstek pozwala również na dobrą penetrację w materiałach budowlanych [7].

Wadę tych środków stanowi fakt, że substancje aktywne reagują z wodą, więc początkowo stosowano je wyłącznie w produktach bezwodnych, zawierających rozpuszczalniki organiczne, które mogą być szkodliwe dla zdrowia i/lub środowiska, przez co wymagają zastosowania zwiększonych środków ochronnych podczas aplikacji.

Wraz ze wzrostem świadomości ekologicznej w latach 70. i 80. XX w. dążono do zastąpienia rozpuszczalników organicznych mniej niebezpiecznymi substancjami, co udało się dzięki stabilizacji substancji aktywnych w roztworze wodnym za pomocą emulgatorów [21].

Powszechnym produktem końcowym tych substancji po utwardzeniu jest pokrywająca pory powłoka z żywicy silikonowej. Reakcja powstawania żywicy silikonowej może wyglądać następująco [22]:

Bez względu na rodzaj zastosowanej substancji czynnej – siloksany stanowią bowiem jedynie większą „akumulację” silanów (RYS. 6) [21] – silny efekt hydrofobizacji wynika z faktu, że powstający polisiloksan wiąże się z podłożem w taki sposób, że grupy alkilowe są od niego skierowane jak najdalej (RYS. 7) [13].

rys6 monczynski

RYS. 6. Powstawanie siloksanu (wiązania Si–O–Si) z silanów; rys.: [21]

rys7 monczynski

RYS. 7. Efekt tzw. hydrofobowej szczotki molekularnej; rys.: [13]

W latach 90. XX w. opracowane zostały koncentraty mikroemulsji silikonowych (określane również jako SMK, od ang. Silicone Mikroemulsion Concentrates) [23]. Podobnie jak silany i siloksany wykazują one działanie hydrofobizujące [1]. Są to czyste silany lub modyfikowane związki siloksanów dostarczane w formie koncentratu. Podobnie jak klasyczne emulsje, SMK stanowią układ dwufazowy typu olej w wodzie [13].

rys8 monczynski

RYS. 8. Pojedynczy agregat mikroemulsji silikonowej. Objaśnienia: 1 – woda, 2 – silan/siloksan/polisiloksan, 3 – silan/siloksan, 4 – funkcyjny polisiloksan; rys.: [18]

SMK nie zawierają rozpuszczalników organicznych ani alkaliów oraz charakteryzują się niską lepkością. Są to płyny bezwonne i przezroczyste – średnica cząstek zemulgowanych (ok. 10–9 do 10–10 m; RYS. 8) jest bowiem nawet o dwa rzędy mniejsza niż w emulsjach silikonowych (ok. 10–8 do 10–9 m) i w odróżnieniu od nich, w mikroemulsjach nie zachodzi rozpraszanie światła [13]. Po dodaniu do wody tworzą one stabilne drobnocząsteczkowe mikroemulsje silikonowe. Wielkość cząsteczek pozostaje niezmienna również wówczas, gdy koncentrat zostanie wymieszany z wodą [1].

Mikroemulsje silikonowe są układami nietrwałymi – w obecności wody zachodzą reakcje hydrolizy oraz polikondensacji, co prowadzi do powstawania coraz większych cząsteczek. Natomiast szybkość tych reakcji jest na tyle mała, że mikroemulsje mogą być używane przez minimum 24 godz. [13].

rys9 monczynski

RYS. 9. Główne okresy stosowania hydrofobizujących preparatów iniekcyjnych; rys.: [23]

Mikroemulsje silikonowe nie prowadzą również do powstawania szkodliwych soli budowlanych. Ich wadą jest natomiast konieczność zapewnienia alkalicznego otoczenia w trakcie prowadzenia iniekcji. Ponieważ w przypadku starego budownictwa nie zawsze jest to możliwe, wymagane może być dodatkowe zastosowanie materiału alkalicznego. W takim wypadku należy przeprowadzić iniekcję wielostopniową [7].

Opracowane na przełomie wieków kremy iniekcyjne to efekt dalszego rozwoju produktów na bazie silanów/siloksanów, niezawierających rozpuszczalników organicznych (RYS. 9) [23]. Produkty te posiadają niską lepkość oraz charakterystyczną konsystencję gęstego kremu. Dzięki tym właściwościom środek iniekcyjny bardzo wolno wnika w strukturę iniektowanej przegrody, przez co uzyskuje się wyraźnie lepszą penetrację.

rys10 monczynski

RYS. 10. Penetracja środka iniekcyjnego w postaci kremu; rys.: [23]

W odróżnieniu od płynów iniekcyjnych, substancja czynna preparatów o konsystencji kremu rozchodzi się w murze na dwa sposoby: na drodze dyfuzji (wyrównania koncentracji) oraz ewaporacji (parowania) – transport zachodzi zatem zarówno w zawartej w porach materiału wodzie, jak i powietrzu (RYS. 10).

