Izolacje.com.pl

Zaawansowane wyszukiwanie

Ochrona konstrukcji żelbetowych w obiektach rolniczych – wymagania norm i wytycznych ITB

Ochrona powierzchniowa betonu | Żelbetowe konstrukcje rolnicze | Oddziaływania środowiskowe

Ochrona konstrukcji żelbetowych w obiektach rolniczych – wymagania norm i wytycznych ITB
Protection of reinforced concrete structures in agricultural buildings in the view of the requirements of the ITB standards and guidelines

Ochrona konstrukcji żelbetowych w obiektach rolniczych – wymagania norm i wytycznych ITB


Protection of reinforced concrete structures in agricultural buildings in the view of the requirements of the ITB standards and guidelines

Żelbetowe obiekty rolnicze w trakcie eksploatacji narażone są na działanie środowisk zewnętrznych i wewnętrznych. Ze względu na specyficzne warunki użytkowania tych konstrukcji oraz stawiane im wymagania, już na etapie projektowania należy uwzględniać zasady i metody ochrony betonu i stali zbrojeniowej przed korozją i niszczącymi czynnikami atmosferycznymi.

Zobacz także

Alchimica Polska Sp. z o.o. Skuteczna naprawa betonu z zaprawą Hygrosmart®-Fix&Finish

Skuteczna naprawa betonu z zaprawą Hygrosmart®-Fix&Finish Skuteczna naprawa betonu z zaprawą Hygrosmart®-Fix&Finish

Hygrosmart Fix&Finish to jednoskładnikowa, szybkowiążąca, zbrojona włóknami zaprawa cementowa typu PCC (beton polimerowo-cementowy nazywany również betonem żywicznym). Służy do napraw strukturalnych betonu...

Hygrosmart Fix&Finish to jednoskładnikowa, szybkowiążąca, zbrojona włóknami zaprawa cementowa typu PCC (beton polimerowo-cementowy nazywany również betonem żywicznym). Służy do napraw strukturalnych betonu i wyrównywania jego powierzchni.

Fiberglass Fabrics s.c. Wiele zastosowań siatki z włókna szklanego

Wiele zastosowań siatki z włókna szklanego Wiele zastosowań siatki z włókna szklanego

Siatka z włókna szklanego jest wykorzystywana w systemach ociepleniowych jako warstwa zbrojąca tynków zewnętrznych. Ma za zadanie zapobiec ich pękaniu oraz powstawaniu rys podczas użytkowania. Siatka z...

Siatka z włókna szklanego jest wykorzystywana w systemach ociepleniowych jako warstwa zbrojąca tynków zewnętrznych. Ma za zadanie zapobiec ich pękaniu oraz powstawaniu rys podczas użytkowania. Siatka z włókna szklanego pozwala na przedłużenie żywotności całego systemu ociepleniowego w danym budynku. W sklepie internetowym FFBudowlany.pl oferujemy szeroki wybór różnych gramatur oraz sposobów aplikacji tego produktu.

LERG SA Poliole poliestrowe Rigidol®

Poliole poliestrowe Rigidol® Poliole poliestrowe Rigidol®

Od lat obserwujemy dynamicznie rozwijający się trend eko, który stopniowo z mody konsumenckiej zaczął wsiąkać w coraz głębsze dziedziny życia społecznego, by w końcu dotrzeć do korzeni funkcjonowania wielu...

Od lat obserwujemy dynamicznie rozwijający się trend eko, który stopniowo z mody konsumenckiej zaczął wsiąkać w coraz głębsze dziedziny życia społecznego, by w końcu dotrzeć do korzeni funkcjonowania wielu biznesów. Obecnie marki, które chcą odnieść sukces, powinny oferować swoim odbiorcom zdecydowanie więcej niż tylko produkt czy usługę wysokiej jakości.

ABSTRAKT

W artykule omówiono wymagania dotyczące trwałości i ochrony powierzchniowej żelbetu w obiektach rolniczych według norm europejskich i instrukcji ITB. Przedstawiono charakterystykę oddziaływań środowiskowych i analizy zagrożeń korozyjnych wybranych obiektów rolniczych. Omówiono sposoby zwiększania trwałości betonu w danej klasie ekspozycji środowiskowej oraz zasady i metody ochrony powierzchniowej betonu w wybranych obiektach rolniczych.

The article discusses the requirements for durability and RC surface protection in agricultural structures in accordance with the EU standards and the technical instructions published by the ­Building Research Institute. The measures to increase the durability of RC structures in various environmental exposures as well as the principles and methods of concrete surface protection applied to some agricultural structures are discussed.

Niszczenie konstrukcji żelbetowych następuje pod wpływem następujących procesów, działających pojedynczo lub łącznie:

  • fizycznych (np. zawilgacania, zamarzania/rozmarzania, odkształceń i przemieszczeń, krystalizacji soli w kapilarach i rysach betonu, erozji, uderzeń, ścierania, zarysowań, kawitacji),
  • chemicznych (np. korozji kwasowej, siarczanowej, węglanowej, magnezowej, amonowej, zasadowej, korozji stali zbrojeniowej).

Z zewnątrz konstrukcje z betonu narażone są na działanie czynników atmosferycznych i gruntów, środków odladzających i wody morskiej (w strefie nadbrzeżnej). Dotyczy to wszystkich obiektów żelbetowych [1].

Od wewnątrz natomiast działanie agresywnych środowisk chemicznych występuje jedynie w obiektach budownictwa przemysłowego, spożywczego lub pokrewnych, w których w trakcie eksploatacji używane i/lub wydzielane są substancje chemiczne.

Szczególną rolę w procesach niszczenia odgrywa woda. Mechanizm niszczenia betonu i zbrojenia z jej udziałem ma charakter fizyczny, chemiczny i elektrochemiczny.

Szkodliwe działanie polega nie tylko na wchodzeniu wody w bezpośrednie reakcje z materiałami konstrukcji żelbetowej, lecz także na aktywizowaniu substancji chemicznych obecnych w środowisku. Większość substancji chemicznych, z którymi obiekty żelbetowe mają kontakt, nie byłaby agresywna, gdyby nie obecność wody.

Szkodliwe działanie substancji chemicznych występujących w zewnętrznym środowisku obiektu żelbetowego jest dodatkowo intensyfikowane przez oddziaływanie czynników atmosferycznych. W obiektach budownictwa przemysłowego, spożywczego i pokrewnych występujące substancje chemiczne stanowią zwykle środowisko agresywne dla żelbetu.

Aby zapobiec przedwczesnemu niszczeniu konstrukcji żelbetowych użytkowanych w środowiskach agresywnych, stosuje się różne techniki. Powszechnie wykorzystywane są zabiegi zwiększające trwałość oraz odporność betonu, stanowiące tzw. ochronę powierzchniową.

Wymagania dotyczące trwałości i ochrony powierzchniowej betonu

Konstrukcja powinna być tak zaprojektowana i wykonana, aby w projektowym okresie użytkowania i przy uwzględnieniu przewidywanego poziomu utrzymania zmiany następujące w wyniku wpływów środowiska nie obniżyły jej właściwości użytkowych poniżej założonego poziomu [2].

Wymagania dotyczące trwałości zawarte są w aktualnie dostępnych normach i instrukcjach ITB: PN-EN 206-1:2003 [1], PN-EN 1990:2004 [2], PN-B-06265:2004 [3], PN-EN 1992-1-1:2008 [4] oraz w poradniku ITB nr 468/2011 [5].

Obejmują one właściwości mieszanki betonowej i stwardniałego betonu wobec oddziaływań środowiskowych sklasyfikowanych w klasach ekspozycji i są ściśle powiązane z klasyfikacją środowisk zewnętrznych działających na konstrukcję [1, 3, 6].

