Izolacje.com.pl

Zaawansowane wyszukiwanie

Materiały do wykonywania hydroizolacji podziemnych części budynków i budowli

The materials used in water insulation of undergrounds sections of buildings and structures
M. Rokiel

The materials used in water insulation of undergrounds sections of buildings and structures


M. Rokiel

Aby hydroizolacja była skuteczna, powinna być właściwie dobrana, a także poprawnie zaprojektowana i wykonana.

Zobacz także

Bostik Bostik AQUASTOPP – szybkie i efektywne rozwiązanie problemu wilgoci napierającej

Bostik AQUASTOPP – szybkie i efektywne rozwiązanie problemu wilgoci napierającej Bostik AQUASTOPP – szybkie i efektywne rozwiązanie problemu wilgoci napierającej

Bostik to firma z wieloletnią tradycją, sięgającą 1889 roku, oferująca szeroką gamę produktów chemii budowlanej dla profesjonalistów i majsterkowiczów. Producent słynie z innowacyjnych rozwiązań i wysokiej...

Bostik to firma z wieloletnią tradycją, sięgającą 1889 roku, oferująca szeroką gamę produktów chemii budowlanej dla profesjonalistów i majsterkowiczów. Producent słynie z innowacyjnych rozwiązań i wysokiej jakości preparatów, które znajdują zastosowanie w budownictwie, przemyśle i renowacji.

STYROPMIN Styropmin XPS PRO – niezawodny do zadań specjalnych

Styropmin XPS PRO – niezawodny do zadań specjalnych Styropmin XPS PRO – niezawodny do zadań specjalnych

XPS PRO jest najnowszym osiągnięciem ekspertów z firmy Styropmin w dziedzinie skutecznej termoizolacji. To polistyren ekstrudowany, materiał bardziej wytrzymały i twardszy od uniwersalnego styropianu....

XPS PRO jest najnowszym osiągnięciem ekspertów z firmy Styropmin w dziedzinie skutecznej termoizolacji. To polistyren ekstrudowany, materiał bardziej wytrzymały i twardszy od uniwersalnego styropianu. Niezawodny w miejscach trudnych do ocieplenia, z ryzykiem zawilgocenia i dużą amplitudą temperatur, a także narażonych na duże naprężenia ściskające.

Fiberglass Fabrics s.c. Wiele zastosowań siatki z włókna szklanego

Wiele zastosowań siatki z włókna szklanego Wiele zastosowań siatki z włókna szklanego

Siatka z włókna szklanego jest wykorzystywana w systemach ociepleniowych jako warstwa zbrojąca tynków zewnętrznych. Ma za zadanie zapobiec ich pękaniu oraz powstawaniu rys podczas użytkowania. Siatka z...

Siatka z włókna szklanego jest wykorzystywana w systemach ociepleniowych jako warstwa zbrojąca tynków zewnętrznych. Ma za zadanie zapobiec ich pękaniu oraz powstawaniu rys podczas użytkowania. Siatka z włókna szklanego pozwala na przedłużenie żywotności całego systemu ociepleniowego w danym budynku. W sklepie internetowym FFBudowlany.pl oferujemy szeroki wybór różnych gramatur oraz sposobów aplikacji tego produktu.

Abstrakt

W artykule przedstawiono wymagania ogólne dotyczące hydroizolacyjnych rozwiązań technologiczno-materiałowych, rodzaje materiałów stosowanych jako powłoki wodochronne oraz zasady ich doboru do konkretnego zastosowania.

The article presents the general requirements that apply to technological and material solutions used in water insulations, the types of materials used as waterproof layers and guidelines on how to choose the right ones for a specific use.

Na wybór rozwiązania technologiczno-materiałowego hydroizolacji podziemnych części budynków i budowli mają wpływ przede wszystkim:

  • warunki gruntowo-wodne,
  • obecność agresywnych wód gruntowych,
  • rozwiązanie konstrukcyjne budynku (rodzaj fundamentu, występowanie podpiwniczenia, wysokość kondygnacji piwnicznej itp.)

Przy projektowaniu zabezpieczeń wodochronnych należy ponadto uwzględnić:

  • rodzaj i stan podłoża (równość, możliwość powstania rys, wilgotność, wysezonowanie itp.),
  • możliwości aplikacyjne w konkretnym obiekcie,
  • kompatybilność materiałów hydroizolacyjnych (możliwość wykonania szczelnych połączeń),
  • technologię uszczelnienia przejść rurowych, dylatacji itp.
  • obecność dylatacji, przejść rurowych itp. trudnych i krytycznych miejsc.

Jeśli chodzi o miejsce usytuowania, to hydroizolacje zagłębionych w gruncie elementów budynków i budowli (rys. 1–4) można ogólnie podzielić na izolacje:

  • poziome (na ławach fundamentowych, ścianach fundamentowych),
  • płyty fundamentowej,
  • pionowe ścian fundamentowych,
  • strefy cokołowej,
  • poziome podposadzkowe piwnic lub podłóg na gruncie,
  • stropów obiektów zagłębionych w gruncie, np. stropów garaży podziemnych.

Ze względu na warunki gruntowo-wodne, norma DIN 18195:2000 [1] wyróżnia następujące rodzaje obciążenia wilgocią fundamentów:

  • obciążenie wilgocią zawartą w gruncie – gdy budynek posadowiony jest w niespoistym i dobrze przepuszczalnym gruncie (możliwość szybkiego wsiąkania wody opadowej w grunt poniżej poziomu posadowienia budynku i wykluczenie wystąpienia wysokiego poziomu wód gruntowych) – współczynnik wodoprzepuszczalności gruntu (współczynnik filtracji) k > 10–4 m/s (DIN 18130-1 [2]);
  • obciążenie niezalegającą wodą opadową – gdy w poziomie posadowienia i poniżej występują grunty spoiste uniemożliwiające szybkie wsiąkanie wody opadowej (k ≤ 10–4 m/s), przy czym jej nadmiar odprowadzany jest przez skutecznie działający drenaż (DIN 4095 [3]);
  • obciążenie zalegającą wodą opadową – gdy budynek posadowiony jest w gruntach o niskiej wodoprzepuszczalności (k ≤ 10–4 m/s), co skutkuje wywieraniem parcia hydrostatycznego na hydroizolację przez spiętrzającą się okresowo wodę opadową; maksymalny poziom wody gruntowej musi znajdować się do 30 cm poniżej spodu płyty (ławy) fundamentowej;
  • obciążenie wodą pod ciśnieniem – gdy poziom wód gruntowych jest wysoki (powyżej poziomu posadowienia) lub gdy na fundamenty w sposób długotrwały oddziałuje woda pod ciśnieniem.

Obciążenie wilgocią oraz niezalegającą wodą opadową wymaga zaprojektowania izolacji przeciwwilgociowej (zwanej także izolacją lekką), obciążenie zalegającą wodą opadową oraz wodą pod ciśnieniem wymaga zaprojektowania izolacji przeciwwodnej (zwanej także izolacją ciężką).

Izolacja powinna być wykonana od strony naporu wody/wilgoci (od strony zewnętrznej budynku/chronionego elementu).

Należy pamiętać, że hydroizolacji fundamentów nie wolno projektować w oderwaniu od ogólnej analizy cieplno-wilgotnościowej budynku (zwłaszcza gdy w strefie przyziemia następuje zmiana rodzaju ścian, np. z trójwarstwowych na jednowarstwową).

Przyczyną zawilgoceń w piwnicach i strefie przyziemia może być bowiem kondensacja wilgoci, zarówno powierzchniowa, jak i międzywarstwowa, a także mostki termiczne, a zapobieganie ich powstawaniu i eliminowanie tych zjawisk nie jest możliwe dzięki wykonaniu powłok wodochronnych (choć rodzaj zastosowanego materiału może mieć wpływ na powstawanie i/lub intensyfikację tych zjawisk).

Rodzaje materiałów hydroizolacyjnych

Przykładowy podział materiałów hydroizolacyjnych przedstawiono w tabeli 1.

Zasady doboru materiałów

Wybór materiału na powłoki wodochronne może nastąpić dopiero po przeanalizowaniu wymogów stawianych hydroizolacjom oraz wymaganych właściwości, składników i parametrów projektowanego systemu ochrony przed wilgocią/wodą.

Należy je zawsze rozpatrywać zarówno w odniesieniu do pojedynczego odcinka izolacji (pionowej, poziomej, cokołowej), jak i układu hydroizolacji, ponieważ np. rodzaj zastosowanego materiału do izolacji poziomej ław determinuje wybór materiału do hydroizolacji pionowej. Z tego też powodu tak istotny jest odpowiedni dobór materiałów już na etapie projektowania.

Zalecane miejsca aplikacji materiałów do izolacji przeciwwilgociowej i przeciwwodnej przedstawiono w tabelach 2 i 3.