Za sprawą wysokiej zawartości substancji czynnej (powyżej 65%) produkt ten może być stosowany w przegrodach o stopniu zawilgocenia zbliżonym do stanu pełnego nasycenia wodą. Natomiast dzięki tiksotropowej konsystencji kremy iniekcyjne mogą być aplikowane w nawierty wykonane poziomo (lub pod jedynie niewielkim nachyleniem) bez ryzyka wyciekania środka iniekcyjnego (FOT.), jak również stosowane w murach zawierających rysy i/lub wolne przestrzenie bez konieczności wstępnej iniekcji (wypełnienia pustek) suspensją cementową. Ponadto środki te mogą być stosowane w materiałach o neutralnym pH [1].

Jako wada kremów iniekcyjnych może być postrzegana wysoka zawartość substancji czynnej (silanów/siloksanów), która w pewnych sytuacjach może wpływać niekorzystnie na niektóre materiały, takie jak tworzywa sztuczne czy masy bitumiczne. Ponadto, z uwagi na fakt, iż kremy iniekcyjne zdecydowanie lepiej rozprzestrzeniają się w murach o wysokim stopniu zawilgocenia, iniekcja w przegrodach o niewielkiej wilgotności może nie przynieść oczekiwanego efektu. W takim wypadku otwory iniekcyjne należy wstępnie napełnić wodą.

rys11 12 monczynski

RYS. 11–12. Budowa micel dla emulsji typu O/W (11) i W/O (12); rys.: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0

W ostatnich latach na rynku pojawiły się kremy iniekcyjne nowej generacji, które charakteryzują się tzw. odwróconą recepturą – tj. w odróżnieniu od dotychczas stosowanych kremów charakteryzują się układem emulsji W/O (woda w oleju, RYS. 11–12). Krem taki charakteryzuje się mniejszą zawartością substancji czynnej, a specyfika emulsji pozwala na uzyskanie szybszej penetracji preparatu w impregnowanej przegrodzie.

Pozostałe środki iniekcyjne

Żywice epoksydowe są to dwukomponentowe żywice organiczne, wprowadzane w mur pod ciśnieniem w celu zamknięcia światła kapilar. Po wymieszaniu komponentów (żywicy i utwardzacza) środek wprowadzany jest w formie płynnej w mur, gdzie w czasie od kilku minut do wielu tygodni (w zależności od składu chemicznego oraz temperatury) dochodzi do twardnienia żywicy na skutek polimeryzacji lub poliaddycji.

Żywice epoksydowe charakteryzują się niskim skurczem, dzięki czemu zapewniają trwałe uszczelnienie kapilar. Jednakże ich wadę stanowią stosunkowo wysoka lepkość oraz wrażliwość na działanie pary wodnej, co utrudnia równomierne rozprowadzenie iniektu w strukturze wilgotnego materiału.

Żywice poliuretanowe podobnie jak epoksydowe to produkty dwukomponentowe, wprowadzane w strukturę muru pod ciśnieniem, w celu zamknięcia światła kapilar. Niemniej charakteryzują się one niższą lepkością oraz wyższą odpornością na działanie pary wodnej. Mimo tego, w odróżnieniu od innych środków iniekcyjnych, równomierne rozprowadzenie środka w murze jest trudne do zagwarantowania. Z tego powodu produkty te stosowane są z reguły jedynie do uszczelniania rys [24, 25].

Polimetakrylan metylu – materiałem wyjściowym w tym wypadku jest kwas metakrylowy, który na drodze estryfikacji tworzy estry kwasu metakrylowego, reagujące z kolei przyspieszaczami i inicjatorami, tworząc zwężające lub zatykające światło kapilar polimery. Polimetakrylany posiadają ograniczoną odporność na alkalia i podobnie jak żel krzemionkowy przy braku kontaktu z wilgocią ulegają znacznemu kurczeniu. Z tego powodu produkty te powinny być stosowane wyłącznie w tych przegrodach, które mają stały kontakt z wilgocią. Ponieważ w przypadku hydroizolacji poziomych stanem docelowym jest efekt osuszenia muru, polimetakrylany raczej rzadko znajdują zastosowania w przypadku izolacji przeciw kapilarnemu podciąganiu wody – częściej jako uzupełnienie izolacji pionowej elementów stykających się z gruntem.

Parafiny (alkany) to nasycone węglowodory, które po wprowadzeniu w strukturę muru zastygają, zamykając tym samym światło kapilar. Utrudnienie w prawidłowym przeprowadzeniu procesu iniekcji stanowi konieczność utrzymywania temperatury nie mniejszej niż 80°C w całym przekroju muru [7], co szczególnie w przypadku murów grubych wymaga znacznych nakładów pracy oraz energii, jak również skrupulatnej kontroli. Materiał ten wykorzystywany jest obecnie w metodzie parafinowej iniekcji termohermetycznej [8, 26, 27].

Emulsje bitumiczne – środki te wprowadzane były pod ciśnieniem w strukturę muru w celu uszczelnienia (zamknięcia) światła kapilar. O ile zastosowanie emulsji bitumicznych pozwala na stworzenie całkowicie nieprzepuszczalnej przegrody bez powstawania szkodliwych soli budowlanych, to problemem jest zapewnienie równomiernego rozprowadzenia emulsji w całym przekroju muru. W wyniku wielokrotnych niepowodzeń od wielu lat nie stosuje się już emulsji bitumicznych w celu wykonania tego typu izolacji [7].

