Izolacje.com.pl

Zaawansowane wyszukiwanie

Tynki renowacyjne w świetle instrukcji WTA nr 2-9-04/D oraz normy PN-EN 998-1:2004

M. Rokiel

M. Rokiel

Czynnikiem inicjującym procesy destrukcyjne oraz będącym źródłem największej liczby zagrożeń dla obiektów budowlanych jest woda występująca w sąsiedztwie każdej budowli. Zawiera ona związki chemiczne, które przy braku skutecznie działających hydroizolacji i/lub powłok ochronnych wnikają w konstrukcję i na skutek dalszych reakcji chemicznych i zjawisk fizycznych (zwłaszcza cykli zamarzania i odmarzania) powodują niszczenie fundamentów, ścian czy nawet sklepień.

Zobacz także

fischer Polska sp. z o.o. Zalecenia dotyczące renowacji istniejącego systemu ETICS

Zalecenia dotyczące renowacji istniejącego systemu ETICS Zalecenia dotyczące renowacji istniejącego systemu ETICS

Przed podjęciem decyzji o wykonaniu dodatkowego docieplenia konieczna jest szczegółowa inwentaryzacja istniejącego układu/systemu ocieplenia oraz podłoża. Ocenę taką należy wykonać etapowo.

Przed podjęciem decyzji o wykonaniu dodatkowego docieplenia konieczna jest szczegółowa inwentaryzacja istniejącego układu/systemu ocieplenia oraz podłoża. Ocenę taką należy wykonać etapowo.

RAXY Sp. z o.o. Nowoczesne technologie w ciepłych i zdrowych budynkach

Nowoczesne technologie w ciepłych i zdrowych budynkach Nowoczesne technologie w ciepłych i zdrowych budynkach

Poznaj innowacyjne, specjalistyczne produkty nadające przegrodom budowlanym odpowiednią trwałość, izolacyjność cieplną i szczelność. Jakie rozwiązania pozwolą nowe oraz remontowane chronić budynki i konstrukcje?

Poznaj innowacyjne, specjalistyczne produkty nadające przegrodom budowlanym odpowiednią trwałość, izolacyjność cieplną i szczelność. Jakie rozwiązania pozwolą nowe oraz remontowane chronić budynki i konstrukcje?

Purinova Sp. z o.o. Turkusowa drużyna Purios ciepło wita pomarańczowego bohatera

Turkusowa drużyna Purios ciepło wita pomarańczowego bohatera Turkusowa drużyna Purios ciepło wita pomarańczowego bohatera

Wy mówicie, a my słuchamy. Wskazujecie na nudne reklamy, inżynierów w garniturach, patrzących z każdego bilbordu i na Mister Muscle Budowlanki w ogrodniczkach. To wszystko już było, a wciąż zapomina się...

Wy mówicie, a my słuchamy. Wskazujecie na nudne reklamy, inżynierów w garniturach, patrzących z każdego bilbordu i na Mister Muscle Budowlanki w ogrodniczkach. To wszystko już było, a wciąż zapomina się o kimś bardzo ważnym.

Przy opracowywaniu technologii prac naprawczo-renowacyjnych każdy obiekt, a zwłaszcza zabytkowy, trzeba traktować indywidualnie. Należy stosować materiały odznaczające się dobrą „współpracą” z materiałem oryginalnym, tzn. do uzupełniania spoin w ceglanej elewacji gotyckiego kościoła, secesyjnej kamienicy i budynku z lat 50. ubiegłego wieku trzeba stosować odpowiednie zaprawy. W zależności od obiektu będą się więc one różnić nie tylko parametrami fizykomechanicznymi, ale przede wszystkim składem (we współczesnym budownictwie „współpraca” materiału podłoża i materiału naprawczego/zabezpieczającego musi być także zapewniona, ale dotyczy ona innych materiałów i kryteriów).

Prac związanych ze starymi, zawilgoconymi i zasolonymi obiektami nie można traktować tylko jako zabiegów osuszeniowych. Prace naprawczo-renowacyjne obejmować mogą zagadnienia związane z odtwarzaniem izolacji, muszą rozwiązywać problem wynikający z obecności w zawilgoconym murze związków soli oraz zawierać sposoby naprawy elewacji (czyszczenie, spoinowanie, wzmacnianie podłoży, hydrofobizację, scalanie kolorystyczne, naprawę spękanych tynków itp.). Jest to również cały zespół czynności towarzyszących, polegających na wykonaniu nowych instalacji sanitarnych, grzewczych, elektrycznych, wentylacyjnych lub klimatyzacyjnych, udrożnieniu lub zmianie sposobu odprowadzenia wód opadowych czy wreszcie reprofilacji otaczającego terenu. Prace osuszeniowe natomiast będą obejmować rzeczywiste sposoby osuszania obiektu (np. za pomocą osuszaczy absorpcyjnych, kondensacyjnych itp.). Dopiero wykonanie wszystkich tych czynności zapewni trwałe zmniejszenie poziomu zawilgocenia ścian (najczęściej do poziomu 3–4% wilgotności masowej), umożliwiające prowadzenie dalszych prac budowlanych lub konserwatorskich, a po ich wykonaniu pozwalające na właściwą eksploatację.

Wytyczne dotyczące prac naprawczo-renowacyjnych

Przeprowadzenia prac naprawczych w zniszczonych przez wodę i obecne w niej sole obiektach nie ułatwia fakt, że brak jest u nas wytycznych oraz warunków technicznych wykonania i odbioru robót pozwalających w sposób kompleksowy podejść do tych zagadnień. Można tu i należy korzystać np. z wytycznych WTA, tj. niemieckiego zespołu naukowo-technicznego ds. konserwacji budowli i zabytków.

Do najważniejszych z nich zaliczyć można:

  • WTA Merkblatt 4-5-99 – „Beurteilung von Mauerwerk. Mauerwerkdiagnostik” [1],
  • WTA Merkblatt 4-11-02 – „Messung der Feuchte von mineralischem Baustoffen” [2],
  • WTA Merkblatt 2-9-04 – „Sanierputzsysteme” [3],
  • WTA Merkblatt 4-4-04 –„Mauerwerksinjektion gegen kapillare Feuchtigkeit” [4],
  • WTA Merkblatt 4-6-05 – „Nachträgliches Abdichten erdberührter Bauteile” [5],
  • WTA Merkblatt 4-7-02 – „Nachträgliche mechanische Horizontalsperre” [6],
  • WTA Merkblatt 2-7-01 – „Kalkputz in der Denkmalpflege” [7],
  • WTA Merkblatt 3-5-98 – „Reinigungsverfahren” [8],
  • WTA Merkblatt 3-13-01 – „Kompressensalzung” [9],
  • WTA Merkblatt 6-2-01 – „Simulation wärme-und feuchtetechnischer Prozesse” [10].