Podłoża pod powłoki wodochronne

Podłoże, na którym stosowane są powłoki wodochronne, musi być nieodkształcalne i przenieść wszystkie oddziałujące na nie obciążenia, zwłaszcza hydrostatyczne parcie wody (podłożem pod powłoki wodochronne może być tylko odpowiednio zwymiarowane podłoże konstrukcyjne – beton/żelbet, mur).

Jego parametry wytrzymałościowe (klasę betonu, cegły/bloczka, zaprawy murarskiej i tynkarskiej) określa projektant na podstawie obliczeń oraz analizy. Kolejne wymogi, które należy przeanalizować, to przede wszystkim wysezonowane, równość, wilgotność, szorstkość, temperatura i chłonność. Dodatkowo muszą być spełnione inne specyficzne wymagania związane z właściwościami materiałów hydroizolacyjnych [4]. W żadnej sytuacji podłożem nie może być tzw. chudy beton (niezależnie od stopnia obciążenia wilgocią/wodą).

Właściwości i wymagania stawiane materiałom hydroizolacyjnym

Lepiki asfaltowe

Lepik asfaltowy stosowany na zimno jest mieszaniną asfaltów, wypełniaczy, plastyfikatorów i emulgatorów/rozpuszczalników. Lepik asfaltowy stosowany na gorąco jest mieszaniną asfaltów z dodatkiem środków uplastyczniających.

Lepiki mogą ponadto zawierać dodatki wypełniające (są to tzw. lepiki z wypełniaczami) albo dodatki uplastyczniające i zwiększające siłę klejenia (tzw. lepiki bez wypełniaczy). Lepiki asfaltowe stosowane na zimno mogą mieć konsystencję półciekłą lub gęstą.

Lepiki najczęściej stosuje się do przyklejania do podłoża papy oraz wykonywania samodzielnych izolacji przeciwwilgociowych.

Wymagania stawiane lepikom zawarte są w normach:

  • PN-B-24620:1998 [5],
  • PN-B-24625:1998 [6].

Lepiki nie są odporne na działanie temp. powyżej +60°C. Temperatura mięknięcia lepików asfaltowych z wypełniaczami stosowanych na gorąco wynosi +60–80°C, a lepików bez wypełniaczy – +70–85°C. Według normy PN-B-24625:1998 [5] elastyczność lepików asfaltowych (niemodyfikowanych) oznacza się poprzez badanie giętkości przez przeginanie na walcu o średnicy 20 mm w temp. 0°C. Potwierdza ono, że tego typu lepiki są wrażliwe na niskie temperatury oraz przejścia przez temp. 0°C (kruszeją w takich warunkach), dlatego ich zastosowanie do wykonywania hydroizolacji jest ograniczone.

Materiały te wymagają nakładania min. w dwóch warstwach, a grubość powłoki przeciwwilgociowej nie może być mniejsza niż 2 mm.Podłożem pod izolację przeciwwilgociową z lepików asfaltowych może być beton, mur oraz tynk tradycyjny.

Roztwory i emulsje asfaltowe

 Ze względu na zastosowanie i właściwości rozróżnia się roztwory i emulsje do:

  • gruntowania,
  • wykonywania właściwych powłok uszczelniających.

W zależności od zastosowanych emulgatorów można wyróżnić roztwory i emulsje:

  • anionowe,
  • kationowe,
  • niejonowe.

Roztwory i emulsje służą do gruntowania podłoża (pod izolacje z innych materiałów bitumicznych) oraz do wykonywania izolacji przeciwwilgociowych.

Wymagania stawiane roztworom asfaltowym zawarte są w normach:

  • PN-B-24620:1998 [5],
  • PN-B-24622:1974 [7].

Wymagania stawiane emulsjom asfaltowym zawarte są w:

  • normach:
    – PN-B-24002:1997 [8],
    – PN-B-24003:1997 [9];
  • zaleceniach udzielania aprobat technicznych ZUAT-15/IV.02/2005 [10].

Emulsje anionowe zasadniczo stosuje się w okresie letnim. Emulsje kationowe, w porównaniu z anionowymi, cechują się szybszym wiązaniem, dlatego zaleca się je stosować przy wilgotnych podłożach oraz w okresach wiosennym i jesiennym. Emulsje niejonowe stosuje się głównie do zabezpieczeń podłoży porowatych, ich cechą jest bowiem wolne wiązanie, pozwalające na wniknięcie materiału w pory podłoża.

Ze względu na grubość warstwy roztwory i emulsje asfaltowe nie mają zdolności mostkowania rys, wymagają więc równego, stabilnego i wysezonowanego podłoża (tynk tradycyjny, beton – po ewentualnym szpachlowaniu wygładzającym). Z tego samego powodu są bardzo wrażliwe na uszkodzenia mechaniczne.

Masy asfaltowe

Ze względu na zastosowanie i właściwości rozróżnia się:

  • masy gruntujące,
  • masy do wykonywania właściwych powłok uszczelniających,
  • pasty.

W zależności od zastosowanych emulgatorów można wyróżnić masy:

  • anionowe,
  • kationowe,
  • niejonowe.

Masy asfaltowe mogą być modyfikowane polimerami, żywicami lub cyklokauczukami. Masy modyfikowane najczęściej określane są nazwą masy KMB. Mogą być jedno- lub dwuskładnikowe.

Masy asfaltowe w połączeniu z wkładkami zbrojącymi tworzą tzw. laminaty (tego określenia używa się coraz rzadziej, w odniesieniu do mas KMB nie funkcjonuje ono wcale).

Wymagania stawiane masom asfaltowym zawarte są w:

  • normach:
    – PN-B-24620:1998 [5],
    – PN-B-24006:1997 [11],
    – ewentualnie PN-B-24000:1997 [12];
  • zaleceniach udzielania aprobat technicznych:
    – ZUAT-15/IV.07/2005 [13],
    – ZUAT-15/IV.18/2005 [14].

Norma PN-B-24006:1997 [11] wymaga oznaczenia elastyczności poprzez badanie giętkości przez przeginanie na walcu o średnicy 30 mm w temp. –5°C.

W ZUAT-15/IV.07/2005 [13] określono wymagania dotyczące mas rozpuszczalnikowych stosowanych tylko jako izolacja przeciwwilgociowa, a elastyczność zdefiniowano poprzez badanie giętkości przez przeginanie na walcu o średnicy 30 mm w temp. 0°C.

W ZUAT-15/IV.18/2005 [14] określono wymagania dotyczące dwuskładnikowych mas bitumiczno-mineralnych stosowanych zarówno jako izolacja przeciwwilgociowa, jak i przeciwwodna. Różnią się one wymaganiami związanymi z wodoszczelnością: odpowiednio ≥ 0,01 MPa i ≥ 0,15 MPa.

Tradycyjne masy asfaltowe mogą być stosowane do wykonywania samodzielnych izolacji:

  • przeciwwilgociowych oraz z laminatów (wkładka zbrojąca z siatki z włókna szklanego); według normy PN-B-24006:1997 [11] są to masy klasy R;
  • przeciwwilgociowych i przeciwwodnych oraz z laminatów (wkładka zbrojąca z siatki z włókna szklanego); według normy PN­‑B­‑24006:1997 [11] są to masy klasy D;
  • przeciwwilgociowych i przeciwwodnych oraz z laminatów (wkładka zbrojąca z siatki z włókna szklanego), a także wielowarstwowych izolacji z pap; według normy PN­‑B­­‑24006:1997 [11] są to masy klasy P.

Za minimalną grubość izolacji przeciwwilgociowej należy przyjąć 3 mm, izolacji przeciwwodnej (o ile producent masy takie zastosowanie przewiduje) – 4 mm.

Tradycyjne masy asfaltowe stosuje się coraz rzadziej – zostały wyparte przez masy KMB.

Podłożem pod izolację z mas asfaltowych może być tynk tradycyjny (tylko dla izolacji przeciwwilgociowej) oraz beton/żelbet, mur, a także mineralne szlamy uszczelniające (jeśli masa asfaltowa nie zawiera rozpuszczalników).

Polimerowo-bitumiczne, grubowarstwowe masy uszczelniające (masy KMB)

Są to materiały nowej generacji, o niemal natychmiastowej odporności na deszcz (po 1–2 godz. od nałożenia), pozwalające na szybkie zasypanie wykopów fundamentowych (1–2 dni po nałożeniu), elastyczne także w temperaturach ujemnych.

Mogą wykazywać odporność na agresywne wody gruntowe klasyfikowane jako XA3 według normy PN-EN 206-1:2003 [15] oraz jako silnie agresywne według normy DIN 4030 [16].