Suspensje cementowe jest to drobnoporowy materiał stosowany do zwężania światła kapilar. Z uwagi na wielkość cząstek oraz lepkość, które uniemożliwiają jego rozprowadzenie w powszechnie stosowanych materiałach budowlanych odnotowywano znaczne trudności z równomiernym rozprowadzeniem suspensji w strukturze iniektowanego muru – jedynie w odwiertach występuje rodzaj „wodoodpornego korkowania” [2]. Dlatego też materiał ten nie jest już stosowany w praktyce jako wyrób uszczelniający. Obecnie znajduje on zastosowanie w przypadku konieczności wykonania wstępnej iniekcji w murze zawierającym rysy oraz wolne przestrzenie, jak również do wypełnienia otworów iniekcyjnych po zakończeniu impregnacji.

W TABELI przedstawiono charakterystykę i ograniczenia środków iniekcyjnych sklasyfikowanych w instrukcji WTA nr 4-10-15/D [9].

tab monczynski

TABELA. Charakterystyka i ograniczenia środków iniekcyjnych [7, 9]

W praktyce budowlanej najczęściej stosowanymi środkami do wykonywania wtórnej izolacji poziomej murów metodą iniekcji chemicznej są wyroby będące kombinacją krzemianów oraz metylokrzemianów alkalicznych, a także kremy iniekcyjne [28]. Kremy iniekcyjne zyskują na popularności głównie z uwagi na aplikację niewymagającą specjalistycznego sprzętu. Coraz rzadziej stosowane są mikroemulsje silikonowe, a także parafiny czy żywice. Pozostałe opisane środki nie odgrywają większej roli w praktycznych zastosowaniach.

Literatura

 1. F. Frössel, „Mauerwerkstrockenlegung und Kellersanierung. Wenn das Haus nasse Füße hat”, Fraunhofer IRB Verlag, Stuttgart 2012.
 2. F. Frössel, „Osuszanie murów i renowacja piwnic”, Polcen, Warszawa 2007.
 3. A. Kaliszuk-Wietecka, J. Olifierowicz, „Metody osuszania ścian budynków istniejących”, „Materiały Budowlane” 7/2005, s. 32–36.
 4. E. Franzoni, E. Rirsch, Y. Paselli, „Which methods are suitable to assess the effectiveness of chemical injection treatments in the laboratory?”, „Journal of Building Engineering” 29/2020, pp. 101–131.
 5. F. J. Hölzen, „Zur Wirksamkeit von Injektionsmitteln an Fallbeispielen” [w:] H. Venzmer (red.) „Injektionsmittelabdichtung. Vorträge 7”, Dahlberg–Kolloquium – 14. und 15. September 2006, Fraunhofer IRB Verlag, Stuttgart 2006, pp. 117–131.
 6. M. Trochonowicz, „Analiza skuteczności przepon wykonanych metodami iniekcji chemicznej w murach z opoki wapnistej”, Politechnika Lubelska, Lublin 2011.
 7. J. Weber, „Horizontalsperren im Injektionsverfahren” [w:] J. Weber (red.), „Bauwerksabdichtung in der Altbausanierung: Verfahren und juristische Betrachtungsweise”, Springer Vieweg, Wiesbaden 2018, pp. 257–304.
 8. R. Wójcik, „Hydrofobizacja i uszczelnianie przegród murowych metodą iniekcji termicznej”, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn 2006.
 9. WTA Merkblatt 4-10-15/D, „Injektionsverfahren mit zertifizierten Injektionsstoffen gegen kapillaren Feuchtetransport”, 2015.
10. K.-H.Lautenschläger, W. Schröter, A. Wanninger, „Nowoczesne kompendium chemii”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007.
11. J.W. Łukaszewicz, „Badania i zastosowanie związków krzemoorganicznych w konserwacji zabytków kamiennych”, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2002.
12. T. Jasiński, „Związki krzemoorganiczne”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1955.
13. J. Ciabach, „Właściwości żywic sztucznych stosowanych w konserwacji zabytków”, Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2001.
14. V. Bažant, V. Chvalovský, J. Rathouský, „Silikony: związki krzemoorganiczne, ich synteza, własności i zastosowanie”, Państwowe Wydawnictwa Techniczne, Warszawa 1955.
15. O. Henning, D. Knöfel, „Baustoffchemie”, Verlag Bauwesen, Berlin 2002.
16. H. Saechtling, „Tworzywa sztuczne – poradnik”, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2000.
17. W. Szlezyngier, Z.K. Brzozowski, „Tworzywa sztuczne, t. 2: Polimery specjalne i inżynieryjne”, Wydawnictwo Oświatowe FOSZE, Rzeszów 2012.
18. R. Wójcik, „Ochrona budynków przed wilgocią i wodą gruntową” [w:] P. Klemm (red.), „Budownictwo ogólne, t. 2: Fizyka budowli”, Arkady, Warszawa 2005, s. 913–981.
19. A. Kawałko, „Synteza i właściwości fizykochemiczne układu SiO2–SnO2 otrzymanego metodą zol–żel w środowisku bezwodnym”, praca doktorska, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań 2012.
20. A. Kaliszuk-Wietecka, „Osuszanie i zabezpieczanie wodochronne zawilgoconych elementów budynków”, „Materiały Budowlane” 5/2018, s. 53–56.
21. R. Spirgatis, J. Engel, „Hydrophobierende Imprägnierung von Fassadenoberflächen”, „Schützen & Erhalten” 3/2010, pp. 11–15.
22. L. Mao, D. Kagi, „Method for assessing liquids for the remedial treatment of rising damp”, „Proceedings of the International Colloquium on Methods of evaluating products for the conservation of porous building materials in monuments”, Rome 19–21 June 1995, pp. 35–371.
23. F.-J. Hölzen, „Entwicklung und Anwendung der nachträglichen chemischen Horizontalsperren in 25 Jahren – Grundsätze für die Planung und Ausführung, Ausblick für die Zukunft” [w:] H. Venzmer (red.), „25 Jahre Feuchte und Altbausanierung”, 25. Hanseatische Sanierungstage vom 30. Oktober bis 1. November 2014 im Ostseebad Heringsdorf/Usedom, Beuth Verlag GmbH, Berlin – Wien– Zürich, 2014, pp. 21–32.
24. B. Monczyński, „Metody iniekcyjnego uszczelniania rys i złączy”, „IZOLACJE” 4/2021, s. 82–87.
25. B. Monczyński, „Uszczelnianie rys oraz złączy metodą iniekcji”, „IZOLACJE” 3/2021, s. 58–64.
26. R. Wójcik, „Odtwarzanie izolacji poziomych”, „Builder” 1/2008, s. 90–93.
27. R. Wójcik, „Odtwarzanie izolacji poziomych w istniejących budynkach metodą parafinowej iniekcji termohermetycznej”, „Materiały Budowlane” 3/2008, s. 7–8.
28. B. Monczyński, B. Ksit, „Środki iniekcyjne stosowane do wykonywania wtórnych izolacji poziomych w murze”, „Materiały Budowlane” 3/2017, s. 12–15.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!