Zwiększenie trwałości betonu polega na odpowiednim doborze jego składników, kształtowaniu struktury, stosowaniu innych zabiegów przed stwardnieniem (np. zagęszczania, specjalnej ochrony zbrojenia).

Można wyróżnić zasadnicze właściwości, które (jeżeli spełniają stawiane im wymagania) pozwalają na zwiększenie trwałości w danej klasie ekspozycji, a mianowicie:

  • współczynnik w:c,
  • zawartość cementu,
  • klasa wytrzymałości,
  • grubość otuliny stali zbrojeniowej,
  • szerokość rys.

W odniesieniu do klas ekspozycji w warunkach zamrażania/roz­mrażania wymagane są odpowiednie kruszywa mrozoodporne oraz określona zawartość powietrza w mieszance betonowej, a odnośnie klas ekspozycji w warunkach agresji chemicznej – stosowanie cementu siarczanoodpornego (jeśli występuje agresja siarczanowa).

tabeli 1 podano przykładowe zestawienie wymagań właściwości mieszanki betonowej i betonu w powiązaniu z klasami ekspozycji oddziaływania środowisk na beton, w których najczęściej użytkowane są obiekty rolnicze.

Wymagania dotyczące ochrony stali zbrojeniowej przed korozją obejmują: grubość otulenia betonem [4], zabezpieczenia powłokowe prętów zbrojeniowych i ochronę katodową [7]. Podstawowym wymaganiem jest minimalna grubość otuliny betonowej stali zbrojeniowej ze względu na ochronę stali przed korozją w powiązaniu z klasami ekspozycji środowisk.

W tabeli 2 zestawiono przykładowe wymagania w tym zakresie w odniesieniu do klas ekspozycji środowiskowych, w których najczęściej użytkowane są obiekty rolnicze.

Ochrona powierzchniowa polega na zwiększeniu odporności konstrukcji na działanie środowisk agresywnych przez ograniczenie lub odcięcie dostępu środowiska agresywnego do powierzchni betonu.

Uzyskuje się ją w wyniku powlekania powierzchni stwardniałego betonu wyrobami, które w efekcie przebiegu reakcji fizykochemicznych tworzą w przypowierzchniowej warstewce lub na powierzchni betonu barierę zabezpieczającą.

Wymagania dotyczące ochrony powierzchniowej betonu zawarte są w normach i instrukcjach ITB [7, 9, 10, 11] i odnoszą się do istotnych właściwości użytkowych zabezpieczeń powierzchniowych betonu, decydujących o skuteczności ochrony.

Ochronę powierzchniową dobiera się w zależności od mechanizmu niszczenia betonu i zbrojenia. Zasady ochrony oparte są na chemicznych lub fizycznych prawach, pozwalających na zabezpieczenie przed niszczącymi procesami chemicznymi i fizycznymi przebiegającymi w betonie, procesami elektrochemicznymi zachodzącymi na powierzchni stali zbrojeniowej; ochrona może mieć na celu stabilizację tych procesów.

Każdą zasadę ochrony można realizować kilkoma metodami [6, 8]. Do danej zasady i metody ochrony mogą być stosowane różne rodzaje wyrobów (tabela 3), jednak powinny one wykazywać odpowiednie właściwości użytkowe, umożliwiające realizację danej zasady i metody, oraz spełniać stawiane im wymagania w zakresie cech identyfikacyjnych.

Spełnianie wymagań powinno być potwierdzone deklaracją zgodności z normą lub aprobatą techniczną.

Żelbetowe konstrukcje rolnicze

Spośród żelbetowych budowli rolniczych szczególnie narażone na oddziaływania środowiskowe są:

  • zbiorniki na płynne odchody zwierzęce,
  • płyty do składowania obornika,
  • silosy na kiszonkę,
  • silosy na paszę i zboże,
  • komory fermentacyjne,
  • zbiorniki biogazu [12–16].

Płyty obornikowe i zbiorniki na płynne odchody zwierzęce

Konstrukcje te należą do typowego wyposażenia gospodarstw rolniczych. Płyty obornikowe usytuowane na gruncie i pozostające w kontakcie z atmosferą służą do składowania obornika, który podlega reakcjom chemicznym prowadzącym do wytworzenia gnojówki i gnojowicy. Taki naturalny nawóz odprowadzany jest kanalizacją do zamkniętych zbiorników.

Silosy na kiszonkę

W większości są to konstrukcje wieżowe z żelbetu, o średnicy 3–10 m i wysokości 16–20 m. Stosowane są też silosy przejazdowe z betonu lub prefabrykowane, o szer. do 5 m.

W zbiornikach tych magazynowana jest pasza soczysta: kukurydza, słonecznik, liście buraczane, rzepa, brukiew, kapusta pastewna i inne podobne rośliny. Pasza poddawana jest kiszeniu kwasem mlekowym, w wyniku czego otrzymuje się kiszonkę dla zwierząt domowych. W trakcie kiszenia paszy soczystej wydzielają się soki kiszonkowe odprowadzane do studzienek zbiorczych.

Silosy na zboże i pasze

Służą do magazynowania suchego pokarmu dla zwierząt (ziaren zbóż i suchych pasz, np. siana). Wykonywane są głównie z płaskiej blachy ocynkowanej, ale również z żelbetu. Warunki użytkowania wewnątrz są specyficzne – wymagana jest niska, kontrolowana wilgotność.

Komory fermentacyjne na biogaz

Są to konstrukcje w kształcie walca o stosunku średnicy do wysokości 1:1 (mogą być także bardziej płaskie, o wysokości dwukrotnie mniejszej niż średnica). Komory są zhermetyzowane, izolowane cieplnie, wyposażone w system grzewczy i mieszadła pionowe lub poziome.

Do komór fermentacyjnych wprowadzana jest biomasa: gnojowica, gnojówka, obornik, odpady zielone (np. kukurydza), liście rzepaku itp. W wyniku fermentacji powstają gazy fermentacyjne nazywane biogazem lub agrogazem oraz masa przefermentowana zalegająca w dolnej części.

Zbiorniki biogazu

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7 października 1997 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie [17], zbiorniki biogazu powinny być konstrukcjami niskociśnieniowymi, metalowymi, żelbetowymi lub z tworzyw elastycznych.

Zbiorniki metalowe i z tworzyw sztucznych montowane są do betonowych platform. Stosowane są również zbiorniki biogazu w postaci kopuł szczelnie zamontowanych do górnych krawędzi komór fermentacyjnych, w których gaz zbiera się bezpośrednio nad komorą fermentacyjną. Kopuły te wykonywane są z laminatów z tkanin polimerowych pokrytych tworzywami: PVC lub PU.

Oddziaływania środowiskowe i analiza zagrożeń korozyjnych

W tabeli 4 zestawiono oddziaływania środowiskowe na żelbetowe obiekty rolnicze.

W ocenie zagrożenia korozyjnego należy rozpatrywać całość oddziaływań środowiskowych (np. czy działa środowisko tylko zewnętrzne, tylko wewnętrzne, czy oba). Często konstrukcja podlega jednocześnie kilku oddziaływaniom, wówczas każde powinno zostać sklasyfikowane.

Do ustalania klas ekspozycji niezbędne są dane o parametrach powietrza, analizy chemiczne wód gruntowych i gruntów, wybranych substancji chemicznych obornika, gnojówki/gnojowicy, biomasy oraz dane meteorologiczne.

Płyty obornikowe

Na płyty obornikowe oddziałują jednocześnie czynniki atmosferyczne i środowisko agresywne chemicznie (obornik, gnojówka/gnojowica). Spośród oddziaływań środowiska zewnętrznego rozpatruje się agresywne oddziaływanie mrozu (zamrażanie/rozmrażanie) bez środków odladzających i agresywność wód gruntowych (jeżeli występuje), a także ewentualną korozję stali zbrojeniowej spowodowaną chlorkami zawartymi w wodzie gruntowej.

