Trwają prace nad udoskonalaniem właściwości materiałów na bazie spoiw geopolimerowych, zwłaszcza parametrów związanych z rozciąganiem i zginaniem. Ciekawym rozwiązaniem w tym zakresie mogą być fibrogeopolimery jako fibrokompozyty zbrojone włóknami.
Rozwój geopolimerów w budownictwie związany jest z poszukiwaniem zastępczych, bardziej ekologicznych spoiw do produkcji betonu [1]. Praktyczne zastosowanie tych materiałów jest jednak nadal bardzo ograniczone.
Obecnie największe zastosowanie mają geopolimerowe zaprawy naprawcze. Wynika to głównie z ich parametrów wytrzymałościowych oraz czasu, w jakim je osiągają.
Stosunek wytrzymałości na ściskanie do wytrzymałości na rozciąganie w tych produktach wynosi ok. 10:5,5 (w klasycznych betonach ze spoiwem z cementu portlandzkiego stosunek ten wynosi od 10:1 do 10:1,5) [2], co powoduje, że wiązania polimerowe bardzo dobrze sprawdzają się jako materiały służące do wypełniania obszarów zarysowania konstrukcji oraz większych spękań.
Na większą skalę spoiwa geopolimerowe stosowane są m.in. w odlewnictwie. Ta gałąź przemysłu, w przeciwieństwie do budownictwa, jest o wiele bardziej elastyczna w kwestii innowacji i wprowadzania zmian.
Badania nad geopolimerami
Od kilku lat we francuskich laboratoriach trwają prace nad spoiwem przeznaczonym do zastosowań specjalnych. Jego budowa opiera się na wiązaniach polimerowych minerałów otrzymywanych z tetraedrów glino-krzemianowych [3]. Wykorzystuje się je do produkcji rdzeni do odlewania ciśnieniowego oraz odlewów z wtopionymi częściami metalowymi.
Również w Czechach opracowano nowy układ wypełniający na bazie spoiwa geopolimerowego, który mógłby zastąpić stosowane dotychczas szkło wodne.
Nowy wypełniacz przejawia cechy znacznie lepsze od uzyskiwanych wskutek żelowania się szkła wodnego, a proces żelowania znacznie odbiega od polimeryzacji – polega na działaniu utwardzacza estrowego na szkło wodne, które po danym czasie (zależnym od stopnia stężenia) tworzy stały i elastyczny żel.
Proces powstania geospoiwa jest taki sam jak betonu i opiera się na procesie polimeryzacji. Inną różnicą jest rodzaj destrukcji, jakiej ulegają połączenia obu materiałów. Żel szkła wodnego ma niższą wytrzymałość, a w związku z tym charakter zniszczenia jest kohezyjny, tzn. dochodzi do zerwania połączenia ze wzglądu na utratę wytrzymałości samego spoiwa (fot. 1).
ABSTRAKT
W artykule omówiono rozwój i możliwości stosowania geopolimerów w budownictwie. Przedstawiono stan badań nad spoiwami geopolimerowymi oraz właściwości i proces otrzymywania fibrogeopolimerów. Zaprezentowano wyniki badań odporności kompozytów fibrogeopolimerowych na działanie różnych związków chemicznych i wysokiej temperatury oraz podano prognozy dotyczące dalszego rozwoju tych materiałów.
The article discusses the development and the possibilities of using geopolymers in construction. Research on geopolymer binders and their properties as well as the process of production of fibre‑geopolymers were presented. Results of tests for resistance of fibre‑geopolymer to various chemical substances and high temperatures were presented and prognoses concerning the future development of these materials were put forward.
W geopolimerach rozszczepienie cząstek ma charakter adhezyjny – nie dochodzi do rozerwania spoiwa, ale do oderwania go od łączonych cząstek (fot. 2).
Zerwanie połączenia nie przebiega na linii spoiwo – materiał łączący, lecz tuż za nią. Zniszczeniu ulega materiał łączący, a nie łączony. Świadczy to o tym, jak silne jest wiązanie polimerowe w porównaniu z dotychczas stosowanymi.