Wymagania stawiane masom KMB zawarte są w normie PN-EN 15814:2011 [17]. Wymagania te bazują bezpośrednio na wymaganiach normy DIN 18195:2000 [1] oraz wytycznych „Richtlinie für die Planung und Ausführung von Abdichtung mit kunststoffmodifizierten Bitumendickbeschichtungen (KMB) – erdberührte Bauteile” z 2001 r. [18] oraz 2010 r. [19] (tabela 4).

Jeżeli konkretna masa KMB pod względem składu odpowiada definicjom przyjętym w ZUAT-15/IV.18/2005 [14], stawiane jej wymagania można przyjmować na podstawie tego dokumentu.

Z punktu widzenia jakości materiału i skuteczności wykonywanych prac masy KMB powinny spełniać wymagania podane w tabeli 4. Materiałów klasyfikowanych według normy PN-EN 15814:2011 [17] jako CB0 oraz C0 w zasadzie nie powinno się stosować. Masy KMB klasyfikowane jako C1 mogą być wykorzystywane do wykonywania izolacji przeciwwilgociowej.

Do oceny jakości materiału bardzo istotne są dwa parametry

Pierwszy to tzw. zawartość części stałych, mówiąca o tym, o ile zmniejszy się grubość powłoki po wyschnięciu (zawartość części stałych wynosząca 90% oznacza, że po wyschnięciu grubość hydroizolacji będzie wynosić 90% grubości nałożonej świeżej masy).

Drugim istotnym parametrem jest odporność masy na obciążenia (tzw. obciążalność mechaniczna, w normie PN-EN 15814: 2011 [17] nazwana wytrzymałością na ściskanie). Jest ona określana zmniejszeniem grubości warstwy hydroizolacji przy obciążeniu mechanicznym. W odniesieniu do izolacji przeciwwodnej przy obciążeniu mechanicznym 0,3 MN/m² zmniejszenie grubości powłoki hydroizolacyjnej nie może być większe niż 50%. Oznacza to, że nie każdy materiał może być zastosowany do izolacji poziomych, decyzja musi być podjęta indywidualnie, po analizie obciążeń i parametrów związanej masy.

Według wytycznych „Richtlinie für die Planung und Ausführung von Abdichtung mit kunststoffmodifizierten Bitumendickbeschichtungen (KMB) – erdberührte Bauteile” [19] grubość i układ warstw zależy od rodzaju hydroizolacji. Powłoka przeciwwilgociowa (po wyschnięciu) musi mieć grubość 3 mm, przeciwwodna – 4 mm.

Podłożem pod izolację z mas KMB może być tynk tradycyjny (tylko dla izolacji przeciwwilgociowej) oraz beton/żelbet, mur oraz mineralne szlamy uszczelniające (jeśli masa asfaltowa nie zawiera rozpuszczalników).

Szlamy uszczelniające

W skład polimerowo-cementowych szlamów uszczelniających wchodzi cement, selekcjonowane kruszywo mineralne o uziarnieniu dobranym według specjalnie opracowanej krzywej przesiewu, włókna i specyficzne dodatki (specjalnie modyfikowane żywice, związki hydrofobowe itp.).

Mogą zawierać również płynne polimery (materiały dwuskładnikowe) lub żywice redyspergowalne (materiały jednoskładnikowe), co zapewnia znaczną elastyczność zaprawy po związaniu.

Związane zaprawy są odporne na czynniki atmosferyczne, takie jak cykle zamarzania i odmarzania, szkodliwy wpływ soli zawartych w wodzie, zachowują elastyczność w bardzo niskich temperaturach i są odporne na dyfuzję dwutlenku węgla. Doskonale nadają się do powierzchniowej izolacji i zabezpieczania przed wilgocią i wodą powierzchni narażonych na duże obciążenia i odkształcenia, a dzięki zwiększonej elastyczności potrafią mostkować rysy nawet do szerokości 1 mm.

Z tego względu oraz z uwagi na dużą odporność na uszkodzenia i dużą wytrzymałość na ściskanie elastyczne szlamy uszczelniające chętnie stosuje do uszczelnień stref cokołowych oraz do izolacji na ławach. Tolerują mokre podłoże, dlatego chętnie są stosowane jako tzw. wstępne uszczelnienie podłoża (zwłaszcza sztywne szlamy szybkowiążące o czasie wiązania i twardnienia wynoszącym kilka minut).

Wykazują szczelność na parcie słupa wody sięgające 50–70 m. Ich wadą jest konieczność nakładania przynajmniej w 2 warstwach i sprawdzania grubości każdej nakładanej warstwy. Są odporne na negatywne parcie wody. Dzięki dostępności systemowych materiałów uzupełniających (taśm, kształtek, manszet) uszczelnianie dylatacji i przejść rurowych jest łatwe i skuteczne.

Wymagania dotyczące sztywnych szlamów uszczelniających zawarte są w ZUAT-15/IV.13/2002 [20].

Zgodnie z wymogami wytycznych „Richtlinie für die Planung und Ausführung von Abdichtungen von Bauteilen mit mineralischen Dichtungsschlämmen” [21] grubość powłoki ze szlamu elastycznego zależy od rodzaju hydroizolacji. Powłoka przeciwwilgociowa (po wyschnięciu) musi mieć grubość 2 mm, przeciwwodna – 2,5 mm. W odniesieniu do izolacji wykonywanej na poziomych lub skośnych podłożach betonowych wytyczne te wymagają wykonania powłoki grubości przynajmniej 2,5 mm, niezależnie od stopnia obciążenia wilgocią/wodą.

Za minimalną grubość izolacji przeciwwilgociowej ze szlamów sztywnych należy przyjąć 2 mm, izolacji przeciwwodnej – 3 mm [22].Podłożem pod izolację ze szlamów uszczelniających może być tynk tradycyjny (tylko dla izolacji przeciwwilgociowej), beton/żelbet i mur.

Krystaliczne zaprawy uszczelniające

Są to materiały do uszczelniania betonu w strukturze. Nie są one powłoką uszczelniającą. Są to chemicznie aktywne zaprawy, których rezultatem działania jest wytworzenie w kapilarach i porach nierozpuszczalnych struktur krystalicznych.

Powstają one na skutek obecności wilgoci i niezhydratyzowanych składników zaczynu cementowego (wolnych jonów wapnia). Wielkość tworzących się kryształów (3–4 mm) pozwala im wnikać w kapilary i pory podłoża (betonu) i w ten sposób uszczelniać je przed wnikaniem wody (pojedyncze kryształy są mniejsze od rozmiarów cząsteczki wody), natomiast ich igiełkowaty kształt powoduje, że tworzą one matrycę pozwalającą na dyfuzję pary wodnej. Krystaliczne zaprawy uszczelniające mogą też nadawać chemoodporność zabezpieczanej powierzchni betonu (pH o wartości 3–11).

Wymagania stawiane krystalicznym zaprawom uszczelniającym zawarte są w ZUAT-15/VI.21/2005 [23].

Podłoże zabezpieczone hydroizolacją z krystalicznych zapraw uszczelniających jest suche – nie ma ono kontaktu z wilgocią ani wodą. Beton zabezpieczony krystaliczną zaprawą uszczelniającą jest natomiast narażony na bezpośredni kontakt z wodą, jednak wówczas zaczyna się zachowywać jak tzw. beton wodonieprzepuszczalny.

Oznacza to, że woda jest w stanie wniknąć w niego na pewną głębokość, nie jest natomiast w stanie przedostać się przez niego, o ile nie ma w nim rys czy pęknięć.

Podczas stosowania krystalicznych zapraw uszczelniających należy zatem stosować się do wszelkich wymogów, które muszą być spełnione przy projektowaniu i wykonywaniu konstrukcji z betonów wodonieprzepuszczalnych. Krystaliczne zaprawy uszczelniające są aktywne wyłącznie podczas oddziaływania wilgoci/wody, dlatego mogą być stosowane w miejscach nienarażonych na wyschnięcie. Uaktywniają się po przynajmniej kilku dniach stałego oddziaływania wilgoci. Przy prawidłowej aplikacji i pielęgnacji struktury krystaliczne wykształcają się w ciągu 20–25 dni. Zaprawy te są w stanie uszczelnić rysy o szerokości nieprzekraczającej 0,3–0,4 mm, jednak czas zamykania rysy przez tworzące się kryształy wynosi 1–2 mies.

Zużycie materiału oraz grubość warstwy muszą odpowiadać wymaganiom producenta oraz obciążeniu wilgocią/wodą. Zazwyczaj zużycie wynosi od 0,8–1 kg/m² przy obciążeniu wilgocią oraz od 1,5 kg/m² przy obciążeniu wodą pod ciśnieniem.