Powierzchnie wewnętrzne płyt obornikowych narażone są na stałe działanie fermentującego obornika stanowiącego mieszaninę różnych związków chemicznych o odczynie od słabo zasadowego do słabo kwaśnego (pH od 8 do 5,5).

Należy liczyć się z korozją amonową i okresowo występującą korozją kwasową betonu oraz ewentualną korozją stali zbrojeniowej spowodowaną chlorkami niepochodzącymi z wody morskiej.

Agresywne oddziaływania mrozu i substancji chemicznych na beton płyt obornikowych nawzajem się intensyfikują i powodują przyspieszenie procesów niszczących. Z tego względu oddziaływania środowiskowe chemiczne należy zakwalifikować do następnej, wyższej klasy ekspozycji od otrzymanych z analizy poszczególnych oddziaływań.

Oddziaływania środowiska wewnętrznego w zbiornikach na płynne odchody zwierzęce

Wewnętrzne powierzchnie zbiorników na płynne odchody zwierzęce narażone są na stałe działanie gnojówki lub gnojowicy o pH zmieniającym się od słabo alkalicznego (8) do słabo kwaśnego (5,5).

Do oceny możliwości wystąpienia korozji betonu przydatne byłyby dane obejmujące stężenia jonów amonowych, magnezowych, siarczanowych i chlorkowych w wyciągach wodnych z obornika, gnojówki i gnojowicy.

Takie informacje mogłyby posłużyć do ustalenia klasy agresji chemicznej na podstawie tablicy 2 normy PN-EN 206-1:2003 [1] oraz zagrożenia korozją chlorkową zbrojenia. Aktualnie są one jednak trudno dostępne.

Można natomiast w przybliżeniu ocenić zagrożenie korozyjne betonu: obecność związków amonowych oraz możliwość oddziaływania kwaśnego środowiska na beton wskazuje na klasę ekspozycji co najmniej XA2 ze względu na aspekty trwałości.

Uwzględniając możliwe mechanizmy niszczenia betonu w wyniku działania obornika, gnojówki i gnojowicy, należy przyjąć możliwość wystąpienia korozji amonowej betonu i okresowej korozji kwasowej.

Silosy na kiszonkę

Wewnętrzne powierzchnie silosów na kiszonkę narażone są na stałe działanie soków kiszonkowych zawierających mieszaninę różnych kwasów organicznych, o przeważającej zawartości kwasu mlekowego, octowego i masłowego. Odczyn soków kiszonkowych zmienia się od słabo kwaśnego do kwaśnego (pH od 5,2 do 3,5).

Środowisko to należy więc ocenić jako silnie agresywne dla betonu [1]. Występuje także mniej lub bardziej intensywna korozja kwasowa betonu w jego przypowierzchniowej warstwie, z wytworzeniem mleczanu wapniowego octanu wapniowego i maślanu wapniowego rozpuszczalnych w wodzie.

W wyniku tych procesów zachodzi wymywanie wapnia i degradacja powierzchni betonu. Z uwagi na silną agresję kwasową należy przyjąć klasę ekspozycji XA3.

Dobór rodzaju zabezpieczeń do żelbetowych konstrukcji rolniczych

Z przeprowadzonej analizy zagrożeń korozyjnych żelbetowych konstrukcji rolniczych wynika, że najbardziej narażone na zniszczenia są płyty obornikowe i wewnętrzne powierzchnie zbiorników na kiszonkę, a w mniejszym stopniu – wnętrza komór fermentacyjnych i zbiorników biogazu oraz zbiorników na płynne odchody zwierzęce. Przy prawidłowej eksploatacji w silosach na zboża i paszę zagrożenie korozyjne nie występuje.

Zewnętrzne powierzchnie konstrukcji (poza komorami fermentacyjnymi) narażone są na oddziaływanie środowisk o klasach ekspozycji: XF, XC, XD i XA. Podstawowym zabezpieczeniem obiektu żelbetowego w danej klasie ekspozycji jest zastosowanie zabiegów zwiększających trwałość betonu i zbrojenia.

Należy zaklasyfikować oddziaływania środowiska zewnętrznego jako jedną klasę ekspozycji lub kilka. Do otrzymanych klas dobiera się skład i właściwości betonu zgodnie z tabelą 1 oraz grubość otuliny betonowej zbrojenia zgodnie z tabelą 2.

Zabiegi zwiększające trwałość betonu i zbrojenia mogą być wystarczającą ochroną betonu w nieagresywnym chemicznie środowisku powietrznym lub w nieagresywnych albo słabo agresywnych gruntach lub wodach gruntowych. Dotyczy to zewnętrznych powierzchni zbiorników i silosów.

W przypadku powierzchni betonowych stykających się z agresywnymi środowiskami gnojówki, gnojowicy, obornika, kiszonek, biomasy i biogazu zabiegi zwiększające trwałość betonu nie są wystarczające i konieczne jest dodatkowo zastosowanie ochrony powierzchniowej betonu.

Ochronę powierzchniową betonu przed procesami niszczącymi i agresją chemiczną uzyskuje się za pomocą zasad i metod ochrony odpowiednio dobranych do mechanizmów jego niszczenia oraz wyrobów ochronnych o właściwościach użytkowych umożliwiających realizację. Wśród zasad ochrony wymienia się [7, 8]:

  • ochronę przed wnikaniem do betonu niepożądanych substancji polegającą na zmniejszeniu wnikania (np. wody, ciekłych lub gazowych substancji chemicznych) lub zabezpieczeniu przed nim,
  • kontrolę wilgoci w betonie polegającą na przeciwdziałaniu zbyt szybkiemu zawilgacaniu/wysychaniu lub naprzemiennemu nawilżaniu i wysychaniu betonu,
  • zwiększenie odporności fizycznej polegające na zwiększeniu odporności powierzchni betonu na oddziaływania fizyczne, w tym uszkodzenia mechaniczne,
  • odporność na chemikalia polegającą na zwiększeniu odporności powierzchni betonu na uszkodzenie wywołane działaniem substancji chemicznych,
  • podwyższenie oporności betonu polegające na zwiększeniu właściwego oporu elektrycznego betonu w celu ochrony zbrojenia przed korozją.

Zasady te można realizować za pomocą następujących metod [7, 8, 9]:

  • impregnacji hydrofobizującej – brak powłoki, adsorpcja na powierzchni porów i kapilar w przypowierzchniowej warstewce betonu wyrobu hydrofobowego, nadającego powierzchni betonu właściwości odpychania cząsteczek wody,
  • impregnacji – cienka, nieciągła powłoka na powierzchni betonu, pory i kapilary w warstwie przypowierzchniowej są częściowo lub całkowicie wypełnione wyrobem impregnującym,
  • zabezpieczania powłokowego – ciągła powłoka ochronna na powierzchni betonu gr. 0,1–5 mm, w szczególnych przypadkach powyżej 5 mm,
  • izolacji chemoodpornych – ciągła powłoka ochronna na powierzchni betonu, zwykle gr. od 4 mm do 6–8 mm, zbrojona wkładkami z mat lub tkanin albo niezbrojona.

Do danej metody ochrony mogą być stosowane różne rodzaje materiałów. W tabeli 5 podano przykładowe wyroby.

Aby poprawnie dobrać zasady i metody ochrony powierzchniowej betonu, należy rozpoznać warunki użytkowania z uwzględnieniem szkodliwych oddziaływań na konstrukcję przeznaczoną do zabezpieczania, w tym obecności substancji chemicznych oddziałujących na beton.