Komentarze

Powiązane

mgr inż. Cezariusz Magott, mgr inż. Maciej Rokiel Analiza dokumentacji technicznej prac renowacyjnych (cz.3). Przykłady realizacji

Analiza dokumentacji technicznej prac renowacyjnych (cz.3). Przykłady realizacji Analiza dokumentacji technicznej prac renowacyjnych (cz.3). Przykłady realizacji

W artykule opisano szczegóły poprawnego wykonywania iniekcji w kontekście jakości prac renowacyjnych. Kiedy należy wykonać ocenę przegrody pod kątem możliwości wykonania iniekcji?

W artykule opisano szczegóły poprawnego wykonywania iniekcji w kontekście jakości prac renowacyjnych. Kiedy należy wykonać ocenę przegrody pod kątem możliwości wykonania iniekcji?

dr inż. Bartłomiej Monczyński Uszczelnianie rys i złączy metodą iniekcji

Uszczelnianie rys i złączy metodą iniekcji Uszczelnianie rys i złączy metodą iniekcji

Główną i bardzo często występującą przyczyną uszkodzenia budynków jest wnikanie wody i wilgoci w elementy stykające się z gruntem.

Główną i bardzo często występującą przyczyną uszkodzenia budynków jest wnikanie wody i wilgoci w elementy stykające się z gruntem.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Zastosowanie betonu wodonieprzepuszczalnego przy renowacji zawilgoconych budowli (cz. 41)

Zastosowanie betonu wodonieprzepuszczalnego przy renowacji zawilgoconych budowli (cz. 41) Zastosowanie betonu wodonieprzepuszczalnego przy renowacji zawilgoconych budowli (cz. 41)

Wykonanie hydroizolacji wtórnej w postaci nieprzepuszczalnej dla wody konstrukcji betonowej jest rozwiązaniem dopuszczalnym, jednak technicznie bardzo złożonym, a jego skuteczność, bardziej niż w przypadku...

Wykonanie hydroizolacji wtórnej w postaci nieprzepuszczalnej dla wody konstrukcji betonowej jest rozwiązaniem dopuszczalnym, jednak technicznie bardzo złożonym, a jego skuteczność, bardziej niż w przypadku jakiejkolwiek innej metody, determinowana jest przez prawidłowe zaprojektowanie oraz wykonanie – szczególnie istotne jest zapewnienie szczelności złączy, przyłączy oraz przepustów.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Wykonywanie wtórnej hydroizolacji poziomej metodą iniekcji chemicznej

Wykonywanie wtórnej hydroizolacji poziomej metodą iniekcji chemicznej Wykonywanie wtórnej hydroizolacji poziomej metodą iniekcji chemicznej

Pod pojęciem iniekcji, technologii iniekcji lub też iniekcji chemicznej należy rozumieć wprowadzenie środka iniekcyjnego w strukturę muru w taki sposób, aby zapewnić jego rozłożenie (rozprowadzenie) w...

Pod pojęciem iniekcji, technologii iniekcji lub też iniekcji chemicznej należy rozumieć wprowadzenie środka iniekcyjnego w strukturę muru w taki sposób, aby zapewnić jego rozłożenie (rozprowadzenie) w całym przekroju przegrody. Aplikacja preparatu iniekcyjnego może być prowadzona na trzy sposoby: penetracyjny, ciśnieniowy i pulsacyjny w postaci aerozolu [1, 2]. Technologia iniekcji najczęściej stosowana jest do wykonywania w murach wtórnych hydroizolacji poziomych przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie....