Tynki na wilgotne i zasolone mury

Wykonanie poziomej przepony oraz odtworzenie pionowej izolacji w zawilgoconym i zasolonym murze zapobiega dalszemu jego zawilgoceniu. Rezultatem jest rozpoczęcie procesu wysychania ściany, co jednakże powoduje na jego powierzchni krystalizację szkodliwych soli budowlanych. Nie zapobiegnie temu zastosowanie relatywnie szczelnych wobec wilgoci tynków cementowych – po jakimś czasie – zwykle od kilku do kilkunastu miesięcy – dochodzi bowiem do ich odspojenia, najczęściej razem z warstwą zniszczonego przez sole muru. Tynki wapienne wytrzymują natomiast od kilku do kilkunastu miesięcy. Rozwiązaniem tego problemu wilgotnych i zasolonych murów jest zastosowanie systemu tynków renowacyjnych WTA.

Tynki renowacyjne według WTA

W 1991 r. ukazała się instrukcja WTA nr 2-2-91 [11], zastępująca wytyczne z 1985 r. W 1999 r. wydano instrukcję WTA Merkblatt 2-6-99 – „Ergaenzungen zum Merkblatt 2-2-91 – »Sanierputzsysteme «” [12], będącą uzupełnieniem wytycznych z r. 1991, wynikającym z praktycznych doświadczeń w zastosowaniu tynków renowacyjnych. Obecnie obowiązująca instrukcja WTA nr 2-9-04 – „Sanierputzsysteme” [3] zastępuje poprzednie, ponadto uwzględnia najnowszy stan wiedzy, precyzuje i ujednolica pewne zagadnienia. Podstawową cechą cytowanej wyżej instrukcji jest jednak określenie parametrów i wymagań, które musi spełniać tynk (choć lepiej tu pasuje sformułowanie: system tynków), aby można go było nazwać renowacyjnym WTA. Jest to o tyle istotne, że obowiązująca aktualnie norma PN-EN 998-1:2004 [13] zawiera także wymagania dotyczące tynków renowacyjnych. Przy renowacji zawilgoconych i zasolonych ścian jest istotne, żeby stosować niepojedynczy tynk renowacyjny, lecz system tynków renowacyjnych, którego składniki cechują się odpowiednimi parametrami i są ze sobą kompatybilne, czego nie uwzględnia PN-EN 998-1:2004 [13].

Rys. 1. Czynności niezbędne do opracowania technologii prac naprawczo-renowacyjnych zniszczonych murów

Rys. 1. Czynności niezbędne do opracowania technologii prac naprawczo-renowacyjnych zniszczonych murów

Co to jest system tynków renowacyjnych

Według WTA nr 2-9-04 [3] tynkiem renowacyjnym WTA jest tynk zgodny z EN 998-1 [13] i spełniający wymogi cytowanej instrukcji WTA. Jest to o tyle istotne, że nie ma tu bezpośrednio sformułowanego wymogu klasyfikacji tynku jako renowacyjnego według EN 998-1 [13]. Wymóg badania tynku na zgodność z PN-EN 998-1:2004 [13] jest wymogiem obligatoryjnym (formalnym), natomiast o skuteczności tynku decydują także inne parametry i pozostałe składniki systemu, o których nie wspomina się w PN-EN 998-1:2004 [13]. W skład systemu tynków renowacyjnych wchodzą: obrzutka, tynk wyrównujący, tynk podkładowy (magazynujący), tynk renowacyjny oraz warstwy wygładzające i wymalowania. Norma ta opisuje tynk jako wyrób budowlany z uwagi na jego podstawowe własności i parametry związane z zastosowaniem na wilgotnych i zasolonych murach. Nic nie mówi na temat zastosowania tynków renowacyjnych czy ograniczeń w ich stosowaniu, nie wspominając o niezbędnych badaniach na etapie opracowywania technologii prac renowacyjnych (rys. 1).

Sposób działania systemu

Rys. 2. Sposób funkcjonowania systemu tynku renowacyjnego

Rys. 2. Sposób funkcjonowania systemu tynku renowacyjnego

Zauważyć trzeba, że sposób działania („zachowania się”) tynku renowacyjnego jest zupełnie inny niż tynków na spoiwach cementowym i wapiennym (wiążącym zarówno hydraulicznie, jak i powietrznie). Tynk renowacyjny wchłania wilgoć znajdującą się w murze, oddaje ją do otoczenia pod postacią pary wodnej, jednocześnie magazynując w sobie w postaci skrystalizowanej szkodliwe sole (rys. 2). Ponieważ strefa odparowania przesunięta jest do wnętrza tynku, nie ma możliwości powstania wykwitów na powierzchni. Sole krystalizują w porach tynku renowacyjnego, nie powodując widocznych uszkodzeń. Takie działanie trwa, oczywiście, do momentu zapełnienia porów przez kryształy soli, przy czym przeciętną trwałość tynku renowacyjnego szacuje się na 20–30 lat, co w porównaniu z tradycyjnymi tynkami jest okresem nieporównywalnie dłuższym.

Aby wymusić na znajdującej się w murze wilgoci taki sposób „zachowania się” i jednocześnie pełnić funkcję „podręcznego magazynu soli”, tynk renowacyjny musi charakteryzować się ściśle określonymi parametrami.

Właściwości systemu decydujące o jego specyfice

Odpowiednia objętość porów w świeżej zaprawie i porowatość stwardniałej zaprawy zapewnia przestrzeń niezbędną do krystalizacji soli, a także objętość zajmowaną przez tworzące się kryształy lodu przy przejściu przez temperaturę 0°C. Dzięki temu tynki renowacyjne są mrozoodporne i odporne na sole.