Na tej podstawie klasyfikuje się agresywność środowiska, określa mechanizm niszczenia betonu, a następnie dobiera zasadę i metodę ochrony. W odniesieniu do wybranej metody ochrony ustala się wymagania co do właściwości użytkowych wyrobów i systemów ochrony powierzchniowej podanych w odpowiedniej normie lub zaleceniach udzielania aprobat ITB.

Wybrane wyroby i systemy ochrony powierzchniowej powinny posiadać dokumenty jakości wyrobów, tj. certyfikaty lub deklaracje zgodności z normą lub aprobatą techniczną oraz karty techniczne z powołaniem na stosowne dokumenty jakości.

Zgodnie z omówionymi postanowieniami i wymaganiami norm europejskich i dokumentów ITB dotyczącymi ochrony ­powierzchniowej betonu przyjrzyjmy się trzem konstrukcjom rolniczym pod kątem doboru zabezpieczenia przed szkodliwymi oddziaływaniami występującymi podczas użytkowania.

Płyty obornikowe

Konstrukcje te wymagają ochrony powierzchniowej ze względu na silnie agresywne środowisko: mróz, wodę i substancje chemiczne. Wskutek wnikania wody i chemikaliów dochodzi do niszczenia betonu.

Proces ten jest intensyfikowany przez korozję mrozową. Substancje chemiczne i woda wnikają do betonu i wywołują niszczące reakcje chemiczne, ponieważ materiał nie jest wystarczająco odporny. Korozja chemiczna betonu intensyfikuje korozję mrozową.

W wypadku płyt obornikowych ważne są dwie zasady ochrony: ochrona przed wnikaniem i odporność na chemikalia. Zasady te mogą być realizowane czterema metodami, z których należy wybrać najwłaściwszą.

Ze względu na to, że pierwszym etapem niszczenia płyt jest wnikanie wody i substancji chemicznych w głąb betonu, ochrona powierzchniowa powinna szczelnie zabezpieczyć beton przed wnikaniem. Najbardziej skuteczna jest metoda zabezpieczenia powłokowego.

W odniesieniu do wybranej metody zabezpieczenia powłokowego należy przeanalizować wymagania właściwości użytkowych wyrobu powłokowego i powłoki zgodnie z normą PN-EN 1504-2:2006 [9] pod kątem ich przydatności do zabezpieczenia płyt obornikowych.

W dokumencie tym podano wymagania dotyczące wszystkich możliwych właściwości użytkowych powłok do ochrony betonu przed korozją i czynnikami atmosferycznymi. W odniesieniu do konkretnego zamierzonego stosowania właściwości użytkowe analizuje i określa projektant zabezpieczenia powierzchniowego. W tabeli 6 przedstawiono wybrane wymagania.

Jak wynika z tabeli 6, powłoka zabezpieczająca powierzchnie płyt obornikowych powinna być odporna mechaniczne (na ścieranie, uderzenia), na działanie mrozu, szczelna na wnikanie wodnej fazy gnojówki i gnojowicy oraz wody, przyczepna do podłoża ­betonowego, w tym zawilgoconego, odporna na chemiczne działanie zawilgoconego obornika, gnojówki, gnojowicy.

Określone wymagania właściwości użytkowych są pomocne przy wyborze rodzaju wyrobu powłokowego spośród wielu możliwości materiałowych zestawionych w tabeli 5.

W praktyce najbardziej przydatne są wyroby polimerowo-cementowe i mineralne, ew. modyfikacje polimerowo-bitumiczne. Szczególnie istotne jest, aby powłoka wykazywała odporność chemiczną na działanie gnojówki i gnojowicy. Właściwość ta potwierdzona jest badaniami laboratoryjnymi, prowadzonymi m.in. w laboratorium ITB.

W tabeli 7 podano wyniki badań odporności chemicznej na działanie gnojowicy powłoki polimerowo-cementowej. Do badań zastosowano metodę opisaną w normie PN-EN 13529:2005 [18], a do oceny odporności chemicznej – zmiany wyglądu, przepuszczalności i przyczepności powłoki po 28 dniach działania środowiska gnojowicy. Pozytywne wyniki wykonanych badań potwierdziły zakres stosowania deklarowany przez producenta.

Zbiorniki na kiszonkę

Beton na wewnętrznej powierzchni zbiorników na kiszonkę narażony jest na stałe działanie silnie agresywnego środowiska o odczynie kwaśnym (reagent – kwas mlekowy i masa kiszonkowa). Konieczna jest zatem ochrona powierzchniowa betonu.

Mechanizm niszczenia polega na wnikaniu do betonu roztworów wodnych kwasów organicznych i postępującym rozpuszczaniu wierzchniej warstewki betonu. Podobnie jak w wypadku płyt obornikowych przydatne są jednocześnie dwie zasady ochrony: ochrona przed wnikaniem i odporność na chemikalia, a najskuteczniejsza jest metoda zabezpieczenia powłokowego.

Z analizy wymagań właściwości użytkowych wyrobu powłokowego i powłoki zgodnie z normą PN-EN 1504-2:2006 [9] należy wybierać te właściwości, które po spełnieniu wymagań normowych zapewnią, że wykonana powłoka będzie skutecznie chronić beton.

Szczególnie istotnym wymaganiem podczas wyboru rodzaju wyrobu powłokowego jest wymaganie odporności powłoki na działanie silnie agresywnego środowiska kwaśnego.

Dopuszczalne są więc tylko wyroby polimerowe kwasoodporne, ponieważ wyroby polimerowo-cementowe i mineralne nie wykazują wystarczającej odporności chemicznej na działanie środowiska kwaśnego o silnej agresji.

Do zabezpieczania powierzchni wewnętrznych mogą być przydatne kwasoodporne powłoki epoksydowe, poliestrowe lub poliuretanowe, które równocześnie spełniają wymagania przedstawione w tabeli 8, tzn. są szczelne wobec ciekłego środowiska kiszonki i dwutlenku węgla oraz przyczepne do podłoża betonowego.

Charakterystyki właściwości użytkowych wyrobów powłokowych podawane są w kartach technicznych wyrobów, z powołaniem na stosowne dokumenty jakości.

Komory fermentacyjne

We wnętrzu komór powierzchnie betonowe narażone są na znaczne zawilgocenie osiągające 90–100%, działanie kwasów organicznych w trakcie fermentacji kwaśnej, mieszaniny gazów pod zwiększonym ciśnieniem: metanu, dwutlenku węgla, siarkowodoru i amoniaku oraz podwyższonej temperatury.

Oddziaływania te stwarzają agresywne środowisko dla betonu, o stopniu agresywności okresowo średnim lub silnym. Cennym produktem fermentacji jest biogaz, dlatego poza ochroną betonu przed korozją niezbędne jest szczelne zabezpieczenie powierzchni wewnętrznych. Chroni to beton przed korozją i zapobiega ubytkom biogazu przez nieszczelności lub uszkodzenia korozyjne.

W tym wypadku przydatna jest zasada „ochrona przed wnikaniem” realizowana metodą izolacji chemoodpornej. Umożliwia ona uzyskanie powłoki szczelnej wobec wilgoci, fazy ciekłej i mieszaniny gazów (biogazu) wywierających nadciśnienie, mającej dobre parametry mechaniczne, elastycznej, zdolnej do pokrywania rys w podłożu betonowym, a przede wszystkim chemoodpornej w warunkach chemikaliów działających w komorze.

tabeli 9 przedstawiono wymagania właściwości użytkowych izolacji chemoodpornych (niezbrojonych) w zastosowaniu do ochrony powierzchniowej betonu we wnętrzu komory fermentacyjnej biogazu.

Jako izolacje chemoodporne można zastosować żywice i kompozycje z żywic syntetycznych: epoksydowych, poliuretanowych, poliestrowych, poliwęglanowych, modyfikowane dodatkami mineralnymi, bitumicznymi itp. (tabela 5).