Redakcja miesięcznika IZOLACJE Iniekcje uszczelniające i rodzaje iniektów

Iniekcje uszczelniające i rodzaje iniektów Iniekcje uszczelniające i rodzaje iniektów

Coraz więcej budowli i zespołów zabytkowych wymaga kosztownych i skomplikowanych zabiegów konserwatorskich, ponieważ starzejąc się, ulega naturalnemu procesowi degradacji. Efektem tego są szkody budowlane,...

Coraz więcej budowli i zespołów zabytkowych wymaga kosztownych i skomplikowanych zabiegów konserwatorskich, ponieważ starzejąc się, ulega naturalnemu procesowi degradacji. Efektem tego są szkody budowlane, które powstają między innymi przez zmianę warunków terenowych, hydrologicznych czy funkcji obiektów.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Metody iniekcyjnego uszczelniania rys i złączy

Metody iniekcyjnego uszczelniania rys i złączy Metody iniekcyjnego uszczelniania rys i złączy

Iniekcje uszczelniające wykonywane są w przegrodach budowlanych wykonanych z betonu i żelbetu, jak również w konstrukcjach murowych, jako zabezpieczenie przed wodą pod ciśnieniem, niewywierającą ciśnienia...

Iniekcje uszczelniające wykonywane są w przegrodach budowlanych wykonanych z betonu i żelbetu, jak również w konstrukcjach murowych, jako zabezpieczenie przed wodą pod ciśnieniem, niewywierającą ciśnienia oraz wilgotnością gruntu [1].

dr inż. Bartłomiej Monczyński Wtórne hydroizolacje wykonywane metodą iniekcji uszczelniających

Wtórne hydroizolacje wykonywane metodą iniekcji uszczelniających Wtórne hydroizolacje wykonywane metodą iniekcji uszczelniających

Obok iniekcyjnych metod odtwarzania hydroizolacji poziomych [1] w renowacji zawilgoconych budynków stosowane są również iniekcje uszczelniające (nazywane także iniekcjami żelowymi lub żelującymi, od niem....

Obok iniekcyjnych metod odtwarzania hydroizolacji poziomych [1] w renowacji zawilgoconych budynków stosowane są również iniekcje uszczelniające (nazywane także iniekcjami żelowymi lub żelującymi, od niem. Gelinietion oraz ang. injection of gel), tj. takie, które umożliwiają wykonanie uszczelnienia również przeciw wodzie działającej pod ciśnieniem.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Preparaty iniekcyjne stosowane w renowacji budynków i budowli

Preparaty iniekcyjne stosowane w renowacji budynków i budowli Preparaty iniekcyjne stosowane w renowacji budynków i budowli

Łacińskie słowo iniectio tłumaczone jest zazwyczaj jako zastrzyk i przeciętnemu użytkownikowi budynku kojarzy się zapewne z wprowadzeniem do organizmu roztworu (najczęściej leku) za pomocą strzykawki z...

Łacińskie słowo iniectio tłumaczone jest zazwyczaj jako zastrzyk i przeciętnemu użytkownikowi budynku kojarzy się zapewne z wprowadzeniem do organizmu roztworu (najczęściej leku) za pomocą strzykawki z igłą. Słowo iniekcja używane jest również w matematyce, gdzie oznacza ona funkcję różnowartościową (lub inaczej, funkcję 1-1) [1]. W budownictwie natomiast pod pojęciem iniekcji, technologii iniekcji lub też iniekcji chemicznej rozumie się wprowadzenie środka iniekcyjnego w strukturę przegrody w taki...

dr inż. Bartłomiej Monczyński Charakterystyka zawilgocenia w diagnostyce budynków

Charakterystyka zawilgocenia w diagnostyce budynków Charakterystyka zawilgocenia w diagnostyce budynków

Powodzenie lub niepowodzenie budowlanych prac renowacyjnych zależy przede wszystkim od prawidłowo przemyślanego i profesjonalnego planowania. Aby zapewnić właścicielom i zarządcom budynków odpowiednią...

Powodzenie lub niepowodzenie budowlanych prac renowacyjnych zależy przede wszystkim od prawidłowo przemyślanego i profesjonalnego planowania. Aby zapewnić właścicielom i zarządcom budynków odpowiednią pomoc w podejmowaniu decyzji, a wykonawcom prac budowlanych kompletne specyfikacje techniczne, niezbędna jest odpowiedniej jakości inwentaryzacja oraz diagnostyka budowlana [1, 2].

Redakcja miesięcznika IZOLACJE news Promocja książki na targach BUDMA 2024

Promocja książki na targach BUDMA 2024 Promocja książki na targach BUDMA 2024

Zapraszamy na stoisko miesięcznika IZOLACJE podczas poznańskich Międzynarodowych Targów Budownictwa i Architektury BUDMA 2024. Będzie można kupić naszą nowość wydawniczą w promocyjnej cenie, z autografem...

Zapraszamy na stoisko miesięcznika IZOLACJE podczas poznańskich Międzynarodowych Targów Budownictwa i Architektury BUDMA 2024. Będzie można kupić naszą nowość wydawniczą w promocyjnej cenie, z autografem autora.

