Izolacje wodochronne na dachach płaskich

Izolacja wodochronna powinna być trwała i odporna na zjawiska klimatyczne i chemiczne otoczenia, a także obciążenia mechaniczne, a jej właściwości nie mogą się pogarszać podczas eksploatacji. Ma być także łatwa do ułożenia i umożliwiać naprawę.

Jak zabezpieczyć pokrycie i powierzchnie użytkowe?

Zastosowanie warstw ochronnych (lub nawierzchniowych) ma na celu m.in. zmniejszenie wartości wahań temperatury (np. w cyklu dziennym) oraz, w zależności od składu, ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi, bezpośrednim oddziaływaniem promieniowania UV, a także wydłużenie okresu zachowania przez izolację wodochronną odpowiednich parametrów użytkowych.

Czytaj też o: Nowoczesnych dachach płaskich

Warstwy ochronne dzieli się na lekkie oraz ciężkie. Ciężkie zabezpieczenie pokrycia działa wyrównująco przy wahaniach temperatury oraz chroni przed przenoszeniem ognia drogą powietrzną, promieniującym ciepłem i promieniami UV. Wzmacnia też ochronę przed mechanicznym obciążeniem, a także powstawaniem narostów przy osadzaniu się minerałów. Ciężkie zabezpieczenie pokrycia służy też, przy luźno położonej izolacji wodochronnej, jako ochrona przed siłami wiatrowymi.

Obciążenia wynikające z zastosowania ciężkiej warstwy ochronnej powinny być odpowiednio uwzględnione w obliczeniach statycznych konstrukcji dachu na etapie projektowania. Warstwa izolacji wodochronnej powinna być skutecznie odwadniana na m.in. dachach stanowiących tarasy itp. za pomocą odpowiednich rozwiązań technicznych, np.:

• poprzez zapewnienie odpowiednich spadków,
• ułożenie izolacji wodochronnej w kierunku spadku,
• zapewnienie odpowiednich warstw drenażowych itp.

Lekkie warstwy ochronne

W przypadku izolacji wodochronnej dachu za pomocą pap bitumicznych, górna warstwa musi składać się z pap polimerobiumicznych. Elastomerobitumy (SBS) muszą, a plastomerobitumy (APP) mogą zostać pokryte łupkiem, granulatem lub inną odpowiednią powłoką. Zastosowanie na powierzchni izolacji przeciwwodnych farb lub innych podobnych powłok jest możliwe pod warunkiem kompatybilności materiałów. Warstwy ochronne w jasnych kolorach przyczyniają się do odbijania promieniowania słonecznego, a tym samym redukują nagrzewanie się warstw pokrycia dachowego.

Ciężkie warstwy ochronne

Do wykonania ciężkiej warstwy ochronnej w postaci żwiru należy użyć żwiru o uziarnieniu 1,6/3,2 cm o grubości warstwy min. 5 cm. Taka warstwa żwiru zawiera w sobie również ziarna drobniejsze i grubsze oraz może zawierać materiał, który nie jest odporny na działanie mrozu. Spękane lub pokruszone ziarna żwiru są nieuniknione i nie mogą być postrzegane jako defekt. Nie wpływa to w żaden sposób na właściwości ochronne tej warstwy ani na jej funkcję jako warstwy balastującej.

Jeżeli warstwa żwiru stosowana jest również jako warstwa balastująca, jej grubość powinna być tak dobrana, aby zrównoważyć oddziaływanie sił odrywających wiatru.

Roślinność dachowa

W przypadku dachów, które przewidziane są do pokrycia zielenią, niezbędne jest zastosowanie odpowiedniej warstwy izolacji wodochronnej, odpornej na uszkodzenia mechaniczne.

Układ warstw dachowych (warstwa paroizolacji, izolacja termiczna, izolacja wodochronna) powinien być tak dobrany oraz wykonany, aby w przypadku przecieku ewentualna penetracja wody nie była możliwa. Alternatywnie należy zaprojektować oraz wykonać dach w taki sposób, aby miejsce ewentualnego przecieku nie sprawiało większych trudności, np. poprzez pełne przyklejenie do podłoża warstw izolacyjnych lub wykonanie odpowiednio wydzielonych stref dachu.

Powierzchnie, które są przewidywane jako nieprzepuszczalne, powinny mieć odpowiedni spadek, aby umożliwić odpływ wody. W przypadku, gdy przewiduje się intensywną zieleń na powierzchni dachu akumulującą znaczne ilości wody, może okazać się wskazane wykonanie dachu bez spadków.