Współczynnik oporu dyfuzyjnego µ umożliwia migrację pary wodnej z muru do otoczenia i nie dopuszcza jednocześnie do tworzenia się „zatoru z wilgoci” między murem a tynkiem, uniemożliwiając koncentrację soli i wilgoci w cienkiej, przypowierzchniowej warstwie muru. Natomiast odpowiednio wykształcona absorpcja wody spowodowana podciąganiem kapilarnym i głębokość wnikania wody umożliwia ograniczoną penetrację szkodliwych soli z podłoża bez obawy, że przy rekrystalizacji soli w krótkim czasie zostanie uszkodzony tynk. Odpowiednia wytrzymałość na ściskanie oraz proporcje między wytrzymałością na ściskanie a wytrzymałością na rozciąganie przy zginaniu zapewnia dostosowanie parametrów tynku do wytrzymałości podłoża. Należy tu jeszcze zwrócić uwagę to, iż tynk renowacyjny WTA ma niejako „zaprogramowaną” geometrię i rozkład porów. Wnikanie wody (wilgoci) w tynk jest możliwe tylko w obszarze pierwszych kilku milimetrów, dalszy transport wilgoci zachodzi wyłącznie na drodze dyfuzji pary wodnej. Ten efekt uzyskuje się dzięki stosowaniu odpowiednich dodatków i wypełniaczy. Hydrofobowość utrudnia higroskopijny pobór wilgoci z powietrza.

W związku z opisanymi właściwościami instrukcja WTA nr 2-9-04 [3] dotyczy nie tylko parametrów tynku, lecz także określa inne wymagania, które stanowią o prawidłowym zastosowaniu systemu tynków (tabele 1–5).

Tabela 1. Wymagania stawiane obrzutce półkryjącej (pokrywającej max 50% powierzchni) przez instrukcję WTA nr 2-9-04 [3] oraz PN-EN 998-1:2004 [13]

Tabela 1. Wymagania stawiane obrzutce półkryjącej (pokrywającej max 50% powierzchni) przez instrukcję WTA nr 2-9-04 [3] oraz PN-EN 998-1:2004 [13]

Tabela 2. Wymagania stawiane obrzutce całopowierzchniowej przez instrukcję WTA nr 2-9-04 [3] oraz PN-EN 998-1:2004 [13]

Tabela 2. Wymagania stawiane obrzutce całopowierzchniowej przez instrukcję WTA nr 2-9-04 [3] oraz PN-EN 998-1:2004 [13]

Tabela 3. Wymagania stawiane tynkowi podkładowemu przez instrukcję WTA nr 2-9-04 [3] oraz PN-EN 998-1:2004 [13]

Tabela 3. Wymagania stawiane tynkowi podkładowemu przez instrukcję WTA nr 2-9-04 [3] oraz PN-EN 998-1:2004 [13]

Tabela 4. Wymagania stawiane tynkowi renowacyjnemu przez instrukcję WTA nr 2-9-04 [3] oraz PN-EN 998-1:2004 [13]

Tabela 4. Wymagania stawiane tynkowi renowacyjnemu przez instrukcję WTA nr 2-9-04 [3] oraz PN-EN 998-1:2004 [13]

Tabela 5. Wymagania stawiane wymalowaniom i szpachlom przez instrukcję WTA nr 2-9-04 [3] oraz PN-EN 998-1:2004

Tabela 5. Wymagania stawiane wymalowaniom i szpachlom przez instrukcję WTA nr 2-9-04 [3] oraz PN-EN 998-1:2004


1) WTA 2-9-04 nie precyzuje metodyki badań.

Warunki stosowania

Zastosowanie systemu tynków renowacyjnych musi być poprzedzone szczegółową analizą. Instrukcja WTA nr 2-9-04 [3] powołuje się tu na instrukcję nr 4-5-99 – „Beurteilung von Mauerwerk. Mauerwrkdiagnostik” [1]. Z najważniejszych badań należy wymienić:

  • określenie przyczyn i wielkości zawilgocenia,
  • oznaczenie stopnia obciążenia solami (ilościowa i jakościowa analiza soli),
  • określenie stanu technicznego podłoża pod tynki renowacyjne.

Stopień zasolenia muru to określona laboratoryjnie w procentach (w stosunku do masy) ilość szkodliwych soli budowlanych: azotanów, siarczanów i chlorków, pozwalająca na klasyfikację obciążenia szkodliwymi solami i będąca podstawą do zaprojektowania układu i grubości warstw systemu tynków renowacyjnych. Graniczne wartości według WTA nr 2-9-04 [3] podano w tabeli 6.

Tabela 6. Klasyfikacja obciążenia solami

Tabela 6. Klasyfikacja obciążenia solami

W punkcie 3.3 instrukcji WTA 2-9-04 [3] określono warunki graniczne zastosowania systemu tynków renowacyjnych. Chodzi tu przede wszystkim o przyczyny zawilgocenia, które decydują o zastosowaniu takiego tynku. Tynki renowacyjne stosuje się przy obciążeniu wilgocią podciąganą kapilarnie oraz wilgocią higroskopijną, najczęściej jako tzw. środki flankujące po wykonaniu wtórnych izolacji. Pozwalają one na uzyskanie suchej powierzchni ściany, o ile warunki cieplno-wilgotnościowe pozwoliły na wyschnięcie samego tynku. Problem ten poruszono już w instrukcji 2-6-99 [12]. Aktualna instrukcja jednoznacznie definiuje graniczną wilgotność względną powietrza na 65%, co pozwala na nabranie w relatywnie krótkim czasie własności hydrofobowych przez twardniejący i wysychający tynk. Zaniedbanie tego warunku może prowadzić do zaburzeń wysychania tynku – tynk może nie nabrać właściwości hydrofobowych, czego rezultatem może być przedostanie się kryształów soli na powierzchnię tynku. Nie świadczy to o jego wadach, ale aby uniknąć opisanych wyżej zjawisk, należy tynkowi zapewnić odpowiednie warunki wiązania i twardnienia, np. przez poprawienie wentylacji, stosowanie osuszaczy powietrza lub ogrzewanie. Krytyczne warunki cieplno-wilgotnościowe występują przede wszystkim podczas renowacji pomieszczeń piwnicznych, choć nie musi to być regułą.

Oczywiście, tynków renowacyjnych nie należy stosować miejscowo, tylko w miejscu wysoleń, lecz na wydzielonej, najlepiej architektonicznie, strefie, w której znajdują się uszkodzenia ścian (np. na cokołach lub ścianach na wysokości pierwszej kondygnacji).