Cechy fibrogeopolimerów
Betony towarowe zbrojone są głównie za pomocą włókien stalowych i polipropylenowych. Coraz częściej pojawiają się jednak rozwiązania oparte na nylonie czy włóknach węglowych.
Nowością w tej dziedzinie jest zastosowanie technologii nanorurek, które mają dużą wytrzymałość na rozciąganie i bardzo mały przekrój. Pierwsze zastosowanie zbrojenia rozproszonego w betonach to przełom lat 80. i 90.
Zawartość zbrojenia rozproszonego w elementach kompozytowych waha się najczęściej od 1% do 2% objętości betonu.
W przypadku materiałów kompozytowych niebudowlanych stosowanych w innych gałęziach przemysłu najczęstszym zbrojeniem są włókna szklane typu e-glass, włókna bazaltowe oraz węglowe [5, 6].
W tabeli 1 zestawiono kompozyty oraz zawartość włókien i gęstość gotowego materiału. Produkty te mają mały ciężar objętościowy, wysoką wytrzymałość, odporność na działanie substancji toksycznych oraz zmian klimatycznych.
Ponadto są względnie tanie do wytworzenia (w porównaniu z substytutami, jakie można spotkać obecnie na rynku). Najważniejszymi właściwościami mechanicznymi tych fibrokompozytów są moduł sprężystości oraz wytrzymałość na zerwanie przy zginaniu.
Parametry mechaniczne samego spoiwa są również zadowalające. Materiały te mają wysoką wytrzymałość na rozciąganie (od 10 MPa do 50 MPa) [7] – podobnie jak zbrojenie. Dzięki połączeniu dwóch półproduktów w kompozyt otrzymuje się wytrzymałość na poziomie 130–280 MPa.
Na fot. 3–5 przedstawiono sposób przygotowania produktu oraz próbki przykładowego kompozytu na osnowie bazaltowej.
Przedstawione w tabeli 1 trzy rodzaje kompozytów wykazują w badaniach wysoką odporność na działanie roztworów różnych kwasów [5]. Oddziaływano na nie kwasem siarkowym, azotowym oraz kwasem solnym.
Materiały te miały o wiele mniejszą utratę masy pod wpływem tych najmocniejszych związków niż sam materiał gepolimerowy, który ma niską podatność na działanie takich czynników (rys. 1–4).
Najlepsze wyniki uzyskał materiał na osnowie z włókien szklanych oraz bazaltowych. Trochę gorzej, lecz również na zadowalającym poziomie (z wartością dochodzącą do 10% utraty masy), wypadł kompozyt na osnowie z włókna węglowego.
Charakter utraty masy wszystkich rodzajów kompozytów, podobnie jak czystego spoiwa geopolimerowego, jest szczególny. W pierwszej fazie działania kwasów dochodzi do znacznej utraty masy. Dalsze oddziaływanie substancji korozyjnych nie przyczynia się jednak do dużego ubytku, którego przyrost zostaje znacznie spowolniony.
Taki przebieg korozji spowodowany jest tym, że oddziaływanie na próbki odbywa się raptownie i na całej ich powierzchni. Kiedy badany materiał skoroduje powierzchniowo (co jest widoczne na wykresie w pierwszej fazie), dalszy postęp zostaje spowolniony. Związane jest to z wysoką szczelnością i niską porowatością materiału.
W opisywanym badaniu najgorzej wypadły włókna węglowe, mają one jednak najlepsze parametry mechaniczne i w połączeniu z matrycą geopolimerową uzyskują najwyższą wytrzymałość na rozciągane kompozytu.
Przeprowadzone badania wykazały także wyjątkowo dużą stabilność wytrzymałości po poddaniu próbek działaniu wysokiej temperatury w porównaniu z wytrzymałością początkową. Materiał fibrogeokompozytowy po godzinnej ekspozycji na temperaturę dochodzącą do 1000°C, miał nadal 50% wytrzymałości początkowej oraz 65% modułu sprężystości (tabela 2).
Te dane dowodzą, że kompozyty na bazie materiałów geopolimerowych właściwościami przewyższają materiały obecnie wytwarzane i stosowane w ochronie przeciwpożarowej [8].
