Podłoga i jej wierzchnia warstwa - posadzka - są jednym z najważniejszych elementów wykończenia budynków, zapewniającym prawidłową eksploatację w przewidywanym okresie użytkowania.
Pod pojęciem posadzki przemysłowej rozumie się nawierzchnie wewnętrzne w obiektach przemysłowych, magazynach czy centrach handlowych.
Czytaj też: Konstrukcje betonowych posadzek przemysłowych >>>
Zdecydowaną większość posadzek przemysłowych stanowią posadzki betonowe. Warstwę wierzchnią posadzek przemysłowych tworzą:
- odpowiednio zatarta powierzchnia, najczęściej dodatkowo utwardzona i związana z betonowym podłożem (podkładem),
- nawierzchnia żywiczna, mineralna (np. lastrico),
- płytki ceramiczne,
- kamień.
 |
| RYS. 1-4. Schematy układu warstw posadzek przemysłowych: posadzka na gruncie (1), posadzka na stropie (2), posadzka stanowiąca jednocześnie element nośny konstrukcji stropu (3); rys.: archiwum autora 1 - warstwa wierzchnia (posadzka), 2 - ewentualnie warstwa sczepna: klej, lepik, 3 - betonowy podkład, 4 - ewentualnie warstwa ochronna, 5 - ewentualnie izolacja termiczna lub akustyczna, 6 - izolacja przeciwwilgociowa lub paroszczelna, 7 - ewentualnie warstwa "chudego betonu", 8 - zagęszczone nośne podłoże gruntowe, 9 - strop, 10 - beton pełniący funkcję nośną stropu |
 |
| RYS. 5-6. Okucie kątownikiem krawędzi dylatacji: niewłaściwe (5), właściwe (6); rys.: archiwum autora |
Betonowe posadzki przemysłowe wykonuje się bezpośrednio na odpowiednio przygotowanym i zagęszczonym nośnym podłożu gruntowym lub na stropach międzykondygnacyjnych.
Niekiedy betonowa posadzka przemysłowa stanowi jednocześnie element nośny konstrukcji stropu - nadbeton w stropach prefabrykowanych lub w stropach betonowanych na blachach fałdowych.
Na RYS. 1-4 przedstawiono schematy układu warstw w posadzkach przemysłowych.
Pomimo wieloletnich doświadczeń i stosowania zaawansowanych technologii betonowe posadzki przemysłowe wykazują ciągle nieproporcjonalnie dużą liczbę uszkodzeń i wad. Dla wykonawców stanowi to z reguły poważne problemy przy odbiorze obiektów - częste reklamacje w okresach gwarancyjnych.
Większość wad posadzek przemysłowych ujawnia się bowiem w początkowym okresie użytkowania, a nawet zaraz po zakończeniu robót posadzkowych.
Naprawy uszkodzeń betonowych posadzek przemysłowych są z reguły kłopotliwe, kosztowne i nie pozostają bez wpływu na estetykę oraz przyszłą eksploatację obiektów.
Do najczęstszych uszkodzeń dylatacji posadzek można zaliczyć:
- wykruszenia krawędzi,
- odspojenia kitów wypełniających,
- niedokładne zabetonowanie dybli,
- klawiszownie,
- korozję i uszkodzenia stalowych elementów dylatacyjnych.
Wykruszenia krawędzi dylatacji
Występują one zazwyczaj w dylatacjach nacinanych, stykowych lub dylatacjach konstrukcyjnych, gdzie nie wykonano sfazowania lub odpowiedniego okucia krawędzi dylatacji.
Uszkodzenia te są najczęściej wynikiem miażdżenia betonu pod wpływem działania pionowych i poziomych obciążeń od kół środków transportowych. Stosowane powszechnie wózki widłowe mogą przekazywać na posadzkę pionowe obciążenia skupione o wartości do 100 kN i siły poziome od hamowania kół rzędu 5-30 kN.
Już przy obciążeniu skupionym przekraczającym 3,0 kN zaleca się ochronę krawędzi płyt posadzki stalowymi profilami [1].
Zasady kształtowania dylatacji omówiono szczegółowo w pracy "Dylatacje konstrukcji podłóg betonowych" [2].
Przykłady wyruszeń krawędzi dylatacji pokazano na FOT. 1-2.
Szczególnym przypadkiem uszkodzeń dylatacji jest wykruszenie betonu na skutek niewłaściwie wykonanego okucia (RYS. 5-6).
 |
| FOT. 1-2. Przykłady wyruszeń krawędzi dylatacji; fot. archiwum autora |
 |
| FOT. 3-4. Wyłamania krawędzi dylatacji przez źle osadzony kątownik pod działaniem obciążenia kołami środków transportowych; fot.: archiwum autora |
Niewłaściwe wbetonowanie kątowników okucia może prowadzić do uszkodzeń na całej długości dylatacji lub lokalnych wyruszeń fragmentów posadzki kołami środków transportowych (FOT. 3-4).
| DOŁĄCZ DO NEWSLETTERA – kliknij tutaj » |