Układ warstw systemu i sposób zastosowania

Układ warstw systemu tynków renowacyjnych w zależności od stopnia zasolenia podano w tabeli 7.

Przed aplikacją systemu tynków renowacyjnych stare, zniszczone i zasolone tynki należy skuć do wysokości ok. 80 cm powyżej najwyższej widocznej linii zasolenia i/lub zawilgocenia. Usunąć trzeba luźne i niezwiązane cząstki, zmurszałą zaprawę i fragmenty muru. Należy też wykuć lub wydrapać skorodowaną zaprawę ze spoin na głębokość ok. 2 cm. Czynność ta jest, niestety, bardzo często pomijana, co jest przyczyną zmniejszenia trwałości zastosowanego systemu tynków. Z nielicznymi wyjątkami przypowierzchniowy obszar spoin stanowi swego rodzaju magazyn soli, a więc usuwanie spoin to usuwanie jednocześnie fragmentów muru z relatywnie największym zasoleniem. Następnym etapem jest mechaniczne oczyszczenie powierzchni muru i usunięcie gruzu z terenu budowy. Wywózka skażonego gruzu musi odbywać się codziennie, nie wolno ponadto dopuszczać do kontaktu skutego, zasolonego gruzu ze zdrowymi elementami budynku.

Fot. 5a–b. Przyczyną odspojenia się tynku renowacyjnego było nałożenie go na nieprzygotowanym podłożu i bez obrzutki

Fot. 5a–b. Przyczyną odspojenia się tynku renowacyjnego było nałożenie go na nieprzygotowanym podłożu i bez obrzutki

Powierzchnia muru musi być stabilna i nośna. Jako warstwę sczepną stosuje się najczęściej obrzutkę półkryjącą, choć nie musi być to regułą. Obrzutka zarówno półkryjąca, jak i całopowierzchniowa (ta ostatnia musi spełniać wymagania zawarte w tabelach 1–2) musi być składnikiem systemu. Choć nie jest to powiedziane wprost, wydaje się to sugerować także przy wykonywaniu obrzutki półkryjącej zastosowanie gotowej, fabrycznie przygotowanej zaprawy, zarabianej bezpośrednio przed aplikacją na budowie. Grubość tak wykonanego szprycu nie może przekraczać 5 mm, i, co bardzo ważne zwłaszcza przy nakładaniu maszynowym, obrzutka nie może wypełniać spoin. Teoretycznie możliwe jest nałożenie tynku renowacyjnego na ścianę (zwłaszcza przy jednorodnym, stabilnym i chłonnym podłożu) bez wykonywania obrzutki, jednak w praktyce może to powodować późniejsze problemy z przyczepnością (fot. 5a–b). Jednak poprawa przyczepności to nie jedyna funkcja obrzutki. Przy wysokim obciążeniu siarczanami obrzutka taka powinna być wykonana jako całopowierzchniowa, i to z materiałów odpornych na siarczany (niebezpieczeństwo tworzenia się ettringitu).

Przy murach niejednorodnych lub przy grubszych warstwach tynku celowe może być zastosowanie dodatkowych tynkarskich siatek zbrojących. Muszą one jednak być albo zabezpieczone przed korozją, albo odporne na nią.

Instrukcja WTA 2-9-04 [3] wprowadza także rozróżnienie między tynkiem podkładowym stosowanym przy wysokim poziomie zasolenia a tynkiem podkładowym stosowanym w celu wyrównania powierzchni pod system tynków (por.: tabela 3), traktując jednocześnie tynk wyrównawczy jako składnik systemu. Oznacza to, że aktualna instrukcja WTA nie dopuszcza stosowania tradycyjnego tynku do wyrównywania podłoża, nawet jeżeli doda się do niego różnego rodzaju dodatki porotwórcze. Ponadto tynk podkładowy stosowany przy wysokim stopniu zasolenia musi cechować się nieco innymi parametrami niż tynk renowacyjny, który jest warstwą elewacyjną.

Pojawia się tu jeszcze jeden problem. Punkt 7.6 instrukcji WTA 2-2-91 [11] mówił, że przy średnim lub wysokim stopniu zasolenia należy stosować układ warstw, który zabezpiecza ostatnią warstwę świeżo nałożonego i nieposiadającego jeszcze właściwości hydrofobowych tynku przed penetracją rozpuszczonych soli. Instrukcja ta wzmiankowała o ewentualnej możliwości zastosowania specjalnych preparatów przekształcających sole rozpuszczalne w trudno rozpuszczalne. Aktualna instrukcja wyraźnie nie zaleca stosowania tego typu preparatów (są szkodliwe dla zdrowia i nie można nimi skutecznie zneutralizować azotanów). Oznacza to, że decyzja o ilości nakładanych warstw i ich grubości (z bezwzględnym spełnieniem wymogów zawartych w tabeli 7) zależy od stopnia zasolenia, wilgotności muru i zdolności tynku do akumulacji soli. W zasadzie niedopuszczalne jest jednowarstwowe nakładanie tynku bez wstępnych badań (przede wszystkim zasolenie i bilans wilgotnościowy). Minimalna grubość warstw systemu nie może być mniejsza niż 2 cm (ewentualnie 2 razy po 1 cm). Jednakże już przy średnim stopniu zasolenia zaleca się nakładać 2×1,5 cm tynku renowacyjnego lub stosować tynk podkładowy. Przy wysokim stopniu zasolenia i znacznym obciążeniu wilgocią dobrym rozwiązaniem może być wykonanie dodatkowej warstwy z tynku renowacyjnego/podkładowego pod warunkiem nieuwzględniania jej w ogólnej grubości warstw systemu. Zakłada się, że warstwa ta będzie warstwą ochronną dla następnych, wliczanych do systemu.

 Fot. 6. Tynk renowacyjny nie powinien stykać się z gruntem

 Fot. 6. Tynk renowacyjny nie powinien stykać się z gruntem

Tynki renowacyjne nie powinny stykać się z gruntem. Należy pozostawić między nimi szczelinę (dylatację) wypełnioną np. elastyczną masą uszczelniającą lub wykonać dodatkowo pas z powłoki uszczelniającej (np. mikrozaprawy). Jest to, wbrew pozorom, dość poważny i niedoceniany problem, prowadzący czasami do zniszczeń nałożonych na właściwy tynk renowacyjny gładzi i/lub powłok malarskich (fot. 6).