Redakcja miesięcznika IZOLACJE news Szkolenie: Hydroizolacje wtórne – uszczelnienie istniejących budynków

Szkolenie: Hydroizolacje wtórne – uszczelnienie istniejących budynków Szkolenie: Hydroizolacje wtórne – uszczelnienie istniejących budynków

Z czego może wynikać zawilgocenie budynków i jak rozwiązać ten problem? Jak wykonywać odwodnienia w budynkach i jak chronić budynki przed wodą – weź udział w ciekawych szkoleniach z zakresu hydroizolacji...

Z czego może wynikać zawilgocenie budynków i jak rozwiązać ten problem? Jak wykonywać odwodnienia w budynkach i jak chronić budynki przed wodą – weź udział w ciekawych szkoleniach z zakresu hydroizolacji budynków. Uwaga! Zmieniliśmy terminy szkoleń!

mgr inż. Maciej Rokiel Balkony z warstwą użytkową z powłok żywicznych

Balkony z warstwą użytkową z powłok żywicznych Balkony z warstwą użytkową z powłok żywicznych

Powłoki żywiczne cieszą się ostatnio dużą popularnością i coraz więcej firm ma w swojej ofercie tego typu materiały. Czytając foldery producentów systemów, można dojść do wniosku, że nie ma łatwiejszego...

Powłoki żywiczne cieszą się ostatnio dużą popularnością i coraz więcej firm ma w swojej ofercie tego typu materiały. Czytając foldery producentów systemów, można dojść do wniosku, że nie ma łatwiejszego materiału do stosowania. Wręcz przeciwnie. O ile samo nakładanie jest łatwe, to zaprojektowanie (w pełnym tego słowa znaczeniu) układu tarasowego już nie.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Co leży u podstaw niezawodności hydroizolacji budynków?

Co leży u podstaw niezawodności hydroizolacji budynków? Co leży u podstaw niezawodności hydroizolacji budynków?

W przypadku prawidłowo zaprojektowanego i wzniesionego budynku wpływ wody zawartej w gruncie nie powinien być w ogóle uwzględniany przy rozważaniu cieplno-wilgotnościowego stanu przegród budowlanych –...

W przypadku prawidłowo zaprojektowanego i wzniesionego budynku wpływ wody zawartej w gruncie nie powinien być w ogóle uwzględniany przy rozważaniu cieplno-wilgotnościowego stanu przegród budowlanych – przy odpowiednio dobranych i w pełni funkcjonalnych hydroizolacjach strefy przyziemia woda gruntowa nie może zawilgacać konstrukcji, a zatem nie wywiera żadnego negatywnego wpływu na budynek [1].

Redakcja miesięcznika IZOLACJE news Hydroizolacje i uszczelnienia budynków – ruszyły szkolenia online

Hydroizolacje i uszczelnienia budynków – ruszyły szkolenia online Hydroizolacje i uszczelnienia budynków – ruszyły szkolenia online

Redakcja miesięcznika IZOLACJE rozpoczyna cykl szkoleń online z zakresu szeroko pojętych hydroizolacji. Temat uszczelnień budynków przybliży Bartłomiej Monczyński, specjalista z zakresu ochrony budynków...

Redakcja miesięcznika IZOLACJE rozpoczyna cykl szkoleń online z zakresu szeroko pojętych hydroizolacji. Temat uszczelnień budynków przybliży Bartłomiej Monczyński, specjalista z zakresu ochrony budynków przed wodą i korozją biologiczną.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Odwadnianie budynków za pomocą drenażu opaskowego

Odwadnianie budynków za pomocą drenażu opaskowego Odwadnianie budynków za pomocą drenażu opaskowego

Odwodnienie podłoża to stosowane przede wszystkim w budownictwie i rolnictwie działanie polegające na ujęciu i odprowadzeniu (grawitacyjnym lub pompowym) wód (powierzchniowych oraz zawartych w gruncie)...

Odwodnienie podłoża to stosowane przede wszystkim w budownictwie i rolnictwie działanie polegające na ujęciu i odprowadzeniu (grawitacyjnym lub pompowym) wód (powierzchniowych oraz zawartych w gruncie) poza strefę ich szkodliwego oddziaływania, np. na obiekty budowlane.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Ochrona hydroizolacji wtórnych przyziemnej części budynku (cz. 42)

Ochrona hydroizolacji wtórnych przyziemnej części budynku (cz. 42) Ochrona hydroizolacji wtórnych przyziemnej części budynku (cz. 42)

Wtórne hydroizolacje pionowe wykonywane od zewnątrz powinny być – zarówno w trakcie ich wykonywania, jak i w planowanym okresie ich użytkowania – w odpowiedni sposób chronione przed uszkodzeniami mechanicznymi,...