Podobnie jak w przypadku cementu portlandzkiego, w przypadku cementu geopolimerowego problemem jest uzyskanie materiału o niezmiennym składzie chemicznym. Taka cecha jest konieczna do wprowadzenia norm i wytycznych projektowych, które pozwoliłyby na swobodne stosowanie nowego materiału.
Aktualne badania i operaty naukowe opierają się głównie na użyciu geopolimeru pochodzenia odpadowego w postaci pyłu lotnego z elektrowni węglowych. Skład chemiczny cementu geopolimerowego zawiera substancje niekorzystne w procesie wiązania i twardnienia, które powodują osłabienie struktury dojrzałego betonu (Tabela 3). Dodatkowo opisane ilości są zmienne (±5%).
Oczywiście, istnieją także inne metody uzyskania cementu geopolimerowego [1], stosowane w produkcji materiałów niebudowlanych. Pozwalają one na przeprowadzenie procesu w taki sposób, by uzyskać pożądany, optymalny skład geopolimeru. Można uzyskać dzięki nim materiał o wyjątkowych cechach fizyko-chemicznych, mimo stosowania spoiw pochodzenia odpadowego.
Podsumowanie
W przemyśle materiałów kompozytowych od dłuższego czasu korzysta się z zalet geopolimerów. Także w budownictwie coraz częściej stosuje się wiązania polimerowe – nie tylko jako materiały naprawcze, ale również w postaci mieszanki betonowej. Z przeprowadzanych badań wynika, że materiały te są lepsze niż materiały na klasycznym cemencie portlandzkim.
Fibrobetony najczęściej stosowane są do wykonywania posadzek przemysłowych lub drobnych elementów betonowych, których zbrojenie nie może odbyć się w klasyczny, ciągły sposób. Coraz częściej służą także jako materiał konstrukcyjny [9].
Wciąż trwają prace nad ich udoskonaleniem, a prowadzone badania zmierzają ku całkowitemu wyeliminowaniu zbrojenia ciągłego z konstrukcji żelbetowych. Zbrojenie to ma być zastąpione przez rozproszone włókna stalowe, polimerowe czy – w niedalekiej przyszłości – przez nanorurki.
Prężnie rozwijająca się technologia fibrobetonów opiera się, niestety, na słabym spoiwie cementowym, mającym niską wytrzymałość na rozciąganie, słabe parametry ochrony chemicznej i najwyżej średnią wytrzymałość na działanie wysokiej temperatury.
Przyszłość tej dziedziny tkwi w połączeniu najnowocześniejszych rozwiązań, tj. betonów z proszków reaktywnych, betonu geopolimerowego oraz fibromateriałów. Mogłoby to skutkować powstaniem materiału konstrukcyjnego o właściwościach dzisiaj nieosiągalnych, którego cechy pozwoliłyby tworzyć budowle lżejsze, bardziej wytrzymałe oraz przyjazne środowisku.
Proces wdrożenia nowych technologii jest jednak długotrwały i nie zawsze spotyka się z akceptacją producentów, którzy zainwestowali już w inne linie produkcyjne.
Literatura
M. Król, T. Błaszczyński, „Geopolimery w budownictwie”, „Izolacje”, nr 5/2013, s. 38–44.
F. Škvára, J. Doležal, P. Svoboda, L. Kopecký et al., „Concrete based on fly ash geopolymers”, ICT Prague, Faculty of Chemical Technology, Dept. of Glass and Ceramics, Czech Technical University, Faculty of Civil Engineering, Dept. of Building Technology, Betonconsult Praha.
P.S. Singh, T. Bastow, M. Trigg, „Outstanding problems posed by nonpolymeric particulates in the synthesis of a well-structured geopolymeric material”, „Cement and Concrete Research”, nr 10/2004, s. 1943–1947.
J. Novotny, „Masy samoutwardzalne z geopolimerowym układem wiążącym”, Sand-Team, Brno 2005.
X.N. Thang, D. Kroisova, P. Louda, O. Bortnovsky, „Moisture and chemical resistant of geopolymer composites”, Department of Material Science, Faculty of Mechanical Engineering, Technical University of Liberec, Czech Republic, 2010.