Rolowe materiały bitumiczne

Elastyczne wyroby asfaltowe na osnowie (papy, membrany samoprzylepne) powinny spełniać wymagania norm:

  • PN-EN 13969:2006 [24]
  • lub PN-EN 14967:2007 [25].

Norma PN-EN 13969:2006 [24] dotyczy wyrobów do wykonywania izolacji przeciwwilgociowej i przeciwwodnej, norma PN-EN 14967:2007 [25] jedynie wyrobów do izolacji przeciwwilgociowej.

Rozróżnia się papy asfaltowe oraz papy asfaltowe modyfikowane. Te ostatnie występują najczęściej jako papy termozgrzewalne oraz membrany samoprzylepne.

Papy mogą być mocowane (klejone) do podłoża za pomocą masy asfaltowej lub lepiku – zazwyczaj papy niemodyfikowane, zgrzewane do podłoża (termozgrzewalne) lub mocowane przez przyklejenie (membrany samoprzylepne).

Ze względu na osnowę papy asfaltowe można podzielić na papy [26]:

  • na osnowie z tkanin technicznych,
  • na welonie z włókien szklanych lub tworzyw sztucznych,
  • na włókninie przeszywanej,
  • na taśmie aluminiowej (stosowane są w zasadzie jako paroizolacja),
  • z wkładką miedzianą (stosowane najczęściej w dachach zielonych, jako warstwa odpychająca korzenie).

Papa na osnowie tekturowej nie jest materiałem hydroizolacyjnym i nie może być stosowana jako powłoka wodochronna (niezależnie od obciążenia wilgocią/wodą i sposobu mocowania).

Papy termozgrzewalne produkowane są zazwyczaj na osnowie z włókna szklanego lub poli­estrowej. Masa asfaltowa, którą powleczona jest osnowa, najczęściej modyfikowana jest elastomerem SBS lub plastomerem APP. Elastomer SBS nadaje papie stabilność formy, dobrą przyczepność do podłoża oraz znaczną elastyczność nawet w niskich temp. (do –40°C).

Papy tego typu można łączyć z innymi rodzajami pap. Plastomer APP (ataktyczne polipropyleny) z dodatkiem nasyconych elastomerów poliolefinowych, oprócz stabilnej formy i dobrej przyczepności, zapewnia odporność na działanie kwasów i soli nieorganicznych, ozonu oraz wysokiej temp. (do +150°C). Papa natomiast staje się dość sztywna w ujemnych temp. (–10°C).

Osnową dla membran samoprzylepnych najczęściej jest włóknina poliestrowa, welon szklany, welon szklany + siatka, tkanina szklana oraz osnowa mieszana [23].

Zalety pap termozgrzewalnych i membran samoprzylepnych to łatwość uzyskania żądanej grubości nakładanej warstwy i możliwość niemal natychmiastowego zasypania wykopu. Wadą są problemy techniczne przy uszczelnianiu dylatacji i przejść rurowych (konieczność docinania kształtek), dlatego chętnie stosuje się je do uszczelniania płaskich, równych powierzchni (niedopuszczalne są ostre krawędzie i wystające wtrącenia, a także ubytki w podłożu – powoduje to w niektórych sytuacjach konieczność stosowania warstw wyrównawczych). Newralgiczne mogą być także miejsca łączenia poszczególnych pasów.

Według normy DIN 18195:2000 [1] w odniesieniu do izolacji przeciwwilgociowej wymagane jest wykonanie min. jednej warstwy powłoki wodochronnej z papy termozgrzewalnej, membrany samoprzylepnej lub papy klejonej masą asfaltową do podłoża.

Dla izolacji przeciwwodnej według normy DIN 18195:2000 [1] wymagane jest:

  • wykonanie min. trójwarstwowej powłoki wodochronnej z papy klejonej do podłoża (ostatnia warstwa papy musi zostać pokryta masą asfaltową), przy zagłębieniu powyżej 4 m (do 9 m) wymagane jest wykonanie czterowarstwowej powłoki. Przy izolacji z pap klejonych do podłoża wymaga się wykonania ścianki (warstwy) dociskowej;
  • wykonanie min. dwuwarstwowej powłoki wodochronnej z papy termozgrzewalnej na osnowie z siatki lub poliestru. Przy zagłębieniu powyżej 4 m (do 9 m) wymagane jest wykonanie trójwarstwowej powłoki lub zastosowanie jako ostatnią warstwę (od strony naporu wody) papy z wkładką miedzianą (papa na osnowie z siatki lub poliestru + papa z wkładką miedzianą);
  • przy zagłębieniu powyżej 9 m wymaga się stosowania dwóch warstw papy termozgrzewalnej na osnowie z siatki lub poliestru oraz jednej warstwy papy z wkładką miedzianą.

Podłożem pod izolację z tych materiałów może być tynk tradycyjny (tylko dla izolacji przeciwwilgociowej) oraz beton/żelbet i mur. W wypadku izolacji przeciwwodnych stosowanie warstw wyrównujących należy ograniczyć do minimum.

Rolowe materiały z tworzyw sztucznych

Elastyczne wyroby wodochronne z tworzyw sztucznych lub kauczuku (folie, membrany) powinny spełniać wymagania norm:

  • PN-EN 13967:2006 [27]
  • lub PN-EN 14909:2007 [28].

Materiały zgodne z normą PN-EN 13967:2006 [27] klasyfikowane jako typ A przeznaczone są do wykonywania izolacji przeciwwilgociowej, klasyfikowane jako typ T – do izolacji przeciwwodnej. Jako typ V klasyfikowane są materiały do wykonywania izolacji przeciwwilgociowej – wyrób wentylacyjny lub drenażowy.

Materiały zgodne z normą PN-EN 14909:2007 [28] przeznaczone są do wykonywania izolacji przeciwwilgociowej.

Na rynku dostępne są folie z polichlorku winylu (PVC), elastomerów poliolefinowych (FPO), polipropylenu (PP), polietylenu (PE), a także na bazie kauczuku (EPDM).

Można stosować jedynie takie folie, których łączenie możliwe jest za pomocą kleju systemowego, przez wulkanizowanie lub zgrzewanie. Niedopuszczalne jest użycie folii, które można łączyć tylko przez ułożenie na zakład, ani folii (membran) kubełkowych (niezależnie od sposobu mocowania i łączenia).

Izolacje z rolowych materiałów z tworzyw sztucznych i kauczuku mogą być układane luźno na podłożu lub klejone do podłoża klejami systemowymi.Według normy DIN 18195:2000 [1] do izolacji przeciwwilgociowych mogą być stosowane folie grubości nie mniejszej niż 1,2 mm. Grubość ta może zostać zmniejszona do 0,8 mm, gdy stosuje się folię samoprzylepną.

Według normy DIN 18195:2000 [1] do izolacji przeciwwodnych mogą być wykorzystywane folie z:

  • PVC-P grubości min. 2 mm, jeżeli uszczelnienie jest wykonywane przez luźne ułożenie materiału; w takiej sytuacji zagłębienie obiektu jest ograniczone do 4 m;
  • PIB (poliizobutylu), PVC-P (z miękkiego polichlorku winylu zbrojonego wkładką z włókniny szklanej) oraz EVA (kopolimeru etylenu z octanem winylu) grubości min. 1,5 mm, jeżeli powłoka wodochronna jest klejona do podłoża, a zagłębienie obiektu nie większe niż 4 m. Przy większym zagłębieniu wymagana jest folia grubości min. 2 mm;
  • ECB (etylenu, kopolimeru i specjalnego asfaltu) i EPDM grubości min. 2 mm, jeżeli powłoka wodochronna jest klejona do podłoża, a zagłębienie obiektu nie większe niż 4 m. Przy większym zagłębieniu wymagana jest folia gr. min. 2,5 mm.

Folie mogą być stosowane do wykonywania zarówno izolacji przeciwwilgociowych, jak i przeciwwodnych (poza strefą cokołową), jednak tego typu materiały stwarzają bardzo duże problemy techniczne i wymagają zachowania wyjątkowo wysokiego reżimu technologicznego. Problemy pojawiają się także przy uszczelnianiu dylatacji i przejść rurowych.

Bardzo trudne (jeżeli nie niemożliwe) jest także łączenie folii z innymi rodzajami materiałów wodochronnych. Z tych powodów nie zaleca się stosowania folii do hydroizolacji podziemnych części budynków i budowli. Jedyną zaletą folii jest możliwość wykonania izolacji z ich użyciem na podłożach słabych lub zanieczyszczonych (o ile zanieczyszczenia nie wpływają negatywnie na materiał izolacyjny).

Maty/membrany bentonitowe

Bentonit cechuje się zdolnością do chłonięcia wody i pęcznienia pod jej wpływem. Może zwiększać swoją objętość nawet kilkunastokrotnie (12–15 razy). Przy odpowiednim obciążeniu (ograniczającym zdolność pęcznienia) radykalnie zmniejsza się przepuszczalność wody.