W przypadku aplikacji maszynowej instrukcje techniczne (lub szczegółowe specyfikacje techniczne) zastosowanych tynków muszą bezwzględnie podawać informacje o typach stosowanych agregatów natryskowych, mieszalnikach, o średnicach i dopuszczalnych długościach wężów oraz typach dysz. Instrukcja WTA wymaga również sprawdzenia przy aplikacji natryskowej odpowiedniego napowietrzenia świeżej zaprawy. Wymóg ten wynika bezpośrednio z zasady działania tynku renowacyjnego. Nieodpowiednie napowietrzenie skutkowałoby brakiem możliwości krystalizacji soli w porach tynku. Parametr ten można określać na dwa sposoby: albo poprzez pomiar gęstości świeżo przygotowanej zaprawy, albo za pomocą specjalnych urządzeń pozwalających zmierzyć zawartość powietrza w świeżej zaprawie (w % obj.). Mniejsze ilości tynków renowacyjnych można, oczywiście, przygotowywać ręcznie. Także tutaj bardzo istotne jest właściwe przygotowanie masy tynkarskiej. Szczegółowe instrukcje znajdują się w kartach technicznych produktów. Złe zarobienie mieszanki skutkuje jej mniejszą porowatością, co przekłada się bezpośrednio na zmniejszenie trwałości tynku renowacyjnego. Nie spotyka się już (lub spotyka coraz rzadziej) tynków wymagających specjalnego napowietrzenia – wystarcza użycie mieszarek elektrycznych. Stosowanie betoniarek wolnospadowych dopuszczalne jest tylko za zgodą (zaleceniem) producenta.

Każda warstwa tynku przed nałożeniem następnej musi wyschnąć. Przeciętnie przyjmuje się szybkość schnięcia wynoszącą ok. 1 mm na dobę. Niedopuszczalne jest bezkrytyczne skracanie czasu przerw technologicznych. Wierzchnią warstwę tynku przy nakładaniu wielowarstwowym należy pozostawić szorstką (np. za pomocą szczotki), co zapewni przyczepność następnych warstw systemu.

Kwestia odporności na sole

Osobnym zagadnieniem jest odporność tynków renowacyjnych na sole. W normie PN-EN 998-1:2004 [13] w zasadzie to zagadnienie pominięto, mimo że jest to jedna z najistotniejszych cech odróżniających tynki renowacyjne WTA od tynków tradycyjnych. Trwałość tradycyjnych tynków na spoiwie cementowym i/lub wapiennym już przy średnim stopniu zasolenia ograniczona jest, m.in. w zależności od warunków cieplno-wilgotnościowych, do kilku (fot. 7), czasami kilkunastu miesięcy (fot. 8). Tynk renowacyjny może opierać się szkodliwym solom przez czas nawet dwudziestu lat.

Fot. 7–8. Skutki nałożenia tradycyjnych tynków zamiast renowacyjnych na zasolonym podłożu

Badanie odporności tynku renowacyjnego na sole występujące w zawilgoconym murze według instrukcji WTA 2-9-04 [3] wykonuje się w następujący sposób. Przygotowywany jest roztwór zdejonizowanej wody, w której w 1 l objętości rozpuszczono:

  • 35 g NaCl,
  • 5 g Na2SO4,
  • 15 g NaNO3.

Przygotowane wcześniej krążki z tynku renowacyjnego układa się na trzech leżących na sobie płytkach filtracyjnych umieszczonych w płaskim naczyniu. Ostrożnie i po brzegu naczynia wlewa się wzorcowy roztwór soli, tak aby jego poziom sięgał spodu próbki. Pojemnik przykrywa się wieczkiem z wyżłobieniami na krążki próbne i przechowuje w warunkach normalnych przez min. 10 dni, dolewając, jeżeli to niezbędne, roztworu soli, tak aby spód próbki był cały czas zwilżany. Za pozytywny wynik badania uważa się rezultat, gdy po 10 dniach roztwór soli nie przeniknie przez próbkę. Dla porównania tradycyjny tynk wapienno-cementowy opiera się działaniu soli przez ok. 1 godz. Tynk renowacyjny WTA jest więc ok. 240 razy bardziej odporny na sole niż tradycyjny tynk wapienno-cementowy.

Tabela 8. Badania w ramach kontroli produkcji tynków z certyfikatem WTA

Tabela 8. Badania w ramach kontroli produkcji tynków z certyfikatem WTA

Uwagi dotyczące wykańczania powierzchni

Do wykańczania powierzchni zastosować można dyfuzyjne wymalowania lub wyprawy. Instrukcja WTA stawia tu wymagania co do 3 parametrów (por.: tabela 5): zastępczego (porównawczego) oporu dyfuzyjnego Sd, współczynnika nasiąkliwości powierzchniowej i absorpcji wody spowodowanej podciąganiem kapilarnym. Pierwszy parametr zapewnia dyfuzyjność powłoki nie mniejszą niż systemu tynków (powłoka wierzchnia nie ogranicza paroprzepuszczalności), pozostałe parametry gwarantują niską chłonność i nasiąkliwość powierzchniową wypraw (szpachli i farb) elewacyjnych. Problem ze szpachlami wygładzającymi i wymalowaniami pojawia się jednak najczęściej nie bezpośrednio po wykonaniu prac renowacyjnych, lecz przy okazji odnawiania lub napraw powierzchni tynków. Dyfuzyjne farby (krzemianowe, silikatowe) są relatywnie drogie, często więc odnawia się powierzchnię tynków renowacyjnych, wykonując wymalowania ze zbyt szczelnych farb akrylowych czy lateksowych, nie wspominając np. o olejnych lamperiach. Podobne problemy może sprawiać wykonanie zewnętrznych szpachli wygładzających z relatywnie szczelnych i niesystemowych cementowych zapraw (ograniczają dyfuzję) lub wewnętrznych gipsowych (ulegają w krótkim czasie zniszczeniu).

Nie zaleca się także wykonywania tapet na powierzchniach tynków renowacyjnych. Zwłaszcza grube tapety potrafią dość skutecznie ograniczyć dyfuzję. Ponadto na skutek ciągłego oddziaływania pary wodnej istnieje niebezpieczeństwo pojawienia się pleśni i grzybów.

