Montaż płyt warstwowych do ścian murowanych

Zalety płyt warstwowych

Płyty warstwowe jak każdy inny materiał budowlany, posiadają zalety i wady. Do tych pierwszych należą przede wszystkim:

• szybkość montażu – dzięki możliwości zastosowania płyt o znacznych długościach (nierzadko przekraczających 10–12 m), sprawna brygada monterska potrafi pokryć kilkaset mkw. powierzchni elewacji lub dachu jednego dnia;
• suchy montaż – brak konieczności prowadzenia prac „brudnych” na etapie montażu obudowy budynku oraz korzystny bilans wpływu na środowisko w odniesieniu do tradycyjnych metod;
• materiał budowlany zintegrowany – połączenie warstwy samonośnej, termoizolacyjnej, hydroizolacyjnej i wykończeniowej ułatwia proces budowy – jedna brygada monterska to łatwiejsza kontrola nad procesem wznoszenia budynku.

Montaż płyt warstwowych do ściany pełnej

Żeby uwidocznić wadę, należy pochylić się nad kwestią montażu płyt warstwowych do ściany pełnej. W standardowych płytach warstwowych obie okładziny obejmujące rdzeń termoizolacyjny są stalowe – wynika to z definicji tego materiału, zgodnej z normą produktu EN 14509. Niemniej to, co zwykle jest siłą płyt warstwowych – okładziny odpowiedzialne są za przenoszenie obciążeń poziomych od wiatru – może okazać się ich słabością. Więcej na ten temat >>

Problem pojawia się w przypadku konieczności przymocowania płyty do ściany pełnej (nie do szkieletu konstrukcji). Montaż płyt warstwowych w obustronnych okładzinach stalowych bezpośrednio do muru jest błędem w sztuce budowlanej. Wskutek normalnej pracy, czyli ugięć związanych z naprzemiennie występującym parciem i ssaniem wiatru, płyta będzie uderzać o mur. To spowoduje uszkodzenie najpierw powłoki malarskiej, a następnie metalicznej (ocynk lub inna powłoka stopowa), czyli odsłonięcie rdzenia stalowego okładziny wewnętrznej płyty warstwowej. Fakt ten, wraz z obecnością wilgoci w ścianie murowanej lub z lanego betonu, to gotowa recepta na postępującą korozję. Jest to zjawisko tym bardziej niebezpieczne, gdyż przeważnie niewidoczne podczas normalnej eksploatacji budynku.

Trzeba liczyć się z tym, że z biegiem czasu przy podwalinie spod płyt zaczną wypływać rdzawe zacieki. Ten etap następuje często po upływie jakiejkolwiek gwarancji wykonawcy i inwestor zostaje z problemem, którego najlepszym, choć kosztownym rozwiązaniem, jest wymiana uszkodzonych płyt.

Rozwiązaniem w sytuacji, gdzie mamy do czynienia ze ścianą pełną pod montaż płyt warstwowych, jest montaż pośredni przy zastosowaniu podkonstrukcji. Do tego celu najczęściej używane są profile zimnogięte w kształcie omegi lub zetowniki. Rozstawy tych profili dobiera się wówczas adekwatnie do nośności montowanych płyt, dzięki czemu ilość koniecznej do użycia stali ulega zoptymalizowaniu. Ważnym czynnikiem wpływającym na dobór podkonstrukcji jest jej głębokość. Sprawdź dlaczego >>

Należy pamiętać, że płyty warstwowe zgodnie z normą EN 14509 uginać się mogą do L/150, gdzie „L” oznacza rozpiętość między podparciami. Przekładając to na typowe, 6-metrowe przęsło, powinniśmy umożliwić swobodne odkształcenie się płyty o 40 mm. Dla tego przykładu podkonstrukcja powinna mieć 45–50 mm głębokości. Zaletą montażu do ściany pełnej jest możliwość dowolnego ukształtowania podkonstrukcji pod preferowaną orientację płyt warstwowych. W przypadku orientacji poziomej niezbędne będą profile pionowe, a w przypadku orientacji pionowej profile poziome.

Warto zaznaczyć, że w przypadku orientacji pionowej płyt dodatkowy walor estetyczny uzyskuje się poprzez zastosowanie płyt z ukrytym mocowaniem, czyli płyt ze specjalnie ukształtowaną okładziną zewnętrzną, która ukrywa łby łączników mocujących płyty do podkonstrukcji. Montaż pionowy pozwala również wykorzystać podwalinę oraz wieniec żelbetowy jako skrajne rygle (detal 1 i detal 2). Oczywiście suche obliczenia to jedno, a uwarunkowanie elewacji to drugie. Wkomponowanie podkonstrukcji w elewację, która posiada liczne otwory (okienne, drzwiowe, bramowe) zawsze będzie pewnego rodzaju kompromisem.

Przejdźmy teraz od teoretyzowania do praktyki – kiedy najczęściej spotyka się taką aplikację? Sytuacje można podzielić na 2 typy. Pierwszy to budynek z częścią halową i częścią biurową.

Część halowa w znakomitej ilości przypadków jest w konstrukcji szkieletowej stalowej lub żelbetowej i lekka obudowa z płyt warstwowych jest pierwszym przychodzącym na myśl rozwiązaniem, ponieważ jest najbardziej ekonomiczne.

Część biurowa z uwagi na uwarunkowania przeciwpożarowe lub związane z akustyką budynku często projektowana jest jako murowana. Chcąc utrzymać cały budynek w jednej stylistyce, projektanci poszukują sposobu na montaż płyt warstwowych również do części murowanej. Jak już wiemy, jest to możliwe, choć w tym przypadku należy pamiętać o współczynniku przewodzenia ciepła (λ) dla płyt warstwowych o różnych materiałach rdzenia.

Często na części halowej stosowane są płyty PIR (jako najkorzystniejsze cenowo), podczas gdy na części biurowej, będącej odrębną strefą pożarową, pojawić się mogą płyty z rdzeniem z wełny mineralnej (jako materiał charakteryzujący się lepszymi parametrami odporności ogniowej). PIR, jako materiał o niemalże dwukrotnie lepszej termoizolacyjności, pozwala na zastosowanie płyty dużo cieńszej przy zachowaniu parametru współczynnika przenikania ciepła (U) na tym samym poziomie. Warto na etapie projektowania uwzględnić ten fakt i dostosować konstrukcję wraz z podkonstrukcją do różnych grubości płyt warstwowych.

Drugim typem, gdzie rozpatrywany jest montaż płyt warstwowych do ściany pełnej, jest termomodernizacja starego budynku. Często są to obiekty bez jakiejkolwiek izolacji termicznej lub ze śladową jej ilością, zawilgocone, nierówne. Warunki te niemalże uniemożliwiają czerpanie wymiernych korzyści płynących z zastosowania lekkiej obudowy z płyt warstwowych. Niemalże, gdyż stosując odpowiednią podkonstrukcję i w razie potrzeby specjalne uszczelki kompensujące owe nierówności, można z powodzeniem tego typu aplikację zastosować.

Podsumowanie

Podsumowując, montaż płyt warstwowych do ściany pełnej, murowanej jest jak najbardziej możliwy i ekonomicznie uzasadniony. Szybkość montażu, nawet przy konieczności zastosowania podkonstrukcji, i tak przemawia na korzyść lekkiej obudowy, jeśli zestawić ją z tradycyjną ścianą warstwową. Podobnie, jeśli brać pod uwagę aspekt środowiskowy oraz łatwości prowadzenia budowy (kontrola brygad monterskich i materiału). Dowiedz się więcej >>