N.P. Thanh, T. Huynh Le Hong, „Estimate the elastic modulus and strength of composites with basalt woven fiber reinforcement and thermal silica geopolymer matrix by ANSYS software”, Faculty of Mechanical Engineering, Technical University of Liberec, Czech Republic 2010.
T.D. Hung, D. Pernica, D. Kroisová et al., „Composites Base on Geopolymer Matrices: Preliminary Fabrication, Mechanical Properties and Future Applications”, Department of Material Science, Faculty of Mechanical Engineering, Technical University of Liberec, Czech Republic 2010.
H.T. Doan, P. Louda, D. Kroisova, O. Bortnovsky, „Thermal-Mechanical Behavior of silica based carbon composite”, Faculty of Mechanical Engineering, Technical University of Liberec, Czech Republic 2010.
T. Błaszczyński, M. Przybylska-Fałek, „Fibrobeton jako materiał konstrukcyjny”, „Izolacje”, nr 11/12/2012, s. 44–50.
Fot. 1–2. Zerwanie połączenia na bazie szkła wodnego (1) i kompozytu geopolimerowego (2)
Fot. 1–2. Zerwanie połączenia na bazie szkła wodnego (1) i kompozytu geopolimerowego (2)
Fot. 3–4. Fibrogeopolimer na bazie plecionki bazaltowej: plecionka z włókien bazaltowych (3), włókna pokrywane materiałem geopolimerowym (4)
Fot. 3–4. Fibrogeopolimer na bazie plecionki bazaltowej: plecionka z włókien bazaltowych (3), włókna pokrywane materiałem geopolimerowym (4)
Fot. 5. Próbki kompozytu fibrogeopolimerowego gotowe do badań
Rys. 1–2. Utrata masy czystego materiału geopolimerowego (1) oraz kompozytu fibrogeopolimerowego na osnowie z włókna węglowego (2) pod wpływem działania różnych związków chemicznych
Rys. 1–2. Utrata masy czystego materiału geopolimerowego (1) oraz kompozytu fibrogeopolimerowego na osnowie z włókna węglowego (2) pod wpływem działania różnych związków chemicznych
Rys. 3–4. Utrata masy kompozytu fibrogeopolimerowego na osnowie z włókien bazaltowych (3) oraz na osnowie z włókien szklanych (4) pod wpływem działania różnych związków chemicznych
Rys. 3–4. Utrata masy kompozytu fibrogeopolimerowego na osnowie z włókien bazaltowych (3) oraz na osnowie z włókien szklanych (4) pod wpływem działania różnych związków chemicznych
Tabela 1. Zawartość włókien w przykładowych fibrokompozytach [5]
Tabela 2. Zestawienie utraty wytrzymałości fibrogeokompozytu na bazie włókien węglowych pod wpływem działania temperatury [5]
Tabela 3. Przykładowe zestawienie składu spoiwa używanego do produkcji betonu geopolimerowego [2]
Beton narażony na bezpośrednie działanie czynników atmosferycznych, agresję chemiczną związaną ze stałym wzrostem skażenia środowiska oraz agresywnych związków chemicznych z biegiem lat ulega degradacji....
Beton narażony na bezpośrednie działanie czynników atmosferycznych, agresję chemiczną związaną ze stałym wzrostem skażenia środowiska oraz agresywnych związków chemicznych z biegiem lat ulega degradacji. Jest to problem nie tylko estetyczny, lecz także techniczny, starzenie się materiału może bowiem doprowadzić do uszkodzenia konstrukcji.
Producenci klejów cementowych, mas do spoinowania, hydroizolacji i okładzin ceramicznych dostarczają na rynek wysokiej jakości produkty spełniające wymagania norm europejskich i aprobat technicznych. Materiały...
Producenci klejów cementowych, mas do spoinowania, hydroizolacji i okładzin ceramicznych dostarczają na rynek wysokiej jakości produkty spełniające wymagania norm europejskich i aprobat technicznych. Materiały te są nowoczesne, co w połączeniu z nowymi technologiami stosowania pozwala na wykonywanie prac glazurniczych łatwo i szybko, a efekty są trwałe i estetyczne.