Dopuszczenie do stosowania systemu

Certyfikat WTA nie jest dopuszczeniem do stosowania w budownictwie tynku jako wyrobu budowlanego. W tym przypadku jednoznacznie precyzuje to ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych [15] oraz obwieszczenie Ministra Infrastruktury z dnia 5 lipca 2004 r. w sprawie europejskich norm zharmonizowanych oraz wytycznych do europejskich aprobat technicznych, wraz z zakresem przedmiotowym tych mandatów [16]. Na tej podstawie producent lub jego przedstawiciel po wykonaniu określonych badań, czyli wykazaniu zgodności swojego wyrobu z wymaganiami PN-EN 998-1:2004 [13], musi wystawić deklarację zgodności. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie sposobów deklarowania zgodności wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym [17] wskazuje następujące systemy oceny zgodności: system 1+, system 1, system 2+, system 2, system 3 i system 4. Dla tynków renowacyjnych deklarowanie zgodności wyrobu przez producenta odbywa się na podstawie wstępnych badań typu przeprowadzonych przez producenta oraz zakładowej kontroli produkcji, w ramach której badane powinny być co najmniej (p. 8.3.3 PN-EN 998-1:2004 [13]:

  • maksymalna wielkość ziaren kruszywa,
  • ilość wody zarobowej,
  • gęstość brutto świeżej zaprawy,
  • gęstość brutto i wytrzymałość na ściskanie świeżej zaprawy.

Do badań typu zaliczyć trzeba przede wszystkim (tablica ZA1 z PN-EN 988-1:2004 [13]):

  • wytrzymałość na ściskanie,
  • przyczepność i model pęknięcia,
  • absorpcję wody spowodowaną podciąganiem kapilarnym,
  • penetrację wody po badaniu absorpcji wody spowodowanej podciąganiem kapilarnym,
  • współczynnik przepuszczalności pary wodnej µ (wsp. oporu dyfuzyjnego).

Zarówno badania typu, jak i bieżące mogą być wykonywane w laboratorium producenta.

Inaczej do tego zagadnienia podchodzi instrukcja WTA. Certyfikat WTA mogą uzyskać tynki podkładowe, tynki renowacyjne oraz ewentualnie obrzutka. Kontrola parametrów odbywa się dwutorowo, poprzez zakładową kontrolę produkcji producenta oraz nadzór certyfikowanej jednostki nad zakładową kontrolą produkcji i badania kontrolne gotowego wyrobu. Pierwsze badania (badania typu) potwierdzające zgodność parametrów tynku z wymogami WTA muszą być udokumentowane badaniami akredytowanego laboratorium. Dla tynków nakładanych maszynowo niezbędne są dodatkowe badania, stąd wymóg precyzyjnego podawania zastosowanych agregatów, mieszalników, dyszy itp. Badania certyfikacyjne wykonywane są przecież przy aplikacji konkretnymi agregatami natryskowymi.

 Tabela 9. Wskazówki WTA dotyczące badań stwardniałego tynku renowacyjnego na obiekcie 1) Ze względu na różne warunki twardnienia wartość ta może być przekroczona. 2) Określana na stronie próbki zwróconej do podłoża. 3) Przy zasolonych próbkach kryterium może nie być spełnione.

Tabela 9. Wskazówki WTA dotyczące badań stwardniałego tynku renowacyjnego na obiekcie


1) Ze względu na różne warunki twardnienia wartość ta może być przekroczona.
2) Określana na stronie próbki zwróconej do podłoża.
3) Przy zasolonych próbkach kryterium może nie być spełnione.

W ramach kontroli produkcji wykonywane są badania wskazane w tabeli 8.

Instrukcja WTA podaje także wskazówki dotyczące badań stwardniałej zaprawy tynkarskiej na obiekcie, w ramach przyjętego wcześniej systemu zapewnienia jakości albo w razie wystąpienia jakichkolwiek problemów lub uszkodzeń tynku (p. 7.4 instrukcji). Badania kontrolne (tabela 9) należy przeprowadzać na próbkach pobranych bezpośrednio z obiektu (np. wyciętych). Takie próbki należy bezpośrednio po pobraniu szczelnie zapakować. Program badań kontrolnych należy ustalać zawsze indywidualnie, przy wielowarstwowej budowie systemu, oddzielnie dla każdej warstwy.

Jeszcze inaczej wygląda sytuacja w przypadku tynków renowacyjnych posiadających ważną aprobatę ITB. Wyroby takie mogą być, do momentu wygaśnięcia aprobaty, znakowane znakiem B. Wymagania wobec systemu tynków renowacyjnych według ITB: ZUAT-15/VIII.19/2003 [18] podano w tabeli 10.

Tabela 10. Wymagania wobec systemu tynków renowacyjnych według ITB: ZUAT-15/VIII.19/2003 [18]

Tabela 10. Wymagania wobec systemu tynków renowacyjnych według ITB: ZUAT-15/VIII.19/2003 [18]

Błędy wykonawcze

Do najczęstszych błędów przy wykonywaniu tynków renowacyjnych zaliczyć można:

Fot. 9. Na tak przygotowanym podłożu nałożenie tynków renowacyjnych nie jest możliwe

Fot. 9. Na tak przygotowanym podłożu nałożenie tynków renowacyjnych nie jest możliwe

  • złe przygotowanie podłoża (zabrudzenia, zapylenia itp.) (fot. 9),
  • zbyt małą nośność podłoża (fot. 9),
  • brak systemowości rozwiązań, nieprawidłowe wykonanie obrzutki (obrzutka za gruba, pokrywająca ponad 50% powierzchni ściany) (fot. 10).
  • zbyt małą grubość tynku renowacyjnego,
  • stosowanie tynku renowacyjnego (zwłaszcza nakładanego w jednej warstwie) bez wykonania ilościowej i jakościowej analizy zasolenia,
Fot. 10. Błędne wykonanie obrzutki półkryjącej (powinna ona pokrywać max 50% powierzchni ściany)

Fot. 10. Błędne wykonanie obrzutki półkryjącej (powinna ona pokrywać max 50% powierzchni ściany)

  • stosowanie tynku renowacyjnego bez niezbędnych badań pozwalających określić przyczyny zawilgocenia,
  • nieprawidłowe przygotowanie zaprawy tynkarskiej (zbyt mała porowatość),
  • nieprzestrzeganie czasów twardnienia i wiązania,
  • brak odpowiednich warunków twardnienia i wiązania tynku (niewłaściwe warunki cieplno-wilgotnościowe, brak lub niewłaściwa pielęgnacja),
  • wykonywanie szczelnych wymalowań i szpachli na powierzchni tynku, zastosowanie zapraw gipsowych do mocowań i obsadzeń elementów instalacji.