Proces ten jest odwracalny – w przypadku czasowego braku obciążenia wilgocią bentonit nie wysycha całkowicie, a ponowne pojawienie się wilgoci/wody aktywuje bentonit. Izolacja z bentonitu ma zdolność do samoregeneracji – miejscowe niewielkie uszkodzenia mechaniczne (2–3 mm) zasklepiają się na skutek pęcznienia materiału.

Podstawą systemu izolacji bentonitowych są specjalne membrany lub maty. Mogą one być układane na podłożu lub klejone do podłoża oraz mocowane mechanicznie za pomocą specjalnych kołków lub gwoździ. Uszkodzenia punktowe, na skutek samoregenurących się właściwości bentonitu, zamykają się na skutek pęcznienia, jednak w przypadku mocowania mechanicznego należy rozważyć (zawsze w odniesieniu do konkretnego obiektu), potrzebę późniejszego uszczelnienia każdego miejsca mocowania szpachlą bentonitową.

Wymagania stawiane materiałom bentonitowym zawarte są w normie PN-EN 13491:2006/A1:2007 [29].

Ze względu na właściwości materiału membrany/maty bentonitowe powinny być dociśnięte do podłoża, dlatego izolacja pozioma może być stosowana pod płytą żelbetową grubości min. 15 cm (dopuszcza się stosowanie mat przy cieńszej płycie dennej – min. 10 cm – o ile zezwala na to producent systemu), a w przypadku izolacji pionowych należy zapewnić równoważny docisk do podłoża np. odpowiednią warstwą zagęszczonego gruntu. Zaleca się stosowanie membran/mat o minimalnej zawartości bentonitu rzędu 3–4 kg/m².

Niedopuszczalne jest stosowanie materiałów bentonitowych powyżej poziomu gruntu oraz bez odpowiedniej warstwy dociskowej.

Podsumowanie

Normy z serii PN-EN w zdecydowanej większości definiują wymagania dotyczące konkretnych materiałów w odniesieniu do dwóch wartości:

  • granicznej, oznaczanej symbolem MLV – jest to ustalana przez producenta konkretna, graniczna (minimalna lub maksymalna) wartość (wynik konkretnego badania, wartość konkretnego parametru), która musi być osiągnięta w badaniach;
  • deklarowanej, oznaczanej symbolem MDV – jest to deklarowana przez producenta konkretna wartość (wynik konkretnego badania, wartość konkretnego parametru), podawana z założoną tolerancją.

W normach nie ma jednak informacji, jakimi parametrami musi się charakteryzować konkretny materiał, aby mógł w danych warunkach brzegowych (przy konkretnym obciążeniu wilgocią/wodą, przy konkretnym zastosowaniu itp.) pełnić swoją funkcję. Oznacza to, że deklaracja zgodności z normą stanowi jedynie formalny dokument, potwierdzający, że materiał może być wprowadzony na rynek zgodnie z prawem.

Innym, zdecydowanie ważniejszym zagadnieniem jest określenie właściwości wyrobu lub mini­malnych wymagań, jakie musi on spełnić, aby mógł pełnić zamierzoną funkcję. Są to dwie zupełnie różne kwestie – deklaracja zgodności z normą i faktyczne właściwości wyrobu decydujące o jego przydatności w danym zastosowaniu – a z punktu widzenia skuteczności wykonanych prac spełnienie wymagań normowych może nie mieć żadnego znaczenia.

W związku z tym decyzję o wyborze rozwiązania technologiczno­‑materiałowego izolacji fundamentów i przyziemia można podjąć dopiero po przeanalizowaniu warunków gruntowo-wodnych wraz z oceną ukształtowania terenu oraz analizą rozwiązania konstrukcyjnego podziemnej części budynku.

Posiadanie przez dany wyrób formalnego dopuszczenia do stosowania w budownictwie (np. deklaracji zgodności z normą lub aprobatą) nie oznacza, że dany materiał nadaje się do zastosowania w konkretnej sytuacji. Należy przeanalizować parametry konkretnego wyrobu i ocenić, czy jest on w stanie przenieść oddziałujące na niego obciążenia (chociażby ze względu na obecność agresywnych wód gruntowych, obciążenia mechaniczne, odporność na uszkodzenia itp.).

Zastosowane materiały wodochronne muszą umożliwić wykonanie izolacji w postaci szczelnej wanny całkowicie oddzielającej budynek od wilgoci/wody znajdującej się w gruncie, dlatego niedopuszczalne jest użycie do wykonania hydroizolacji przypadkowych materiałów – muszą one być ze sobą kompatybilne oraz pozwalać na wykonanie uszczelnień przejść rurowych i dylatacji (jeżeli występują). Brak technologii systemowego uszczelnienia dylatacji, przejść rurowych itp. trudnych i krytycznych miejsc dyskwalifikuje dany materiał do stosowania jako powłokę wodochronną.

Literatura

  1. DIN 18195:2000-08, „Bauwerksabdichtung”.
  2. DIN 18130-1:1998-0,5, „Baugrund. Untersuchung von Bodenproben. Bestimmung des Wasserdurchlässigkeitsbeiwerts. Teil 1: Laborversuche”.
  3. DIN 4095:1990-06, „Baugrund. Dränung zum Schutz baulicher Anlagen. Planung, Bemessung und Ausführung”.
  4. M. Rokiel, „Hydroizolacje podziemnych części budynków i budowli. Projektowanie i warunki techniczne wykonania i odbioru robót”, Dom Wydawniczy MEDIUM, Warszawa 2012.
  5. PN-B-24620:1998, PN-B-24620:1998/Az1:2004, „Lepiki, masy i roztwory asfaltowe stosowane na zimno”.
  6. PN-B-24625:1998, „Lepik asfaltowy i asfaltowo-polimerowy z wypełniaczami stosowane na gorąco”.
  7. PN-B-24622:1974, „Roztwór asfaltowy do gruntowania”.
  8. PN-B-24002:1997, „Asfaltowa emulsja anionowa”.
  9. PN-B-24003:1997, „Asfaltowa emulsja kationowa”.
  10. ZUAT-15/IV.02/2005, „Wyroby bitumiczne. Emulsje asfaltowe i asfaltowe modyfikowane”, ITB, Warszawa 2005.
  11. PN-B-24006:1997, „Masa asfaltowo-kauczukowa”.
  12. PN-B-24000:1997, „Dyspersyjna masa asfaltowo-kauczukowa”.
  13. ZUAT-15/IV.07/2005, „Wyroby bitumiczne rozpuszczalnikowe. Masy asfaltowe i asfaltowe modyfikowane”, ITB, Warszawa 2005.
  14. ZUAT-15/IV.18/2005, „Wyroby bitumiczno-mineralne przeznaczone do wykonywania powłok hydroizolacyjnych”, ITB, Warszawa 2005.
  15. PN-EN 206-1:2003, PN-EN 206-1:2003/A1:2005, PN-EN 206-1:2003/A2:2006, „Beton. Część 1: Wymagania, właściwości, produkcja i zgodność”.
  16. DIN 4030-1:2008-06, DIN 4030-1/A1:2011-08, „Beurteilung betonargreifender Wässer, Böden und Gase. Grundlagen und Grenzwerte”.
  17. PN-EN 15814:2011 (oryg.), „Grubowarstwowe powłoki asfaltowe modyfikowane polimerami do izolacji wodochronnej. Definicje i wymagania”.
  18. „Richtlinie für die Planung und Ausführung von Abdichtung von Bauteilen mit kunststoffmodifizierten Bitumendickbeschichtungen (KMB) – erdberührte Bauteile”, Deutsche Bauchemie e.V., Frankfurt 2001.
  19. „Richtlinie für die Planung und Ausführung von Abdichtung mit kunststoffmodifizierten Bitumendickbeschichtungen (KMB) – erdberührte Bauteile”, Deutsche Bauchemie e.V., Frankfurt 2010.
  20. ZUAT-15/IV.13/2002, „Wyroby zawierające cement przeznaczone do wykonywania powłok hydroizolacyjnych”, ITB, Warszawa 2002.
  21. „Richtlinie für die Planung und Ausführung von Abdichtung erdberührter Bauteile mit flexiblen Dichtungsschlämmen”, Deutsche Bauchemie e.V., Frankfurt 2006.
  22. „Richtlinie für die Planung und Ausführung von Abdichtungen von Bauteilen mit mineralischen Dichtungsschlämmen”, Deutsche Bauchemie e.V., Frankfurt 2002.
  23. ZUAT-15/VI.21/2005, „Wyroby do uszczelniania betonów i zapraw cementowych krystalizacją wgłębną”, ITB, Warszawa 2005.
  24. PN-EN 13969:2006, PN-EN 13969:2006/A1:2007, „Elastyczne wyroby wodochronne. Wyroby asfaltowe do izolacji przeciwwilgociowej łącznie z wyrobami asfaltowymi do izolacji przeciwwodnej części podziemnych. Definicje i właściwości”.
  25. PN-EN 14967:2007, „Elastyczne wyroby wodochronne. Wyroby asfaltowe do poziomej izolacji przeciwwilgociowej. Definicje i właściwości”.
  26. „Ochrona budynków przed korozją biologiczną”, pod red. J. Ważnego, J. Karysia, Arkady, Warszawa 2001.
  27. PN-EN 13967:2006, PN-EN 13967:2006/A1:2007, „Elastyczne wyroby wodochronne. Wyroby z tworzyw sztucznych i kauczuku do izolacji przeciwwilgociowej łącznie z wyrobami z tworzyw sztucznych i kauczuku do izolacji przeciwwodnej części podziemnych. Definicje i właściwości”.
  28. PN-EN 14909:2007, „Elastyczne wyroby wodochronne. Wyroby z tworzyw sztucznych i kauczuku do poziomej izolacji przeciwwilgociowej. Definicje i właściwości”.
  29. PN-EN 13491:2006/A1:2007, „Bariery geosyntetyczne. Właściwości wymagane w odniesieniu do wyrobów stosowanych jako bariery nieprzepuszczalne dla płynów do budowy tunelów i budowli podziemnych”.
  30. M. Rokiel, „Poradnik. Hydroizolacje w budownictwie. Wybrane zagadnienia w praktyce”, wyd. II, Dom Wydawniczy MEDIUM, Warszawa 2009.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!