Decydującą właściwością przy doborze materiałowym jest odporność chemiczna powłoki na działanie środowiska występującego w komorze fermentacyjnej.

Wymienione wyroby powinny być sprawdzone pod względem odporności chemicznej uzyskanych z nich powłok. W praktyce najbardziej przydatne są powłoki epoksydowe (dawniej zbrojone matami lub tkaninami szklanymi, obecnie zaś niezbrojone, zdolne do pokrywania rys podłoża).

Podsumowanie

Analiza wymagań dotyczących trwałości i ochrony powierzchniowej żelbetu według norm europejskich i instrukcji ITB w zastosowaniu do konstrukcji rolniczych wykazała, że dokumenty te są przydatne do oceny zagrożenia czynnikami atmosferycznymi i agresją chemiczną środowisk oraz do analizy zasad i metod ochrony.

Aby zabezpieczanie konstrukcji rolniczych było skuteczne, konieczne są zabiegi zwiększające trwałość i odporność betonu, stanowiące tzw. ochronę powierzchniową.

W nieagresywnym chemiczne środowisku powietrznym lub w nieagresywnych lub słabo agresywnych gruntach albo wodach gruntowych może to być wystarczająca ochrona, ale w przypadku powierzchni betonowych stykających się z agresywnymi środowiskami gnojówki, gnojowicy, obornika, kiszonek, biomasy i biogazu zabiegi zwiększające trwałość betonu nie są wystarczające i konieczne jest dodatkowe zastosowanie ochrony powierzchniowej betonu.

Do ustalania klas ekspozycji i agresywności chemicznej środowisk wewnętrznych niezbędne są dane o parametrach powietrza, dane meteorologiczne, analizy chemiczne wód gruntowych i gruntów, analizy chemiczne wybranych substancji chemicznych obornika, gnojówki/gnojowicy, biomasy.

Aktualnie te ostatnie dane chemiczne są trudno dostępne, co stwarza problemy przy ocenie agresji chemicznej i doborze ochrony powierzchniowej betonu narażonego na działanie środowisk występujących w obiektach rolniczych. Wskazana byłaby inicjatywa podjęcia takich analiz chemicznych na potrzeby budownictwa.

Byłoby to korzystne dla prawidłowego doboru zasady i metody ochrony powierzchniowej betonu zgodnie z obecnymi normami europejskimi i instrukcjami ITB.

Tworzenie zbiorów danych uzyskiwanych podczas ­diagnozowania stanu ­technicznego obiektów rolniczych z uwzględnieniem zaleceń normy PN­‑EN 1504-9:2010 [7] może stanowić podstawę do prognozowania ich trwałości oraz rozwoju technik badawczych i diagnostycznych wykorzystujących w szerszym niż obecnie stopniu nieniszczące metody badawcze i analizy numeryczne.

Literatura

  1. PN-EN 206-1:2003, „Beton. Część 1: Wymagania, właściwości, produkcja i zgodność”.
  2. PN-EN 1990:2004, „Eurokod. Podstawy projektowania konstrukcji”.
  3. PN-B-06265:2004, „Krajowe uzupełnienia PN-EN 206-1:2003. Beton. Część 1: Wymagania, właściwości, produkcja i zgodność”.
  4. PN-EN 1992-1-1:2008, „Eurokod 2. Projektowanie konstrukcji z betonu. Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków”.
  5. L. Runkiewicz, Poradnik ITB nr 468/2011, „Wzmocnienia konstrukcji żelbetowych”, Instytut Techniki Budowlanej, Warszawa 2011.
  6. L. Czarnecki, P. Woyciechowski, „Concrete carbonation as a limited process and its relevance to concrete cover thickness”, „ACI Materials Journal”, nr 109/2012, s. 275–282.
  7. PN-EN 1504-9:2010, „Wyroby i systemy do ochrony i napraw konstrukcji betonowych. Definicje, wymagania, sterowanie jakością i ocena zgodności. Część 9: Ogólne zasady dotyczące stosowania wyrobów i systemów”.
  8. L. Czarnecki, P. Łukowski, „Naprawy i ochrona betonu zgodnie z PN-EN 1504”, „Materiały Budowlane”, nr 2/2009, s. 2–4.
  9. PN-EN 1504-2:2006, „Wyroby i systemy do ochrony i napraw konstrukcji betonowych. Definicje, wymagania, sterowanie jakością i ocena zgodności. Część 2: Systemy ochrony powierzchniowej betonu”.
  10. Instrukcja ITB nr 453/2009, „Ochrona powierzchniowa betonu w warunkach agresji chemicznej”, Instytut Techniki Budowlanej, Warszawa 2009.
  11. ZUAT-15/VI.05-1:2009, „Wyroby do zabezpieczania powierzchni betonowych przed korozją. Cz. 1: Wyroby do wykonywania ciągłych izolacji chemoodpornych. Ciekłe żywice syntetyczne i kompozycje z żywic syntetycznych”.
  12. A. Zakowicz, „Wymagania dla zbiorników na gnojówkę/gnojowicę”, „Budownictwo i Inżynieria Środowiska”, nr 1/2010, s. 327–334.
  13. J. Kwaśny, Z. Kowalski, M. Banach, „Właściwości nawozowe gnojowicy w kontekście zawartości wybranych makro i mikro elementów”, „Czasopismo Techniczne. Chemia”, nr 10/2011, s. 107–120.
  14. M. Marszałek, M, Banach, Z. Kowalski, „Utylizacja gnojowicy na drodze fermentacji metanowej i tlenowej”, „Czasopismo Techniczne. Chemia”, nr 10/2011, s. 143–158.
  15. K. Imhoff, K.R. Imhoff, „Kanalizacja miast i oczyszczanie ścieków. Poradnik”, Oficyna Wydawnicza Projprzem-EKO, Bydgoszcz 1996.
  16. Z. Heinrich, A. Witkowski, „Urządzenia do oczyszczania ścieków. Projektowanie i przykłady obliczeń”, Wydawnictwo Seidel-Przywecki, Warszawa 2005.
  17. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7 października 1997 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie (DzU 1997 nr 132, poz. 877).
  18. PN-EN 13529:2005, „Wyroby i systemy do ochrony i napraw konstrukcji betonowych. Metody badań. Odporność na silną agresję chemiczną”.
  19. PN-EN ISO 4628-1:2005, „Farby i lakiery. Ocena zniszczenia powłok. Określanie ilości i rozmiaru uszkodzeń oraz intensywności jednolitych zmian w wyglądzie. Część 1: Wprowadzenie ogólne i system określania”.
  20. PN-EN ISO 4628-2:2005, „Farby i lakiery. Ocena zniszczenia powłok. Określanie ilości i rozmiaru uszkodzeń oraz intensywności jednolitych zmian w wyglądzie. Część 2: Ocena stopnia spęcherzenia”.
  21. PN-EN ISO 4628-4:2005, „Farby i lakiery. Ocena zniszczenia powłok. Określanie ilości i rozmiaru uszkodzeń oraz intensywności jednolitych zmian w wyglądzie. Część 4: Ocena stopnia spękania”.
  22. PN-EN ISO 4628-5:2005, „Farby i lakiery. Ocena zniszczenia powłok. Określanie ilości i rozmiaru uszkodzeń oraz intensywności jednolitych zmian w wyglądzie. Część 5: Ocena stopnia złuszczenia”.
  23. PN-EN ISO 4624:2004, „Farby i lakiery. Próba odrywania do oceny przyczepności”.
  24. Poradnik ITB 479/2012, „Naprawa i ochrona konstrukcji żelbetowych”, Instytut Techniki Budowlanej, Warszawa 2012.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!