Każda sucha mieszanka z grupy chemii budowlanej składa się z kilku podstawowych składników: spoiwa, kruszywa i wypełniaczy, dodatków mineralnych oraz domieszek chemicznych. Mniej skomplikowane produkty...
Każda sucha mieszanka z grupy chemii budowlanej składa się z kilku podstawowych składników: spoiwa, kruszywa i wypełniaczy, dodatków mineralnych oraz domieszek chemicznych. Mniej skomplikowane produkty mogą zawierać jedynie kilka składników, bardziej specjalistyczne – nawet kilkanaście. Najważniejszą rolę odgrywa spoiwo, którym może być cement, wapno hydratyzowane, gips lub anhydryt, a także spoiwa organiczne.
Badania budynków zalanych podczas powodzi w 1997 r. wykazały, że autoklawizowany beton komórkowy cechuje się wysoką odpornością na ekstremalne zawilgocenia. Beton komórkowy w budynkach po powodzi nie stracił...
Badania budynków zalanych podczas powodzi w 1997 r. wykazały, że autoklawizowany beton komórkowy cechuje się wysoką odpornością na ekstremalne zawilgocenia. Beton komórkowy w budynkach po powodzi nie stracił właściwości użytkowych i parametrów technicznych.
W wyniku produkcji jednej tony klasycznego cementu przedostaje się do atmosfery tona dwutlenku węgla. Podczas syntezy geopolimerów, które mogą mieć podobne zastosowanie, wydziela się 4–8 razy mniej CO2...
W wyniku produkcji jednej tony klasycznego cementu przedostaje się do atmosfery tona dwutlenku węgla. Podczas syntezy geopolimerów, które mogą mieć podobne zastosowanie, wydziela się 4–8 razy mniej CO2 przy zużyciu 2–3 razy mniejszej energii. Z tego powodu cement geopolimerowy nazwano zielonym cementem. Jest ekologiczny i wytrzymały, a mimo to rzadko stosowany w budownictwie.
Rozwój nanotechnologii przyniósł nowe możliwości poprawy właściwości fizycznych i chemicznych betonu. Jest on także szansą na uzyskanie zupełnie nowych cech, jak transparentość, zdolność do samoregeneracji...
Rozwój nanotechnologii przyniósł nowe możliwości poprawy właściwości fizycznych i chemicznych betonu. Jest on także szansą na uzyskanie zupełnie nowych cech, jak transparentość, zdolność do samoregeneracji czy samooczyszczania.
Podczas prac wykończeniowych w nowych budynkach, a także podczas remontów w obiektach modernizowanych często zachodzi konieczność zastosowania dodatkowej, cienkiej warstwy materiału, której zadaniem jest...
Podczas prac wykończeniowych w nowych budynkach, a także podczas remontów w obiektach modernizowanych często zachodzi konieczność zastosowania dodatkowej, cienkiej warstwy materiału, której zadaniem jest wyrównanie powierzchni ścian i sufitów oraz nadanie im oczekiwanej gładkości. Cienką warstwą spełniającą funkcję wykończeniową jest gładź, wykonywana z drobnoziarnistych materiałów na bazie cementu, gipsu, wapna lub polimerów.
W ostatnich latach wzrosło zainteresowanie impregnacją wodoodporną wyrobów budowlanych z betonu. Jednak w przeciwieństwie do materiałów porowatych typu cegła ceramiczna, zaprawy tynkarskie czy kamień budowlany,...
W ostatnich latach wzrosło zainteresowanie impregnacją wodoodporną wyrobów budowlanych z betonu. Jednak w przeciwieństwie do materiałów porowatych typu cegła ceramiczna, zaprawy tynkarskie czy kamień budowlany, odnośnie do których dostępne są liczne opracowania potwierdzające skuteczność i zasadność hydrofobizacji, w odniesieniu do betonu brak jest jednoznacznych zaleceń.