Galeria zdjęć

Tytuł
przejdź do galerii

Komentarze

  • Zniwiarz Zniwiarz, 26.09.2013r., 20:59:02 Fajny artykuł o hydroizolacjach, ale przydało by się info o tym gdzie kupić materiały i za ile co najważniejsze

Powiązane

dr inż. Paula Szczepaniak Ocena jakości termicznej rozwiązań węzła połączenia budynku z gruntem posadowionym na płycie fundamentowej

Ocena jakości termicznej rozwiązań węzła połączenia budynku z gruntem posadowionym na płycie fundamentowej Ocena jakości termicznej rozwiązań węzła połączenia budynku z gruntem posadowionym na płycie fundamentowej

Płyta fundamentowa należy do grupy posadowień bezpośrednich. Jest stosowana przy występowaniu słabego podłoża gruntowego, poziomie posadowienia poniżej zwierciadła wody gruntowej, stosowaniu konstrukcji...

Płyta fundamentowa należy do grupy posadowień bezpośrednich. Jest stosowana przy występowaniu słabego podłoża gruntowego, poziomie posadowienia poniżej zwierciadła wody gruntowej, stosowaniu konstrukcji szczelnej wanny lub w przypadku konieczności zapewnienia równomiernego osiadania budynku [1].

mgr inż. Maciej Rokiel Hydroizolacje w gruncie - podział, zastosowanie i właściwości

Hydroizolacje w gruncie - podział, zastosowanie i właściwości Hydroizolacje w gruncie - podział, zastosowanie i właściwości

Konieczność wykonania skutecznych powłok wodochronnych to nie tylko jeden z podstawowych wymogów bezproblemowego i komfortowego użytkowania zarówno budynków (obojętne, czy w budownictwie mieszkaniowym,...

Konieczność wykonania skutecznych powłok wodochronnych to nie tylko jeden z podstawowych wymogów bezproblemowego i komfortowego użytkowania zarówno budynków (obojętne, czy w budownictwie mieszkaniowym, użyteczności publicznej, czy przemysłowym), jak i budowli, a także wymóg formalny. Intensywny rozwój chemii budowlanej w ciągu ostatnich kilkunastu lat spowodował, że mamy do dyspozycji szeroką gamę materiałów, począwszy od stosowanych tylko do izolacji przeciwwilgociowych, a skończywszy na materiałach...

dr inż. Maciej Trochonowicz Diagnostyka hydroizolacji w pracach modernizacyjnych

Diagnostyka hydroizolacji w pracach modernizacyjnych Diagnostyka hydroizolacji w pracach modernizacyjnych

Woda jest substancją warunkującą możliwość wykonania praktycznie wszystkich procesów budowlanych. Niezbędna jest zarówno do produkcji materiałów, jak i ich wbudowania. Jednocześnie ta sama woda, a raczej...

Woda jest substancją warunkującą możliwość wykonania praktycznie wszystkich procesów budowlanych. Niezbędna jest zarówno do produkcji materiałów, jak i ich wbudowania. Jednocześnie ta sama woda, a raczej jej nadmiar, jest czynnikiem powodującym największe zagrożenie dla obiektów budowlanych. Wprowadzana na wiele sposobów z czasem staje się przyczyną wielu niekorzystnych zjawisk, a jej usunięcie poważnym problemem. Dlatego też nieodłącznym elementem wznoszenia czy też remontowania budynków są hydroizolacje.

prof. nzw. dr hab. inż. Irena Ickiewicz Wpływ ocieplenia fundamentów na rozkład temperatury w gruncie w otoczeniu budynku

Wpływ ocieplenia fundamentów na rozkład temperatury w gruncie w otoczeniu budynku Wpływ ocieplenia fundamentów na rozkład temperatury w gruncie w otoczeniu budynku

Głębokość posadowień bezpośrednich określa w Polsce norma PN-81-B-03020 "Grunty budowlane. Posadowienie bezpośrednie. Obliczenia statystyczne i projektowanie".

Głębokość posadowień bezpośrednich określa w Polsce norma PN-81-B-03020 "Grunty budowlane. Posadowienie bezpośrednie. Obliczenia statystyczne i projektowanie".

dr inż. Sławomir Chłądzyński, mgr inż. Katarzyna Walusiak Wpływ wytrzymałości cementu na właściwości klejów do ociepleń

Wpływ wytrzymałości cementu na właściwości klejów do ociepleń Wpływ wytrzymałości cementu na właściwości klejów do ociepleń

Cement portlandzki jest najczęściej stosowanym spoiwem w recepturach suchych mieszanek. Według opracowania na temat przemysłu cementowego w Polsce na rynku krajowym rocznie wykorzystywane jest obecnie...

Cement portlandzki jest najczęściej stosowanym spoiwem w recepturach suchych mieszanek. Według opracowania na temat przemysłu cementowego w Polsce na rynku krajowym rocznie wykorzystywane jest obecnie ok. 700-800 tys. ton tego spoiwa do wytworzenia suchych mieszanek chemii budowlanej [1], co stanowi ok. 4-5% sprzedaży cementu w kraju.

mgr inż. arch. Tomasz Rybarczyk Fundamenty w budynkach jednorodzinnych

Fundamenty w budynkach jednorodzinnych Fundamenty w budynkach jednorodzinnych

Fundamenty są elementem budynku, który przekazuje obciążenia z części naziemnej na podłoże gruntowe. Wszystkie siły działające na budynek, czyli wiatr, śnieg, obciążenia użytkowe, masa własna konstrukcji...

Fundamenty są elementem budynku, który przekazuje obciążenia z części naziemnej na podłoże gruntowe. Wszystkie siły działające na budynek, czyli wiatr, śnieg, obciążenia użytkowe, masa własna konstrukcji i elementów budynku, są przekazywane na grunt. Z kolei fundamenty przekazują oddziaływania gruntu na konstrukcję. Jeśli zachodzą niekorzystne zjawiska, wywołane na przykład osiadaniem gruntu, ruchy gruntu (np. spowodowane tym, że budynek został wybudowany na terenach eksploatacji górniczych lub terenach...

mgr inż. Maciej Rokiel Badanie skuteczności prac i preparatów do wykonywania przepony poziomej

Badanie skuteczności prac i preparatów do wykonywania przepony poziomej Badanie skuteczności prac i preparatów do wykonywania przepony poziomej

Iniekcja chemiczna jest jedną z metod wykonywania wtórnej izolacji poziomej. Celem iniekcji chemicznej jest wytworzenie w przegrodzie przepony przerywającej podciąganie kapilarne, a także uzyskanie, w...

Iniekcja chemiczna jest jedną z metod wykonywania wtórnej izolacji poziomej. Celem iniekcji chemicznej jest wytworzenie w przegrodzie przepony przerywającej podciąganie kapilarne, a także uzyskanie, w dalszym czasie, w strefie muru nad przeponą, obszaru normalnej wilgotności.

dr inż. Wioletta Jackiewicz-Rek, mgr inż. Kaja Kłos, inż. Paweł Zieliński Wymagania dla betonu wodoszczelnego

Wymagania dla betonu wodoszczelnego Wymagania dla betonu wodoszczelnego

Definiując beton wodoszczelny mający zastosowanie w realizacji obiektów tworzących barierę dla wody, nie sposób zacząć bez określenia, że jest to taki rodzaj betonu, który izoluje ze względu na swoje właściwości.