Galeria zdjęć

Tytuł
przejdź do galerii

Komentarze

Powiązane

dr inż. Sławomir Chłądzyński, mgr inż. Romuald Skrzypczyński Zaprawy murarskie – rodzaje i właściwości

Zaprawy murarskie – rodzaje i właściwości Zaprawy murarskie – rodzaje i właściwości

W artykule scharakteryzowano zaprawy przeznaczone do murowania ścian i ogrodzeń. Dokonano podziału zapraw murarskich i omówiono ich właściwości. Podjęto ponadto próbę podania kryteriów doboru zaprawy murarskiej...

W artykule scharakteryzowano zaprawy przeznaczone do murowania ścian i ogrodzeń. Dokonano podziału zapraw murarskich i omówiono ich właściwości. Podjęto ponadto próbę podania kryteriów doboru zaprawy murarskiej do elementu murowego.

mgr inż. Sebastian Czernik Gładkie ściany i sufity, czyli jak aplikować gładzie

Gładkie ściany i sufity, czyli jak aplikować gładzie Gładkie ściany i sufity, czyli jak aplikować gładzie

Gładzie są wyrobami na bazie spoiwa gipsowego, naturalnego lub syntetycznego, bardzo drobno zmielonych wypełniaczy mineralnych oraz dodatków modyfikujących, które poprawiają plastyczność oraz regulują...

Gładzie są wyrobami na bazie spoiwa gipsowego, naturalnego lub syntetycznego, bardzo drobno zmielonych wypełniaczy mineralnych oraz dodatków modyfikujących, które poprawiają plastyczność oraz regulują czas wiązania gotowej masy gipsowej. Przeznaczone są do prac wykończeniowych wewnątrz budynku, również w kuchniach i łazienkach, a ostatecznym efektem ich zastosowania jest bardzo gładka powierzchnia stanowiąca podłoże pod malowanie, rzadziej pod tapetowanie.

dr inż. Sławomir Chłądzyński, mgr inż. Romuald Skrzypczyński Zaprawy murarskie – wykonywanie prac murarskich

Zaprawy murarskie – wykonywanie prac murarskich Zaprawy murarskie – wykonywanie prac murarskich

Po scharakteryzowaniu zapraw murarskich opisujemy rodzaje konstrukcji murowych oraz podstawowe zasady dotyczące murowania.

Po scharakteryzowaniu zapraw murarskich opisujemy rodzaje konstrukcji murowych oraz podstawowe zasady dotyczące murowania.

dr inż. Marzena Najduchowska Naprawa i ochrona konstrukcji betonowych zgodnie z normą PN-EN 1504

Naprawa i ochrona konstrukcji betonowych zgodnie z normą PN-EN 1504 Naprawa i ochrona konstrukcji betonowych zgodnie z normą PN-EN 1504

W 2010 r. PKN zakończył prace nad wprowadzaniem w Polsce norm z serii PN-EN 1504, dotyczących wyrobów i systemów do ochrony i napraw konstrukcji betonowych. Zostały one wprowadzone do stosowania jako zharmonizowane...

W 2010 r. PKN zakończył prace nad wprowadzaniem w Polsce norm z serii PN-EN 1504, dotyczących wyrobów i systemów do ochrony i napraw konstrukcji betonowych. Zostały one wprowadzone do stosowania jako zharmonizowane normy europejskie o statusie Norm Polskich.

dr inż. Sławomir Chłądzyński, mgr inż. Romuald Skrzypczyński Zaprawy murarskie - konstrukcje z klinkieru

Zaprawy murarskie - konstrukcje z klinkieru Zaprawy murarskie - konstrukcje z klinkieru

Po scharakteryzowaniu zapraw murarskich, opisaniu rodzajów konstrukcji murowych oraz podstaw wykonywania prac murarskich przedstawiamy zasady prawidłowego wykonawstwa konstrukcji murowych z klinkieru.

Po scharakteryzowaniu zapraw murarskich, opisaniu rodzajów konstrukcji murowych oraz podstaw wykonywania prac murarskich przedstawiamy zasady prawidłowego wykonawstwa konstrukcji murowych z klinkieru.

mgr inż. arch. Tomasz Rybarczyk Zachowanie się betonu komórkowego w warunkach pożarowych

Zachowanie się betonu komórkowego w warunkach pożarowych Zachowanie się betonu komórkowego w warunkach pożarowych

Bardzo ważną cechą materiałów budowlanych, a zwłaszcza służących do budowy konstrukcyjnych części budynku, jest odporność ogniowa. Z tym pojęciem wiąże się odporność materiału na bezpośrednie działanie...

Bardzo ważną cechą materiałów budowlanych, a zwłaszcza służących do budowy konstrukcyjnych części budynku, jest odporność ogniowa. Z tym pojęciem wiąże się odporność materiału na bezpośrednie działanie ognia, a także działanie wysokich temperatur.

dr inż. Marzena Najduchowska Ochrona powierzchniowa betonu

Ochrona powierzchniowa betonu Ochrona powierzchniowa betonu

Beton narażony na bezpośrednie działanie czynników atmosferycznych, agresję chemiczną związaną ze stałym wzrostem skażenia środowiska oraz agresywnych związków chemicznych z biegiem lat ulega degradacji....

Beton narażony na bezpośrednie działanie czynników atmosferycznych, agresję chemiczną związaną ze stałym wzrostem skażenia środowiska oraz agresywnych związków chemicznych z biegiem lat ulega degradacji. Jest to problem nie tylko estetyczny, lecz także techniczny, starzenie się materiału może bowiem doprowadzić do uszkodzenia konstrukcji.

dr inż. Sławomir Chłądzyński, mgr inż. Romuald Skrzypczyński Kleje do okładzin - wykonawstwo

Kleje do okładzin - wykonawstwo Kleje do okładzin - wykonawstwo

Producenci klejów cementowych, mas do spoinowania, hydroizolacji i okładzin ceramicznych dostarczają na rynek wysokiej jakości produkty spełniające wymagania norm europejskich i aprobat technicznych. Materiały...

Producenci klejów cementowych, mas do spoinowania, hydroizolacji i okładzin ceramicznych dostarczają na rynek wysokiej jakości produkty spełniające wymagania norm europejskich i aprobat technicznych. Materiały te są nowoczesne, co w połączeniu z nowymi technologiami stosowania pozwala na wykonywanie prac glazurniczych łatwo i szybko, a efekty są trwałe i estetyczne.

dr inż. Sławomir Chłądzyński, mgr inż. Łukasz Bąk Rola cementu w kształtowaniu właściwości suchych mieszanek chemii budowlanej

Rola cementu w kształtowaniu właściwości suchych mieszanek chemii budowlanej Rola cementu w kształtowaniu właściwości suchych mieszanek chemii budowlanej

Każda sucha mieszanka z grupy chemii budowlanej składa się z kilku podstawowych składników: spoiwa, kruszywa i wypełniaczy, dodatków mineralnych oraz domieszek chemicznych. Mniej skomplikowane produkty...

Każda sucha mieszanka z grupy chemii budowlanej składa się z kilku podstawowych składników: spoiwa, kruszywa i wypełniaczy, dodatków mineralnych oraz domieszek chemicznych. Mniej skomplikowane produkty mogą zawierać jedynie kilka składników, bardziej specjalistyczne – nawet kilkanaście. Najważniejszą rolę odgrywa spoiwo, którym może być cement, wapno hydratyzowane, gips lub anhydryt, a także spoiwa organiczne.

prof. ICiMB, dr inż. Genowefa Zapotoczna-Sytek, mgr inż. arch. Tomasz Rybarczyk Rewitalizacja budynków z betonu komórkowego zalanych podczas powodzi

Rewitalizacja budynków z betonu komórkowego zalanych podczas powodzi Rewitalizacja budynków z betonu komórkowego zalanych podczas powodzi

Badania budynków zalanych podczas powodzi w 1997 r. wykazały, że autoklawizowany beton komórkowy cechuje się wysoką odpornością na ekstremalne zawilgocenia. Beton komórkowy w budynkach po powodzi nie stracił...