Podstawowe zadanie gładzi wydaje się oczywiste – uzyskanie idealnie gładkiej, równej i miłej w dotyku powierzchni ścian i sufitów. Stosuje się w tym celu łatwe w obróbce i drobnoziarniste gładzie gipsowe....
Podstawowe zadanie gładzi wydaje się oczywiste – uzyskanie idealnie gładkiej, równej i miłej w dotyku powierzchni ścian i sufitów. Stosuje się w tym celu łatwe w obróbce i drobnoziarniste gładzie gipsowe. Jak jednak osiągnąć zadowalający efekt i czy w każdej sytuacji można korzystać z takich samych rozwiązań?
Nanotechnologia – technologia i produkcja bardzo małych przedmiotów na poziomie najmniejszych cząstek materii – jest wciąż bardzo młodą dziedziną nauki. Niemniej coraz trudniej wyobrazić sobie dalszy rozwój...
Nanotechnologia – technologia i produkcja bardzo małych przedmiotów na poziomie najmniejszych cząstek materii – jest wciąż bardzo młodą dziedziną nauki. Niemniej coraz trudniej wyobrazić sobie dalszy rozwój przemysłu (także rynku materiałów budowlanych) bez jej udziału.
Stosowanie w naprawach konstrukcji inżynierskich produktów nieodpornych na wielokrotne, cykliczne zmiany temperatury jest często główną przyczyną niepowodzenia wykonywanych robót. Dotyczy to zwłaszcza...
Stosowanie w naprawach konstrukcji inżynierskich produktów nieodpornych na wielokrotne, cykliczne zmiany temperatury jest często główną przyczyną niepowodzenia wykonywanych robót. Dotyczy to zwłaszcza materiałów naprawczych do betonu.
W elemencie betonowanym w suchym i gorącym klimacie zachodzi równocześnie wiele procesów, wśród których główną rolę odgrywają dojrzewanie i twardnienie betonu.
Podczas tych procesów reakcja egzotermiczna...
W elemencie betonowanym w suchym i gorącym klimacie zachodzi równocześnie wiele procesów, wśród których główną rolę odgrywają dojrzewanie i twardnienie betonu.
Podczas tych procesów reakcja egzotermiczna związana z hydratacją cementu w znacznym stopniu inicjuje naprężenia termiczne, które wraz z szybkim ubytkiem wody z mieszanki wywołują niepożądane skutki.
Żelbetowe obiekty rolnicze w trakcie eksploatacji narażone są na działanie środowisk zewnętrznych i wewnętrznych. Ze względu na specyficzne warunki użytkowania tych konstrukcji oraz stawiane im wymagania,...
Żelbetowe obiekty rolnicze w trakcie eksploatacji narażone są na działanie środowisk zewnętrznych i wewnętrznych. Ze względu na specyficzne warunki użytkowania tych konstrukcji oraz stawiane im wymagania, już na etapie projektowania należy uwzględniać zasady i metody ochrony betonu i stali zbrojeniowej przed korozją i niszczącymi czynnikami atmosferycznymi.
Beton jako najpopularniejszy materiał budowlany został objęty programem budownictwa zrównoważonego. W programie tym szuka się takich materiałów i procesów wytwórczych, które byłyby przyjazne środowisku,...
Beton jako najpopularniejszy materiał budowlany został objęty programem budownictwa zrównoważonego. W programie tym szuka się takich materiałów i procesów wytwórczych, które byłyby przyjazne środowisku, prowadziły do oszczędności energii i zapobiegały powiększeniu efektu cieplarnianego przez redukcję emisji gazów cieplarnianych.
Przy wyborze tynku należy brać pod uwagę jego kompatybilność z podłożem (wytrzymałość, przyczepność), trwałość (odporność na czynniki atmosferyczne) oraz estetykę (równość/gładkość powierzchni, strukturę)....
Przy wyborze tynku należy brać pod uwagę jego kompatybilność z podłożem (wytrzymałość, przyczepność), trwałość (odporność na czynniki atmosferyczne) oraz estetykę (równość/gładkość powierzchni, strukturę). Odpowiedni dobór parametrów jest ważny zwłaszcza w wypadku tynków mających pełnić specjalne funkcje.