Definiując beton wodoszczelny mający zastosowanie w realizacji obiektów tworzących barierę dla wody, nie sposób zacząć bez określenia, że jest to taki rodzaj betonu, który izoluje ze względu na swoje właściwości.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Prowadzenie prac hydroizolacyjnych w okresie zimowym

Prowadzenie prac hydroizolacyjnych w okresie zimowym Prowadzenie prac hydroizolacyjnych w okresie zimowym

Zima jak co roku zaskoczyła drogowców! Zdanie to (choć - nawiasem mówiąc - bardzo krzywdzące dla wspomnianych drogowców, którzy zajmują się budową dróg, a nie ich utrzymaniem) doskonale obrazuje zjawisko,...

Zima jak co roku zaskoczyła drogowców! Zdanie to (choć - nawiasem mówiąc - bardzo krzywdzące dla wspomnianych drogowców, którzy zajmują się budową dróg, a nie ich utrzymaniem) doskonale obrazuje zjawisko, które widoczne jest szczególnie w budownictwie: to, co nieuniknione, potrafi zaskoczyć.

mgr inż. Maciej Rokiel Hydroizolacje podziemnych części budynków

Hydroizolacje podziemnych części budynków Hydroizolacje podziemnych części budynków

Poprawne (zgodne ze sztuką budowlaną) zaprojektowanie i wykonanie budynku to bezwzględny wymóg bezproblemowej, długoletniej eksploatacji. Podstawą jest odpowiednie rozwiązanie konstrukcyjne części zagłębionej...

Poprawne (zgodne ze sztuką budowlaną) zaprojektowanie i wykonanie budynku to bezwzględny wymóg bezproblemowej, długoletniej eksploatacji. Podstawą jest odpowiednie rozwiązanie konstrukcyjne części zagłębionej w gruncie. Doświadczenie pokazuje, że znaczącą liczbę problemów związanych z eksploatacją stanowią problemy z wilgocią. Woda jest niestety takim medium, które bezlitośnie wykorzystuje wszelkie usterki i nieciągłości w warstwach hydroizolacyjnych, wnikając do wnętrza konstrukcji.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Badanie wilgotności mineralnych materiałów budowlanych

Badanie wilgotności mineralnych materiałów budowlanych Badanie wilgotności mineralnych materiałów budowlanych

Kluczowym elementem diagnostyki zawilgoconych konstrukcji murowych jest ocena ich parametrów wilgotnościowych, jak również rozpoznanie rodzaju i proporcji szkodliwych soli zawartych w materiale budowlanym...

Kluczowym elementem diagnostyki zawilgoconych konstrukcji murowych jest ocena ich parametrów wilgotnościowych, jak również rozpoznanie rodzaju i proporcji szkodliwych soli zawartych w materiale budowlanym [1]. Sposoby pomiaru zawartości wody względnie wilgotności w mineralnych materiałach budowlanych zostały szerzej opisane w instrukcji WTA nr 4–11–16/D [2].

dr inż. Bartłomiej Monczyński Wtórna hydroizolacja przyziemnych części budynków

Wtórna hydroizolacja przyziemnych części budynków Wtórna hydroizolacja przyziemnych części budynków

Podstawowym zadaniem w przypadku renowacji zawilgoconych budynków jest ich osuszenie, rozumiane jako skoordynowany zespół działań technicznych i technologicznych, który ma na celu trwałe obniżenie poziomu...

Podstawowym zadaniem w przypadku renowacji zawilgoconych budynków jest ich osuszenie, rozumiane jako skoordynowany zespół działań technicznych i technologicznych, który ma na celu trwałe obniżenie poziomu zawilgocenia (zazwyczaj do poziomu 3-6% wilgotności masowej), co z kolei umożliwi prowadzenie dalszych prac budowlanych i/lub konserwatorskich, a po ich zakończeniu użytkowanie budynku zgodnie z przewidzianym przeznaczeniem [1].

mgr inż. Tomasz Połubiński, prof. dr hab. inż. Łukasz Drobiec, mgr inż. Remigiusz Jokiel Zabezpieczenie konstrukcji murowych przed zarysowaniem przez zbrojenie spoin wspornych

Zabezpieczenie konstrukcji murowych przed zarysowaniem przez zbrojenie spoin wspornych Zabezpieczenie konstrukcji murowych przed zarysowaniem przez zbrojenie spoin wspornych

Jednym ze sposobów ograniczenia tempa zarysowań w obszarach koncentracji naprężeń jest aplikacja zbrojenia, którego tradycje stosowania sięgają drugiej połowy XIX wieku. Zadaniem zbrojenia jest przejęcie...

Jednym ze sposobów ograniczenia tempa zarysowań w obszarach koncentracji naprężeń jest aplikacja zbrojenia, którego tradycje stosowania sięgają drugiej połowy XIX wieku. Zadaniem zbrojenia jest przejęcie sił występujących w strefach rozciąganych muru, "rozładowanie" naprężeń w miejscach ich koncentracji oraz redystrybucja odkształceń skoncentrowanych w pewnych strefach muru.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Uszczelnienie od zewnątrz odsłoniętych elementów istniejących budynków

Uszczelnienie od zewnątrz odsłoniętych elementów istniejących budynków Uszczelnienie od zewnątrz odsłoniętych elementów istniejących budynków

Hydroizolację przyziemnej części istniejącego budynku (hydroizolację wtórną), o ile jest to technicznie i/lub ekonomicznie wskazane, należy wykonywać od zewnątrz, to jest w taki sposób, aby całkowicie...

Hydroizolację przyziemnej części istniejącego budynku (hydroizolację wtórną), o ile jest to technicznie i/lub ekonomicznie wskazane, należy wykonywać od zewnątrz, to jest w taki sposób, aby całkowicie uniemożliwić wnikanie wody oraz wilgoci w strukturę przegród zagłębionych w gruncie.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Uszczelnianie istniejących budynków od wewnątrz

Uszczelnianie istniejących budynków od wewnątrz Uszczelnianie istniejących budynków od wewnątrz

Wykonanie wtórnej hydroizolacji przyziemnej części budynku od zewnątrz jest najlepszym rozwiązaniem z punktu widzenia fizyki budowli, w pewnych sytuacjach może ono się jednak okazać (w całości lub częściowo)...

Wykonanie wtórnej hydroizolacji przyziemnej części budynku od zewnątrz jest najlepszym rozwiązaniem z punktu widzenia fizyki budowli, w pewnych sytuacjach może ono się jednak okazać (w całości lub częściowo) technicznie i/lub ekonomicznie niewskazane. Wtedy należy wziąć pod uwagę wykonanie uszczelnienia od wewnątrz.

KOESTER Polska Iniekcja uszczelniająca żelem akrylowym KÖSTER Injektion Gel G4 żelbetowej płyty fundamentowej podziemnej hali pieca do wytopu szkła

Iniekcja uszczelniająca żelem akrylowym KÖSTER Injektion Gel G4 żelbetowej płyty fundamentowej podziemnej hali pieca do wytopu szkła Iniekcja uszczelniająca żelem akrylowym KÖSTER Injektion Gel G4 żelbetowej płyty fundamentowej podziemnej hali pieca do wytopu szkła

W ramach prowadzonych prac modernizacyjnych i okresowej wymiany pieca do wytopu szkła podjęto decyzję o usunięciu powstałych podczas dotychczasowej eksploatacji nieszczelności płyty fundamentowej. Płyta...

W ramach prowadzonych prac modernizacyjnych i okresowej wymiany pieca do wytopu szkła podjęto decyzję o usunięciu powstałych podczas dotychczasowej eksploatacji nieszczelności płyty fundamentowej. Płyta o wymiarach w świetle ścian 35,50x36,27 m i grubości 1,60 m wykazywała liczne i okresowo intensywne przecieki, które powodowały konieczność tymczasowego odprowadzania przenikających wód gruntowych systemem rowków powierzchniowych wyciętych w płycie do studzienek zbiorczych i odpompowywania. Powierzchnia...

dr inż. Bartłomiej Monczyński Wtórne hydroizolacje poziome wykonywane w technologii iniekcji

Wtórne hydroizolacje poziome wykonywane w technologii iniekcji Wtórne hydroizolacje poziome wykonywane w technologii iniekcji

Pod pojęciem iniekcji, technologii iniekcji lub też iniekcji chemicznej należy rozumieć wprowadzenie środka iniekcyjnego w strukturę muru w taki sposób, aby zapewniać jego rozłożenie (rozprowadzenie) w...