Dachy z zielenią na powierzchni oraz dachy bez zieleni posiadają zupełnie odmienne właściwości fizyczne oraz konstrukcyjne. Z tego właśnie względu już na etapie projektu należy odpowiednio zaplanować funkcję dachu i odpowiednio dobrać materiały izolacyjne, aby mogły zachować swoje właściwości użytkowe w danych warunkach. W szczególności dotyczy to warstwy izolacji wodochronnej, która w przypadku dachu pokrytego zielenią znajduje się cały czas w warunkach wilgotnych.

Powierzchnie dachu w rejonie wykończenia izolacji wodochronnej na powierzchniach pionowych powinny być w miarę możliwości pozbawione roślinności, aby umożliwić wykonywanie czynności serwisowych oraz zapewnić lepszy drenaż. Można w tym celu wykonać odpowiednie opaski ze żwiru lub ułożyć płytki chodnikowe.

Układ zieleni, dobór odpowiednich roślin oraz zakładanie powierzchni dachów zielonych powinny być wykonywane przez odpowiednio doświadczone i wykwalifikowane w tym zakresie firmy.

Przed przystąpieniem do prac związanych z założeniem zieleni na dachu należy sprawdzić stan techniczny oraz szczelność warstwy izolacji wodochronnej. Wysokości izolacji wodochronnej, szczególnie w rejonie progów drzwiowych, powinny być precyzyjnie określone na etapie projektowania.

W przypadku dachów zielonych należy rozróżnić podział na zieleń intensywną oraz ekstensywną. Ma to szczególne znaczenie w przypadku doboru grubości warstw wegetacyjnych, jak również jego właściwości w odniesieniu do typu roślinności.

Ekstensywna roślinność zasadniczo wymaga relatywnie cienkiej warstwy glebowej – w przypadku roślin, które nie osiągają wysokości większej niż 15 cm. Zastosowanie zieleni ekstensywnej stanowi również alternatywę w stosunku do warstwy żwiru jako warstwy balastowej lub warstwy ochronnej.

Roślinność intensywna wymaga grubszej warstwy ziemi roślinnej oraz ciągłego jej utrzymywania i pielęgnowania. Ciężar związany z umieszczeniem roślinności intensywnej na powierzchni dachu powinien być odpowiednio ujęty w obliczeniach wytrzymałościowych dachu, jak również w obliczeniach dotyczących sił odrywających. W przypadku występowania pojedynczych drzew lub innych roślin o takim charakterze należy uwzględnić ich lokalizację oraz możliwość oddziaływania ich ciężaru na konstrukcję pod wpływem wiatru itp.

Dachy z zielenią intensywną lub ekstensywną z reguły składają się z następujących warstw:

• warstwy ochronnej ponad warstwą izolacji wodochronnej (przeciw uszkodzeniom mechanicznym),
• warstwy ochronnej przeciw korzeniom,
• warstwy drenażowej,
• warstwy filtrującej,
• warstwy wegetacyjnej (ziemia roślinna).

Jako warstwy ochronne przed uszkodzeniem mechanicznym mogą służyć materiały odporne na działanie mechaniczne, np. maty lub włókniny ochronne. Warstwy ochronne przed przebijaniem przez korzenie mogą składać się z membran z tworzyw sztucznych, płacht lub pap bitumicznych z wkładkami z taśm metalowych. Funkcję tę mogą spełniać warstwy izolacji albo oddzielna warstwa przeznaczona do tego celu.

Do wykonania warstw drenażowych można zastosować:

• żwir,
• keramzyt (lub inny podobny rodzaj lekkiego kruszywa),
• płyty drenażowe,
• płyty lub folie kubełkowe perforowane, magazynujące wodę,
• maty plecione z tworzyw sztucznych.

Jako warstwy filtracyjne stosuje się stabilne, filtracyjnie i hydraulicznie skuteczne włókna, które układa się z zakładami. Nie mogą one w żadnym miejscu mieć kontaktu z wodą stojącą. Głównym elementem mającym wpływ na zdolność i możliwości gromadzenia wody w konstrukcji dachu zielonego jest warstwa wegetacyjna. Nie powinna ona jednak mieć stałego kontaktu z wodą stojącą.

Grubość warstwy wegetacyjnej zależy od rodzaju zieleni dachowej. Rozróżnia się trzy możliwe warstwy wegetacyjne:

• ulepszony poziom próchniczy wykonany np. z miejscowego humusu,
• specjalne dachowe podłoża ogrodnicze,
• maty wegetacyjne.

Jak wykończyć izolację wodochronną?