Gruntowanie jest nieodłącznym etapem prac wykończeniowych. W związku z tym producenci chemii budowlanej ciągle wzbogacają ofertę środków gruntujących. Asortyment ten jest zróżnicowany, także pod względem...
Gruntowanie jest nieodłącznym etapem prac wykończeniowych. W związku z tym producenci chemii budowlanej ciągle wzbogacają ofertę środków gruntujących. Asortyment ten jest zróżnicowany, także pod względem ceny. Czy jednak mamy pewność, że za niższą cenę rzeczywiście kupujemy środek gruntujący?
Najbardziej miarodajnymi testami określającymi zachowanie się materiałów pod wpływem czynników atmosferycznych są długotrwałe testy starzeniowe, trwające co najmniej 5 lat. Są one jednak czasochłonne,...
Najbardziej miarodajnymi testami określającymi zachowanie się materiałów pod wpływem czynników atmosferycznych są długotrwałe testy starzeniowe, trwające co najmniej 5 lat. Są one jednak czasochłonne, dlatego częściej wnioskuje się o trwałości na podstawie krótkotrwałych i przyśpieszonych testów.
Stosowanie domieszek chemicznych, takich jak superplastyfikatory, polikarboksylaty czy ultrasuperplastyfikatory, pozwala poprawiać cechy użytkowe betonów, a także optymalizować koszty ich produkcji.
Stosowanie domieszek chemicznych, takich jak superplastyfikatory, polikarboksylaty czy ultrasuperplastyfikatory, pozwala poprawiać cechy użytkowe betonów, a także optymalizować koszty ich produkcji.
Obecnie gruntuje się niemal wszystkie rodzaje podłoży, a w dodatku często wykorzystuje się do tego produkty niedostatecznej jakości. Oba zagadnienia – zasadność stosowania środków gruntujących w zależności...
Obecnie gruntuje się niemal wszystkie rodzaje podłoży, a w dodatku często wykorzystuje się do tego produkty niedostatecznej jakości. Oba zagadnienia – zasadność stosowania środków gruntujących w zależności od podłoża oraz określanie czynników wpływających na jakość tych wyrobów – okazują się problematyczne.
Poprawne (czyli zgodne ze sztuką budowlaną) zaprojektowanie i wykonanie obiektu to bezwzględny wymóg bezproblemowej, długoletniej eksploatacji. Podstawą jest odpowiednie rozwiązanie konstrukcyjne części...
Poprawne (czyli zgodne ze sztuką budowlaną) zaprojektowanie i wykonanie obiektu to bezwzględny wymóg bezproblemowej, długoletniej eksploatacji. Podstawą jest odpowiednie rozwiązanie konstrukcyjne części zagłębionej w gruncie. Doświadczenie pokazuje, że znaczącą liczbę problemów związanych z eksploatacją stanowią problemy z wilgocią. Woda jest niestety takim medium, które bezlitośnie wykorzystuje wszelkie usterki i nieciągłości w warstwach hydroizolacyjnych, wnikając do wnętrza konstrukcji.
Obecnie na rynku dostępne są różnorodne środki i domieszki hydrofobizujące. Ich skuteczność można określić i porównać na podstawie wyników badań laboratoryjnych.
Obecnie na rynku dostępne są różnorodne środki i domieszki hydrofobizujące. Ich skuteczność można określić i porównać na podstawie wyników badań laboratoryjnych.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień przeglądarki dotyczących cookies. Nim Państwo zaczną korzystać z naszego serwisu prosimy o zapoznanie się z naszą polityką prywatności oraz Informacją o Cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności oraz Informacji o Cookies. Administratorem Państwa danych osobowych jest Grupa MEDIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.K., nr KRS: 0000537655, z siedzibą w 04-112 Warszawa, ul. Karczewska 18, tel. +48 22 810-21-24, właściciel strony www.izolacje.com.pl. Twoje Dane Osobowe będą chronione zgodnie z wytycznymi polityki prywatności www.izolacje.com.pl oraz zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r i z Ustawą o ochronie danych osobowych Dz.U. 2018 poz. 1000 z dnia 10 maja 2018r.