Pod pojęciem iniekcji, technologii iniekcji lub też iniekcji chemicznej należy rozumieć wprowadzenie środka iniekcyjnego w strukturę muru w taki sposób, aby zapewniać jego rozłożenie (rozprowadzenie) w całym przekroju przegrody.

mgr inż. Maciej Rokiel Hybrydowe (reaktywne) masy uszczelniające

Hybrydowe (reaktywne) masy uszczelniające Hybrydowe (reaktywne) masy uszczelniające

Konieczność wykonania skutecznych powłok wodochronnych to nie tylko jeden z podstawowych wymogów bezproblemowego i komfortowego użytkowania budynków (obojętne czy w budownictwie mieszkaniowym, użyteczności...

Konieczność wykonania skutecznych powłok wodochronnych to nie tylko jeden z podstawowych wymogów bezproblemowego i komfortowego użytkowania budynków (obojętne czy w budownictwie mieszkaniowym, użyteczności publicznej, przemysłowym itp.) i budowli, lecz także wymóg formalny.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Mechaniczne metody wykonywania wtórnych hydroizolacji poziomych

Mechaniczne metody wykonywania wtórnych hydroizolacji poziomych Mechaniczne metody wykonywania wtórnych hydroizolacji poziomych

Wtórną izolację poziomą przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie można wykonać w technologii iniekcji chemicznej [1] lub też przy wykorzystaniu tzw. metod mechanicznych.

Wtórną izolację poziomą przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie można wykonać w technologii iniekcji chemicznej [1] lub też przy wykorzystaniu tzw. metod mechanicznych.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Wtórne hydroizolacje wykonywane metodą iniekcji uszczelniających

Wtórne hydroizolacje wykonywane metodą iniekcji uszczelniających Wtórne hydroizolacje wykonywane metodą iniekcji uszczelniających

Obok iniekcyjnych metod odtwarzania hydroizolacji poziomych [1] w renowacji zawilgoconych budynków stosowane są również iniekcje uszczelniające (nazywane także iniekcjami żelowymi lub żelującymi, od niem....

Obok iniekcyjnych metod odtwarzania hydroizolacji poziomych [1] w renowacji zawilgoconych budynków stosowane są również iniekcje uszczelniające (nazywane także iniekcjami żelowymi lub żelującymi, od niem. Gelinietion oraz ang. injection of gel), tj. takie, które umożliwiają wykonanie uszczelnienia również przeciw wodzie działającej pod ciśnieniem.

mgr inż. Maciej Rokiel Hybrydowe (reaktywne) masy uszczelniające - właściwości i zastosowanie

Hybrydowe (reaktywne) masy uszczelniające - właściwości i zastosowanie Hybrydowe (reaktywne) masy uszczelniające - właściwości i zastosowanie

W pierwszej części artykułu [Hybrydowe (reaktywne) masy uszczelniające] omówione zostały zasady doboru materiałów wodochronnych. Niniejszy artykuł jest rozszerzeniem i uzupełnieniem informacji o specyfice...

W pierwszej części artykułu [Hybrydowe (reaktywne) masy uszczelniające] omówione zostały zasady doboru materiałów wodochronnych. Niniejszy artykuł jest rozszerzeniem i uzupełnieniem informacji o specyfice i zastosowaniu hybrydowych mas uszczelniających.

mgr inż. Maciej Rokiel Hydroizolacje rolowe - wybrane zagadnienia

Hydroizolacje rolowe - wybrane zagadnienia Hydroizolacje rolowe - wybrane zagadnienia

Podstawą bezproblemowej, długoletniej eksploatacji budynków i budowli jest odpowiednie rozwiązanie konstrukcyjne części zagłębionych w gruncie. Doświadczenie pokazuje bowiem, że znaczącą część problemów...

Podstawą bezproblemowej, długoletniej eksploatacji budynków i budowli jest odpowiednie rozwiązanie konstrukcyjne części zagłębionych w gruncie. Doświadczenie pokazuje bowiem, że znaczącą część problemów związanych z eksploatacją stanowią te powodowane przez wilgoć.

dr inż. Bartłomiej Monczyński Przyczyny zawilgacania budynków

Przyczyny zawilgacania budynków Przyczyny zawilgacania budynków

Wykonanie hydroizolacji w budynku, który w wyniku braku, uszkodzenia lub technicznego zużycia uszczelnienia uległ zawilgoceniu (tj. hydroizolacji wtórnej [1]), jest zagadnieniem na tyle złożonym, że praktycznie...

Wykonanie hydroizolacji w budynku, który w wyniku braku, uszkodzenia lub technicznego zużycia uszczelnienia uległ zawilgoceniu (tj. hydroizolacji wtórnej [1]), jest zagadnieniem na tyle złożonym, że praktycznie każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie.

mgr inż. arch. Tomasz Rybarczyk Płyta fundamentowa – posadowienie i układ warstw

Płyta fundamentowa – posadowienie i układ warstw Płyta fundamentowa – posadowienie i układ warstw

Płyta fundamentowa jest elementem budynku – konstrukcją, która zapewnia bezpośrednie posadowienie budynku na gruncie. Przekazuje obciążenia działające na budynek (użytkowe i oddziaływania środowiska, wiatru...

Płyta fundamentowa jest elementem budynku – konstrukcją, która zapewnia bezpośrednie posadowienie budynku na gruncie. Przekazuje obciążenia działające na budynek (użytkowe i oddziaływania środowiska, wiatru i śniegu) oraz ciężar budynku na podłoże gruntowe. Sama również przejmuje oddziaływania podłoża gruntowego. Jest to więc bardzo ważny element budynku, który decyduje o jego trwałości oraz bezpieczeństwie użytkowania.

Wybrane dla Ciebie

Pokrycia ceramiczne na każdy dach »

Pokrycia ceramiczne na każdy dach » Pokrycia ceramiczne na każdy dach »

Hydroizolacja do starych dachów »

Hydroizolacja do starych dachów » Hydroizolacja do starych dachów »

Styropian na wiele sposobów »

Styropian na wiele sposobów » Styropian na wiele sposobów »

Płynna żywica do izolacji »

Płynna żywica do izolacji » Płynna żywica do izolacji »

Usuń pleśń ze swojego domu »

Usuń pleśń ze swojego domu » Usuń pleśń ze swojego domu »

Zanim zaczniesz budowę, zrób ekspertyzę »

Zanim zaczniesz budowę, zrób ekspertyzę » Zanim zaczniesz budowę, zrób ekspertyzę »

Termomodernizacja z poszanowaniem wartości zabytków »

Termomodernizacja z poszanowaniem wartości zabytków » Termomodernizacja z poszanowaniem wartości zabytków »

Przekonaj się, jak inni izolują pianką poliuretanową »

Przekonaj się, jak inni izolują pianką poliuretanową » Przekonaj się, jak inni izolują pianką poliuretanową »

Papa dachowa, która oczyszcza powietrze »

Papa dachowa, która oczyszcza powietrze » Papa dachowa, która oczyszcza powietrze »

Podpowiadamy, jak wybrać system ociepleń

Podpowiadamy, jak wybrać system ociepleń Podpowiadamy, jak wybrać system ociepleń

Podpowiadamy, jak skutecznie przeprowadzić renowacje piwnicy »

Podpowiadamy, jak skutecznie przeprowadzić renowacje piwnicy » Podpowiadamy, jak skutecznie przeprowadzić renowacje piwnicy »

Prawidłowe wykonanie elewacji w systemie ETICS to jakość, żywotność i estetyka »

Prawidłowe wykonanie elewacji w systemie ETICS to jakość, żywotność i estetyka » Prawidłowe wykonanie elewacji w systemie ETICS to jakość, żywotność i estetyka »

Copyright © 2004-2019 Grupa MEDIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, nr KRS: 0000537655. Wszelkie prawa, w tym Autora, Wydawcy i Producenta bazy danych zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione. Korzystanie z serwisu i zamieszczonych w nim utworów i danych wyłącznie na zasadach określonych w Zasadach korzystania z serwisu.
Portal Budowlany - Izolacje.com.pl

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień przeglądarki dotyczących cookies. Nim Państwo zaczną korzystać z naszego serwisu prosimy o zapoznanie się z naszą polityką prywatności oraz Informacją o Cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności oraz Informacji o Cookies. Administratorem Państwa danych osobowych jest Grupa MEDIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.K., nr KRS: 0000537655, z siedzibą w 04-112 Warszawa, ul. Karczewska 18, tel. +48 22 810-21-24, właściciel strony www.izolacje.com.pl. Twoje Dane Osobowe będą chronione zgodnie z wytycznymi polityki prywatności www.izolacje.com.pl oraz zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r i z Ustawą o ochronie danych osobowych Dz.U. 2018 poz. 1000 z dnia 10 maja 2018r.