Badania budynków zalanych podczas powodzi w 1997 r. wykazały, że autoklawizowany beton komórkowy cechuje się wysoką odpornością na ekstremalne zawilgocenia. Beton komórkowy w budynkach po powodzi nie stracił właściwości użytkowych i parametrów technicznych.

mgr inż. Maciej Król, prof. dr hab. eur. inż. Tomasz Z. Błaszczyński Geopolimery w budownictwie

Geopolimery w budownictwie Geopolimery w budownictwie

W wyniku produkcji jednej tony klasycznego cementu przedostaje się do atmosfery tona dwutlenku węgla. Podczas syntezy geopolimerów, które mogą mieć podobne zastosowanie, wydziela się 4–8 razy mniej CO2...

W wyniku produkcji jednej tony klasycznego cementu przedostaje się do atmosfery tona dwutlenku węgla. Podczas syntezy geopolimerów, które mogą mieć podobne zastosowanie, wydziela się 4–8 razy mniej CO2 przy zużyciu 2–3 razy mniejszej energii. Z tego powodu cement geopolimerowy nazwano zielonym cementem. Jest ekologiczny i wytrzymały, a mimo to rzadko stosowany w budownictwie.

prof. dr hab. eur. inż. Tomasz Z. Błaszczyński, mgr inż. Błażej Gwozdowski Nanocementy i nanobetony

Nanocementy i nanobetony Nanocementy i nanobetony

Rozwój nanotechnologii przyniósł nowe możliwości poprawy właściwości fizycznych i chemicznych betonu. Jest on także szansą na uzyskanie zupełnie nowych cech, jak transparentość, zdolność do samoregeneracji...

Rozwój nanotechnologii przyniósł nowe możliwości poprawy właściwości fizycznych i chemicznych betonu. Jest on także szansą na uzyskanie zupełnie nowych cech, jak transparentość, zdolność do samoregeneracji czy samooczyszczania.

mgr inż. Sebastian Czernik Technologia wykonywania gładzi gipsowych

Technologia wykonywania gładzi gipsowych Technologia wykonywania gładzi gipsowych

Podczas prac wykończeniowych w nowych budynkach, a także podczas remontów w obiektach modernizowanych często zachodzi konieczność zastosowania dodatkowej, cienkiej warstwy materiału, której zadaniem jest...

Podczas prac wykończeniowych w nowych budynkach, a także podczas remontów w obiektach modernizowanych często zachodzi konieczność zastosowania dodatkowej, cienkiej warstwy materiału, której zadaniem jest wyrównanie powierzchni ścian i sufitów oraz nadanie im oczekiwanej gładkości. Cienką warstwą spełniającą funkcję wykończeniową jest gładź, wykonywana z drobnoziarnistych materiałów na bazie cementu, gipsu, wapna lub polimerów.

dr hab. inż. Danuta Barnat-Hunek, prof. ucz., dr inż. Jacek Góra, dr inż. Przemysław Brzyski Ocena skuteczności hydrofobizacji powierzchniowej betonu

Ocena skuteczności hydrofobizacji powierzchniowej betonu Ocena skuteczności hydrofobizacji powierzchniowej betonu

W ostatnich latach wzrosło zainteresowanie impregnacją wodoodporną wyrobów budowlanych z betonu. Jednak w przeciwieństwie do materiałów porowatych typu cegła ceramiczna, zaprawy tynkarskie czy kamień budowlany,...

W ostatnich latach wzrosło zainteresowanie impregnacją wodoodporną wyrobów budowlanych z betonu. Jednak w przeciwieństwie do materiałów porowatych typu cegła ceramiczna, zaprawy tynkarskie czy kamień budowlany, odnośnie do których dostępne są liczne opracowania potwierdzające skuteczność i zasadność hydrofobizacji, w odniesieniu do betonu brak jest jednoznacznych zaleceń.

mgr inż. Maciej Król, prof. dr hab. eur. inż. Tomasz Z. Błaszczyński Właściwości fibrogeopolimerów

Właściwości fibrogeopolimerów Właściwości fibrogeopolimerów

Trwają prace nad udoskonalaniem właściwości materiałów na bazie spoiw geopolimerowych, zwłaszcza parametrów związanych z rozciąganiem i zginaniem. Ciekawym rozwiązaniem w tym zakresie mogą być fibrogeopolimery...

Trwają prace nad udoskonalaniem właściwości materiałów na bazie spoiw geopolimerowych, zwłaszcza parametrów związanych z rozciąganiem i zginaniem. Ciekawym rozwiązaniem w tym zakresie mogą być fibrogeopolimery jako fibrokompozyty zbrojone włóknami.

mgr inż. Sebastian Czernik Jak uzyskać gładkie ściany?

Jak uzyskać gładkie ściany? Jak uzyskać gładkie ściany?

Podstawowe zadanie gładzi wydaje się oczywiste – uzyskanie idealnie gładkiej, równej i miłej w dotyku powierzchni ścian i sufitów. Stosuje się w tym celu łatwe w obróbce i drobnoziarniste gładzie gipsowe....

Podstawowe zadanie gładzi wydaje się oczywiste – uzyskanie idealnie gładkiej, równej i miłej w dotyku powierzchni ścian i sufitów. Stosuje się w tym celu łatwe w obróbce i drobnoziarniste gładzie gipsowe. Jak jednak osiągnąć zadowalający efekt i czy w każdej sytuacji można korzystać z takich samych rozwiązań?

prof. dr hab. eur. inż. Tomasz Z. Błaszczyński, mgr inż. Błażej Gwozdowski Nanotechnologia w budownictwie – wprowadzenie

Nanotechnologia w budownictwie – wprowadzenie Nanotechnologia w budownictwie – wprowadzenie

Nanotechnologia – technologia i produkcja bardzo małych przedmiotów na poziomie najmniejszych cząstek materii – jest wciąż bardzo młodą dziedziną nauki. Niemniej coraz trudniej wyobrazić sobie dalszy rozwój...

Nanotechnologia – technologia i produkcja bardzo małych przedmiotów na poziomie najmniejszych cząstek materii – jest wciąż bardzo młodą dziedziną nauki. Niemniej coraz trudniej wyobrazić sobie dalszy rozwój przemysłu (także rynku materiałów budowlanych) bez jej udziału.

dr inż. Krzysztof Germaniuk, mgr inż. Tomasz Gajda Materiały naprawcze do betonu stosowane w obiektach inżynierskich

Materiały naprawcze do betonu stosowane w obiektach inżynierskich

Stosowanie w naprawach konstrukcji inżynierskich produktów nieodpornych na wielokrotne, cykliczne zmiany temperatury jest często główną przyczyną niepowodzenia wykonywanych robót. Dotyczy to zwłaszcza...

Stosowanie w naprawach konstrukcji inżynierskich produktów nieodpornych na wielokrotne, cykliczne zmiany temperatury jest często główną przyczyną niepowodzenia wykonywanych robót. Dotyczy to zwłaszcza materiałów naprawczych do betonu.

mgr inż. Mahmoud Hsino, dr hab. inż. Jerzy Pasławski Materiały zmiennofazowe jako modyfikator betonu dojrzewającego w klimacie gorącym i suchym

Materiały zmiennofazowe jako modyfikator betonu dojrzewającego w klimacie gorącym i suchym

W elemencie betonowanym w suchym i gorącym klimacie zachodzi równocześnie wiele procesów, wśród których główną rolę odgrywają dojrzewanie i twardnienie betonu. Podczas tych procesów reakcja egzotermiczna...