Literatura

  1. WTA Merkblatt 4-5-99 – „Beurteilung von Mauerwerk. Mauerwerkdiagnostik”.
  2. WTA Merkblatt 4-11-02 – „Messung der Feuchte von mineralischem Baustoffen”.
  3. WTA Merkblatt 2-9-04 – „Sanierputzsysteme”.
  4. WTA Merkblatt 4-4-04 – „Mauerwerksinjektion gegen kapillare Feuchtigkeit”.
  5. WTA Merkblatt 4-6-05 – „Nachträgliches Abdichten erdberührter Bauteile”.
  6. WTA Merkblatt 4-7-02 – „Nachträgliche mechanische Horizontalsperre”.
  7. WTA Merkblatt 2-7-01 – „Kalkputz in der Denkmalpflege”.
  8. WTA Merkblatt 3-5-98 – „Reinigungsverfahren”.
  9. WTA Merkblatt 3-13-01 – „Kompressensalzung”.
  10. WTA Merkblatt 6-2-01 – „Simulation wärmeund feuchtetechnischer Prozesse”.
  11. WTA Merkblatt 2-2-91 – „Sanierputzsysteme”.
  12. WTA Merkblatt 2-6-99 – „Ergaenzungen zum Merkblatt 2-2-91 – »Sanierputzsysteme«”.
  13. PN-EN 998-1:2004 i PN-EN 998-1:2004/AC:2006 – „Wymagania dotyczące zapraw do murów. Część 1: Zaprawa tynkarska”.
  14. M. Rokiel, „Hydroizolacje w budownictwie. Wybrane zagadnienia w praktyce”, Dom Wydawniczy MEDIUM, Warszawa 2006.
  15. Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (DzU z 2004 r. nr 92, poz. 881).
  16. Obwieszczenie Ministra Infrastruktury z dnia 5 lipca 2004 r. w sprawie europejskich norm zharmonizowanych oraz wytycznych do europejskich aprobat technicznych, wraz z zakresem przedmiotowym tych mandatów (Monitor Polski z 2004 r. nr 32, poz. 571).
  17. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie sposobów deklarowania zgodności wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym (DzU z 2004 r. nr 198, poz. 2041 ze zm.).
  18. Zalecenia udzielania aprobat technicznych ITB: ZUAT-15/VIII.19/2003, Warszawa 2003.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!

Galeria zdjęć

Tytuł
przejdź do galerii

Komentarze

Powiązane

dr inż. Krzysztof Pawłowski prof. PBŚ Podstawowe zagadnienia fizyki cieplnej budowli w aspekcie wymagań prawnych (cz. 1)

Podstawowe zagadnienia fizyki cieplnej budowli w aspekcie wymagań prawnych (cz. 1) Podstawowe zagadnienia fizyki cieplnej budowli w aspekcie wymagań prawnych (cz. 1)

Od wielu lat przepisy prawne związane z procesami projektowania, wznoszenia i eksploatacji budynków wymuszają takie rozwiązania technologiczne i organizacyjne, w wyniku których nowo wznoszone budynki zużywają...

Od wielu lat przepisy prawne związane z procesami projektowania, wznoszenia i eksploatacji budynków wymuszają takie rozwiązania technologiczne i organizacyjne, w wyniku których nowo wznoszone budynki zużywają w trakcie eksploatacji coraz mniej energii na ogrzewanie, wentylację i przygotowanie ciepłej wody użytkowej. Zmiany maksymalnej wartości współczynnika przenikania ciepła Umax. (dawniej kmax.) wpływają na wielkość zużycia energii w trakcie eksploatacji budynków.

mgr inż. Ireneusz Stachura Jak eliminować mostki cieplne w budynku?

Jak eliminować mostki cieplne w budynku? Jak eliminować mostki cieplne w budynku?

Planując budynek, czy to mieszkalny, czy o innej funkcji (np. biurowiec, hotel, szpital), projektant tworzy konkretną bryłę, która ma spełnić szereg funkcji – wizualną, funkcjonalną, ekonomiczną w fazie...

Planując budynek, czy to mieszkalny, czy o innej funkcji (np. biurowiec, hotel, szpital), projektant tworzy konkretną bryłę, która ma spełnić szereg funkcji – wizualną, funkcjonalną, ekonomiczną w fazie realizacji i eksploatacji – i zapewnić właściwe warunki do przebywania w tym budynku ludzi.

dr inż. Krzysztof Pawłowski prof. PBŚ Kształtowanie układu warstw materiałowych podłóg na stropach w budynkach

Kształtowanie układu warstw materiałowych podłóg na stropach w budynkach Kształtowanie układu warstw materiałowych podłóg na stropach w budynkach

Dobór układu warstw materiałowych podłóg na stropach w budynkach nie powinien być przypadkowy, ale oparty na szczegółowych obliczeniach i analizach w zakresie nośności i wytrzymałości, wymagań cieplno-wilgotnościowych,...

Dobór układu warstw materiałowych podłóg na stropach w budynkach nie powinien być przypadkowy, ale oparty na szczegółowych obliczeniach i analizach w zakresie nośności i wytrzymałości, wymagań cieplno-wilgotnościowych, izolacyjności akustycznej oraz ochrony przeciwpożarowej.

dr inż. Andrzej Konarzewski Panele architektoniczne do budownictwa komercyjnego

Panele architektoniczne do budownictwa komercyjnego Panele architektoniczne do budownictwa komercyjnego

W Europie do opisywania konstrukcji ścian osłonowych z płyt warstwowych w obustronnej okładzinie stalowej z rdzeniem izolacyjnym można wykorzystywać zapisy podane w normie PN-EN 13830.