Wtórne hydroizolacje pionowe wykonywane od zewnątrz powinny być – zarówno w trakcie ich wykonywania, jak i w planowanym okresie ich użytkowania – w odpowiedni sposób chronione przed uszkodzeniami mechanicznymi, termicznymi oraz chemicznymi (RYS. 1, PKT 5) [1, 2]. Użyte w tym celu produkty muszą być nie tylko odporne na działania powodujące ww. uszkodzenia, ale przede wszystkim kompatybilne z materiałem hydroizolacyjnym. Nie mogą też powodować uszkodzeń ani świeżo wykonanej, ani całkowicie wyschniętej...

dr inż. Bartłomiej Monczyński Zastosowanie hybrydowych mas uszczelniających przy hydroizolacji elementów zagłębionych w gruncie

Zastosowanie hybrydowych mas uszczelniających przy hydroizolacji elementów zagłębionych w gruncie Zastosowanie hybrydowych mas uszczelniających przy hydroizolacji elementów zagłębionych w gruncie

Elastyczne, modyfikowane polimerami powłoki grubowarstwowe (FPMC) najczęściej określane są mianem hydroizolacji hybrydowych – wynika to z faktu, że materiał ten łączy w sobie zalety mineralnych szlamów...

Elastyczne, modyfikowane polimerami powłoki grubowarstwowe (FPMC) najczęściej określane są mianem hydroizolacji hybrydowych – wynika to z faktu, że materiał ten łączy w sobie zalety mineralnych szlamów uszczelniających (MWG) oraz grubowarstwowych mas bitumicznych (PMBC).

dr inż. Bartłomiej Monczyński Materiały stosowane do wtórnej hydroizolacji budynków – hybrydowe masy uszczelniające

Materiały stosowane do wtórnej hydroizolacji budynków – hybrydowe masy uszczelniające Materiały stosowane do wtórnej hydroizolacji budynków – hybrydowe masy uszczelniające

Powłokowe materiały uszczelniające (tj. stosowane w postaci płynnej), takie jak mineralne szlamy uszczelniające [1] oraz modyfikowane polimerami grubowarstwowe masy bitumiczne [2], choć mają swoje ograniczenia...

Powłokowe materiały uszczelniające (tj. stosowane w postaci płynnej), takie jak mineralne szlamy uszczelniające [1] oraz modyfikowane polimerami grubowarstwowe masy bitumiczne [2], choć mają swoje ograniczenia – w przypadku mas bitumicznych są nimi relatywnie niska odporność mechaniczna oraz brak możliwości wykonania kolejnych warstw (np. tynku), natomiast w przypadku szlamów konieczność nakładania warstw grubości ok. 1 mm i długie przerwy robocze związane z wiązaniem zaprawy [3] – sprawdziły się...

Materiały prasowe news Atlas WODER SX – hydroizolacja z efektem krystalizacji

Atlas WODER SX – hydroizolacja z efektem krystalizacji Atlas WODER SX – hydroizolacja z efektem krystalizacji

Jednym z podstawowych wymogów bezpiecznego i komfortowego użytkowania budynków jest wykonanie w nich skutecznej hydroizolacji. Odpowiednia powłoka wodochronna to także wymóg formalno-prawny, którego nie...

Jednym z podstawowych wymogów bezpiecznego i komfortowego użytkowania budynków jest wykonanie w nich skutecznej hydroizolacji. Odpowiednia powłoka wodochronna to także wymóg formalno-prawny, którego nie mogą ignorować inwestorzy i deweloperzy. Produktem odpowiednim zarówno do zabezpieczania nowych powierzchni, jak i renowacji istniejących obiektów jest nowość w ofercie marki Atlas – innowacyjna zaprawa uszczelniająca Atlas WODER SX z efektem krystalizacji.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Materiały stosowane do wtórnej hydroizolacji budynków – cienkowarstwowe masy powłokowe

Materiały stosowane do wtórnej hydroizolacji budynków – cienkowarstwowe masy powłokowe Materiały stosowane do wtórnej hydroizolacji budynków – cienkowarstwowe masy powłokowe

W przypadku wykonywania hydroizolacji budynków istniejących – czyli tzw. hydroizolacji wtórnej – w celu uszczelnienia elementów zagłębionych w gruncie stosowane są różnorodne materiały.

W przypadku wykonywania hydroizolacji budynków istniejących – czyli tzw. hydroizolacji wtórnej – w celu uszczelnienia elementów zagłębionych w gruncie stosowane są różnorodne materiały.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Mechaniczne metody wykonywania wtórnych hydroizolacji poziomych

Mechaniczne metody wykonywania wtórnych hydroizolacji poziomych Mechaniczne metody wykonywania wtórnych hydroizolacji poziomych

Wtórną izolację poziomą przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie można wykonać w technologii iniekcji chemicznej [1] lub też przy wykorzystaniu tzw. metod mechanicznych.

Wtórną izolację poziomą przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie można wykonać w technologii iniekcji chemicznej [1] lub też przy wykorzystaniu tzw. metod mechanicznych.

mgr inż. Maciej Rokiel Badanie skuteczności prac i preparatów do wykonywania przepony poziomej

Badanie skuteczności prac i preparatów do wykonywania przepony poziomej Badanie skuteczności prac i preparatów do wykonywania przepony poziomej

Iniekcja chemiczna jest jedną z metod wykonywania wtórnej izolacji poziomej. Celem iniekcji chemicznej jest wytworzenie w przegrodzie przepony przerywającej podciąganie kapilarne, a także uzyskanie, w...