W elemencie betonowanym w suchym i gorącym klimacie zachodzi równocześnie wiele procesów, wśród których główną rolę odgrywają dojrzewanie i twardnienie betonu. Podczas tych procesów reakcja egzotermiczna związana z hydratacją cementu w znacznym stopniu inicjuje naprężenia termiczne, które wraz z szybkim ubytkiem wody z mieszanki wywołują niepożądane skutki.

prof. dr hab. eur. inż. Tomasz Z. Błaszczyński, mgr inż. Maciej Król Produkcja betonu a problem redukcji emisji dwutlenku węgla

Produkcja betonu a problem redukcji emisji dwutlenku węgla Produkcja betonu a problem redukcji emisji dwutlenku węgla

Beton jako najpopularniejszy materiał budowlany został objęty programem budownictwa zrównoważonego. W programie tym szuka się takich materiałów i procesów wytwórczych, które byłyby przyjazne środowisku,...

Beton jako najpopularniejszy materiał budowlany został objęty programem budownictwa zrównoważonego. W programie tym szuka się takich materiałów i procesów wytwórczych, które byłyby przyjazne środowisku, prowadziły do oszczędności energii i zapobiegały powiększeniu efektu cieplarnianego przez redukcję emisji gazów cieplarnianych.

mgr inż. Maciej Rokiel Tynki ofiarne - klasyfikacja i właściwości

Tynki ofiarne - klasyfikacja i właściwości Tynki ofiarne - klasyfikacja i właściwości

Przy wyborze tynku należy brać pod uwagę jego kompatybilność z podłożem (wytrzymałość, przyczepność), trwałość (odporność na czynniki atmosferyczne) oraz estetykę (równość/gładkość powierzchni, strukturę)....

Przy wyborze tynku należy brać pod uwagę jego kompatybilność z podłożem (wytrzymałość, przyczepność), trwałość (odporność na czynniki atmosferyczne) oraz estetykę (równość/gładkość powierzchni, strukturę). Odpowiedni dobór parametrów jest ważny zwłaszcza w wypadku tynków mających pełnić specjalne funkcje.

dr inż. Sławomir Chłądzyński Kiedy środek gruntujący jest naprawdę środkiem gruntującym

Kiedy środek gruntujący jest naprawdę środkiem gruntującym Kiedy środek gruntujący jest naprawdę środkiem gruntującym

Gruntowanie jest nieodłącznym etapem prac wykończeniowych. W związku z tym producenci chemii budowlanej ciągle wzbogacają ofertę środków gruntujących. Asortyment ten jest zróżnicowany, także pod względem...

Gruntowanie jest nieodłącznym etapem prac wykończeniowych. W związku z tym producenci chemii budowlanej ciągle wzbogacają ofertę środków gruntujących. Asortyment ten jest zróżnicowany, także pod względem ceny. Czy jednak mamy pewność, że za niższą cenę rzeczywiście kupujemy środek gruntujący?

dr inż. Jerzy Bochen Prognozowanie trwałości tynków zewnętrznych na podstawie zmian właściwości fizycznych w procesie starzenia

Prognozowanie trwałości tynków zewnętrznych na podstawie zmian właściwości fizycznych w procesie starzenia Prognozowanie trwałości tynków zewnętrznych na podstawie zmian właściwości fizycznych w procesie starzenia

Najbardziej miarodajnymi testami określającymi zachowanie się materiałów pod wpływem czynników atmosferycznych są długotrwałe testy starzeniowe, trwające co najmniej 5 lat. Są one jednak czasochłonne,...

Najbardziej miarodajnymi testami określającymi zachowanie się materiałów pod wpływem czynników atmosferycznych są długotrwałe testy starzeniowe, trwające co najmniej 5 lat. Są one jednak czasochłonne, dlatego częściej wnioskuje się o trwałości na podstawie krótkotrwałych i przyśpieszonych testów.

mgr inż. Maciej Rokiel Właściwości i zastosowanie krystalicznych zapraw uszczelniających

Właściwości i zastosowanie krystalicznych zapraw uszczelniających Właściwości i zastosowanie krystalicznych zapraw uszczelniających

Rolą hydroizolacji jest odcięcie dostępu wody i wilgoci do budynku lub jego elementu.

Rolą hydroizolacji jest odcięcie dostępu wody i wilgoci do budynku lub jego elementu.

Wybrane dla Ciebie

Odkryj trendy projektowania elewacji »

Odkryj trendy projektowania elewacji » Odkryj trendy projektowania elewacji »

Jak estetycznie wykończyć ściany - wewnątrz i na zewnątrz? »

Jak estetycznie wykończyć ściany - wewnątrz i na zewnątrz? » Jak estetycznie wykończyć ściany - wewnątrz i na zewnątrz? »

Przeciekający dach? Jak temu zapobiec »

Przeciekający dach? Jak temu zapobiec » Przeciekający dach? Jak temu zapobiec »

Dach biosolarny - co to jest? »

Dach biosolarny - co to jest? » Dach biosolarny - co to jest? »

Zobacz, które płyty termoizolacyjne skutecznie ochronią dom przed zimnem »

Zobacz, które płyty termoizolacyjne skutecznie ochronią dom przed zimnem » Zobacz, które płyty termoizolacyjne skutecznie ochronią dom przed zimnem »

Jak poprawić izolacyjność akustyczną ścian murowanych »

Jak poprawić izolacyjność akustyczną ścian murowanych »  Jak poprawić izolacyjność akustyczną ścian murowanych »

Wszystko, co powinieneś wiedzieć o izolacjach natryskowych »

Wszystko, co powinieneś wiedzieć o izolacjach natryskowych » Wszystko, co powinieneś wiedzieć o izolacjach natryskowych »

Przekonaj się, jak inni izolują pianką poliuretanową »

Przekonaj się, jak inni izolują pianką poliuretanową » Przekonaj się, jak inni izolują pianką poliuretanową »

Na czym polega fenomen technologii białej wanny »

Na czym polega fenomen technologii białej wanny » Na czym polega fenomen technologii białej wanny »

Podpowiadamy, jak wybrać system ociepleń

Podpowiadamy, jak wybrać system ociepleń Podpowiadamy, jak wybrać system ociepleń

Podpowiadamy, jak skutecznie przeprowadzić renowacje piwnicy »

Podpowiadamy, jak skutecznie przeprowadzić renowacje piwnicy » Podpowiadamy, jak skutecznie przeprowadzić renowacje piwnicy »

300% rozciągliwości membrany - TAK! »

300% rozciągliwości membrany - TAK! » 300% rozciągliwości membrany - TAK! »

Copyright © 2004-2019 Grupa MEDIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, nr KRS: 0000537655. Wszelkie prawa, w tym Autora, Wydawcy i Producenta bazy danych zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione. Korzystanie z serwisu i zamieszczonych w nim utworów i danych wyłącznie na zasadach określonych w Zasadach korzystania z serwisu.
Portal Budowlany - Izolacje.com.pl

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień przeglądarki dotyczących cookies. Nim Państwo zaczną korzystać z naszego serwisu prosimy o zapoznanie się z naszą polityką prywatności oraz Informacją o Cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności oraz Informacji o Cookies. Administratorem Państwa danych osobowych jest Grupa MEDIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.K., nr KRS: 0000537655, z siedzibą w 04-112 Warszawa, ul. Karczewska 18, tel. +48 22 810-21-24, właściciel strony www.izolacje.com.pl. Twoje Dane Osobowe będą chronione zgodnie z wytycznymi polityki prywatności www.izolacje.com.pl oraz zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r i z Ustawą o ochronie danych osobowych Dz.U. 2018 poz. 1000 z dnia 10 maja 2018r.