Page 14 - ebook_Hydroizolacje_wyd_3
P. 14

Fundamenty                   Hydroizolacje – wymogi techniczne i projektowanie

           Konferencja
                       2013
             Według wytycznych „Richtlinie für die Planung und Ausführung von Abdichtung mit kunsts-
           toffmodifizierten Bitumendickbeschichtungen (KMB) – erdberührte Bauteile” [19] grubość i układ
           warstw zależy od rodzaju hydroizolacji. Powłoka przeciwwilgociowa (po wyschnięciu) musi mieć
           grubość 3 mm, przeciwwodna – 4 mm.
             Podłożem pod izolację z mas KMB może być tynk tradycyjny (tylko dla izolacji przeciwwil-
   14      gociowej) oraz beton/żelbet, mur oraz mineralne szlamy uszczelniające (jeśli masa asfaltowa nie
           zawiera rozpuszczalników).

           SZLAMY USZCZELNIAJĄCE

           W skład polimerowo-cementowych szlamów uszczelniających wchodzi cement, selekcjono-
           wane kruszywo mineralne o uziarnieniu dobranym według specjalnie opracowanej krzywej
           przesiewu, włókna i specyficzne dodatki (specjalnie modyfikowane żywice, związki hydrofo-
           bowe itp.). Mogą zawierać również płynne polimery (materiały dwuskładnikowe) lub żywice
           redyspergowalne (materiały jednoskładnikowe), co zapewnia znaczną elastyczność zaprawy
           po związaniu.
             Związane zaprawy są odporne na czynniki atmosferyczne, takie jak cykle zamarzania i od-
           marzania, szkodliwy wpływ soli zawartych w wodzie, zachowują elastyczność w bardzo niskich
           temperaturach i są odporne na dyfuzję dwutlenku węgla. Doskonale nadają się do powierzchnio-
           wej izolacji i zabezpieczania przed wilgocią i wodą powierzchni narażonych na duże obciążenia
           i odkształcenia, a dzięki zwiększonej elastyczności potrafią mostkować rysy nawet do szerokości
           1 mm.
             Z  tego  względu  oraz  z  uwagi  na  dużą  odporność  na  uszkodzenia  i  dużą  wytrzymałość
           na ściskanie elastyczne szlamy uszczelniające chętnie stosuje do uszczelnień stref cokołowych
           oraz do izolacji na ławach. Tolerują mokre podłoże, dlatego chętnie są stosowane jako tzw.
           wstępne  uszczelnienie  podłoża  (zwłaszcza  sztywne  szlamy  szybkowiążące  o  czasie  wiązania
           i twardnienia wynoszącym kilka minut). Wykazują szczelność na parcie słupa wody sięgające
           50–70 m. Ich wadą jest konieczność nakładania przynajmniej w 2 warstwach i sprawdzania
           grubości każdej nakładanej warstwy. Są odporne na negatywne parcie wody. Dzięki dostępności
           systemowych  materiałów  uzupełniających  (taśm,  kształtek,  manszet)  uszczelnianie  dylatacji
           i przejść rurowych jest łatwe i skuteczne.
             Wymagania  dotyczące  sztywnych  szlamów  uszczelniających  zawarte  są  w  ZUAT-15/
           /IV.13/2002 [20].
             Zgodnie z wymogami wytycznych „Richtlinie für die Planung und Ausführung von Abdich-
           tungen von Bauteilen mit mineralischen Dichtungsschlämmen” [21] grubość powłoki ze szlamu
           elastycznego zależy od rodzaju hydroizolacji. Powłoka przeciwwilgociowa (po wyschnięciu) musi
           mieć grubość 2 mm, przeciwwodna – 2,5 mm. W odniesieniu do izolacji wykonywanej na pozio-
           mych lub skośnych podłożach betonowych wytyczne te wymagają wykonania powłoki grubości
           przynajmniej 2,5 mm, niezależnie od stopnia obciążenia wilgocią/wodą.
             Za  minimalną  grubość  izolacji  przeciwwilgociowej  ze  szlamów  sztywnych  należy  przyjąć
           2 mm, izolacji przeciwwodnej – 3 mm [22].
             Podłożem pod izolację ze szlamów uszczelniających może być tynk tradycyjny (tylko dla izo-
           lacji przeciwwilgociowej), beton/żelbet i mur.
   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19