Iniekcja chemiczna jest jedną z metod wykonywania wtórnej izolacji poziomej. Celem iniekcji chemicznej jest wytworzenie w przegrodzie przepony przerywającej podciąganie kapilarne, a także uzyskanie, w dalszym czasie, w strefie muru nad przeponą, obszaru normalnej wilgotności.

news Skuteczność wtórnych hydroizolacji poziomych

Skuteczność wtórnych hydroizolacji poziomych Skuteczność wtórnych hydroizolacji poziomych

Przedmiotem książki jest poznanie zjawiska kapilarnego transportu wilgoci w przegrodach budowlanych oraz sposobów przeciwdziałania temu zjawisku, jak również analiza stosowanych dotychczas w kraju i na...

Przedmiotem książki jest poznanie zjawiska kapilarnego transportu wilgoci w przegrodach budowlanych oraz sposobów przeciwdziałania temu zjawisku, jak również analiza stosowanych dotychczas w kraju i na świecie metod oceny szeroko rozumianej skuteczności wtórnych izolacji poziomych wykonywanych w technologii iniekcji chemicznej. Celem książki natomiast jest zaproponowanie parametru pozwalającego ocenić i porównać skuteczność stosowanych środków iniekcyjnych.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Wyznaczniki skuteczności iniekcyjnych przepon poziomych

Wyznaczniki skuteczności iniekcyjnych przepon poziomych Wyznaczniki skuteczności iniekcyjnych przepon poziomych

Kapilarne podciąganie wilgoci w murze często stanowi jedno ze źródeł zawilgocenia budynku. Odpowiada ono jednak również za transport wilgoci z elementów budynku ulegających bezpośredniemu zawilgacaniu...

Kapilarne podciąganie wilgoci w murze często stanowi jedno ze źródeł zawilgocenia budynku. Odpowiada ono jednak również za transport wilgoci z elementów budynku ulegających bezpośredniemu zawilgacaniu (tj. najczęściej tych bezpośrednio stykających się z gruntem) do wyżej położonych stref, w wyniku czego nierzadko dochodzi do zawilgacania obszarów położonych nawet do kilku metrów powyżej poziomu terenu (fot.). Właśnie dlatego szczególnie istotnym elementem szeroko rozumianych robot osuszeniowych jest...

Wybrane dla Ciebie

Pokrycia ceramiczne na każdy dach »

Pokrycia ceramiczne na każdy dach » Pokrycia ceramiczne na każdy dach »

Hydroizolacja do starych dachów »

Hydroizolacja do starych dachów » Hydroizolacja do starych dachów »

Styropian na wiele sposobów »

Styropian na wiele sposobów » Styropian na wiele sposobów »

Płynna żywica do izolacji »

Płynna żywica do izolacji » Płynna żywica do izolacji »

Usuń pleśń ze swojego domu »

Usuń pleśń ze swojego domu » Usuń pleśń ze swojego domu »

Zanim zaczniesz budowę, zrób ekspertyzę »

Zanim zaczniesz budowę, zrób ekspertyzę » Zanim zaczniesz budowę, zrób ekspertyzę »

Termomodernizacja z poszanowaniem wartości zabytków »

Termomodernizacja z poszanowaniem wartości zabytków » Termomodernizacja z poszanowaniem wartości zabytków »

Przekonaj się, jak inni izolują pianką poliuretanową »

Przekonaj się, jak inni izolują pianką poliuretanową » Przekonaj się, jak inni izolują pianką poliuretanową »

Papa dachowa, która oczyszcza powietrze »

Papa dachowa, która oczyszcza powietrze » Papa dachowa, która oczyszcza powietrze »

Podpowiadamy, jak wybrać system ociepleń

Podpowiadamy, jak wybrać system ociepleń Podpowiadamy, jak wybrać system ociepleń

Podpowiadamy, jak skutecznie przeprowadzić renowacje piwnicy »

Podpowiadamy, jak skutecznie przeprowadzić renowacje piwnicy » Podpowiadamy, jak skutecznie przeprowadzić renowacje piwnicy »

Prawidłowe wykonanie elewacji w systemie ETICS to jakość, żywotność i estetyka »

Prawidłowe wykonanie elewacji w systemie ETICS to jakość, żywotność i estetyka » Prawidłowe wykonanie elewacji w systemie ETICS to jakość, żywotność i estetyka »

Copyright © 2004-2019 Grupa MEDIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, nr KRS: 0000537655. Wszelkie prawa, w tym Autora, Wydawcy i Producenta bazy danych zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione. Korzystanie z serwisu i zamieszczonych w nim utworów i danych wyłącznie na zasadach określonych w Zasadach korzystania z serwisu.
Portal Budowlany - Izolacje.com.pl

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień przeglądarki dotyczących cookies. Nim Państwo zaczną korzystać z naszego serwisu prosimy o zapoznanie się z naszą polityką prywatności oraz Informacją o Cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności oraz Informacji o Cookies. Administratorem Państwa danych osobowych jest Grupa MEDIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.K., nr KRS: 0000537655, z siedzibą w 04-112 Warszawa, ul. Karczewska 18, tel. +48 22 810-21-24, właściciel strony www.izolacje.com.pl. Twoje Dane Osobowe będą chronione zgodnie z wytycznymi polityki prywatności www.izolacje.com.pl oraz zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r i z Ustawą o ochronie danych osobowych Dz.U. 2018 poz. 1000 z dnia 10 maja 2018r.