W Europie do opisywania konstrukcji ścian osłonowych z płyt warstwowych w obustronnej okładzinie stalowej z rdzeniem izolacyjnym można wykorzystywać zapisy podane w normie PN-EN 13830.

mgr inż. Julia Blazy, prof. dr hab. inż. Łukasz Drobiec, dr hab. inż. arch. Rafał Blazy prof. PK Zastosowanie fibrobetonu z włóknami polipropylenowymi w przestrzeniach publicznych

Zastosowanie fibrobetonu z włóknami polipropylenowymi w przestrzeniach publicznych Zastosowanie fibrobetonu z włóknami polipropylenowymi w przestrzeniach publicznych

Beton to materiał o dużej wytrzymałości na ściskanie, ale około dziesięciokrotnie mniejszej wytrzymałości na rozciąganie. Ponadto charakteryzuje się kruchym pękaniem i nie pozwala na przenoszenie naprężeń...

Beton to materiał o dużej wytrzymałości na ściskanie, ale około dziesięciokrotnie mniejszej wytrzymałości na rozciąganie. Ponadto charakteryzuje się kruchym pękaniem i nie pozwala na przenoszenie naprężeń po zarysowaniu.

Redakcja miesięcznika IZOLACJE Tynki gipsowe w pomieszczeniach mokrych i łazienkach

Tynki gipsowe w pomieszczeniach mokrych i łazienkach Tynki gipsowe w pomieszczeniach mokrych i łazienkach

Dobór tynku wewnętrznego do pomieszczeń mokrych lub narażonych na wilgoć nie jest prosty. Takie pomieszczenia mają specjalne wymagania, a rodzaj pokrycia ścian wewnętrznych powinien uwzględniać trudne...

Dobór tynku wewnętrznego do pomieszczeń mokrych lub narażonych na wilgoć nie jest prosty. Takie pomieszczenia mają specjalne wymagania, a rodzaj pokrycia ścian wewnętrznych powinien uwzględniać trudne warunki panujące wewnątrz kuchni czy łazienki. Na szczęście technologia wychodzi inwestorom naprzeciw i efektywne położenie tynku gipsowego w mokrych i wilgotnych pomieszczeniach jest możliwe.

mgr inż. Maciej Rokiel System ETICS – skutki braku analizy dokumentacji projektowej (cz. 4)

System ETICS – skutki braku analizy dokumentacji projektowej (cz. 4) System ETICS – skutki braku analizy dokumentacji projektowej (cz. 4)

Artykuł jest kontynuacją publikacji zamieszczonych kolejno w numerach 3/2022, 4/2022 i 6/2022 miesięcznika IZOLACJE. W tej części skupimy się na tym, jak skutki braku analizy czy wręcz nieprzeczytania...

Artykuł jest kontynuacją publikacji zamieszczonych kolejno w numerach 3/2022, 4/2022 i 6/2022 miesięcznika IZOLACJE. W tej części skupimy się na tym, jak skutki braku analizy czy wręcz nieprzeczytania dokumentacji projektowej mogą wpłynąć na uszkodzenia systemu. Przez „przeczytanie” należy tu także rozumieć zapoznanie się z tekstem kart technicznych stosowanych materiałów.

dr inż. Pavel Zemene, przewodniczący Stowarzyszenia EPS w Republice Czeskiej Bezpieczeństwo pożarowe złożonych systemów izolacji cieplnej ETICS

Bezpieczeństwo pożarowe złożonych systemów izolacji cieplnej ETICS Bezpieczeństwo pożarowe złożonych systemów izolacji cieplnej ETICS

Do bezpieczeństwa pożarowego w budynkach przywiązuje się niezmiernie dużą wagę. Zagadnienie to jest ważne nie tylko ze względu na bezpieczeństwo użytkowników budynku, ale także ze względu na bezpieczną...

Do bezpieczeństwa pożarowego w budynkach przywiązuje się niezmiernie dużą wagę. Zagadnienie to jest ważne nie tylko ze względu na bezpieczeństwo użytkowników budynku, ale także ze względu na bezpieczną eksploatację budynków i ochronę mienia. W praktyce materiały i konstrukcje budowlane muszą spełniać szereg wymagań, związanych między innymi z podstawowymi wymaganiami dotyczącymi stabilności konstrukcji i jej trwałości, izolacyjności termicznej i akustycznej, a także higieny i zdrowia, czy wpływu...

mgr inż. Maciej Rokiel Jak układać płytki wielkoformatowe?

Jak układać płytki wielkoformatowe? Jak układać płytki wielkoformatowe?

Wraz ze wzrostem wielkości płytek (długości ich krawędzi) wzrastają wymogi dotyczące jakości materiałów, precyzji przygotowania podłoża oraz reżimu technologicznego wykonawstwa.

Wraz ze wzrostem wielkości płytek (długości ich krawędzi) wzrastają wymogi dotyczące jakości materiałów, precyzji przygotowania podłoża oraz reżimu technologicznego wykonawstwa.

dr inż. Krzysztof Pawłowski prof. PBŚ Właściwości cieplno-wilgotnościowe materiałów budowlanych (cz. 2)

Właściwości cieplno-wilgotnościowe materiałów budowlanych (cz. 2) Właściwości cieplno-wilgotnościowe materiałów budowlanych (cz. 2)

Proces wymiany ciepła przez przegrody budowlane jest nieustalony w czasie, co wynika ze zmienności warunków klimatycznych na zewnątrz budynku oraz m.in. nierównomierności pracy urządzeń grzewczych. Opis...

Proces wymiany ciepła przez przegrody budowlane jest nieustalony w czasie, co wynika ze zmienności warunków klimatycznych na zewnątrz budynku oraz m.in. nierównomierności pracy urządzeń grzewczych. Opis matematyczny tego procesu jest bardzo złożony, dlatego w większości rozwiązań inżynierskich stosuje się uproszczony model ustalonego przepływu ciepła.

mgr inż. Jarosław Stankiewicz Zastosowanie kruszyw lekkich w warstwach izolacyjnych

Zastosowanie kruszyw lekkich w warstwach izolacyjnych Zastosowanie kruszyw lekkich w warstwach izolacyjnych

Kruszywa lekkie są materiałem znanym od starożytności. Aktualnie wyrób ten ma liczną grupę odbiorców nie tylko we współczesnym budownictwie, ale i w innych dziedzinach gospodarki. Spowodowane to jest licznymi...

Kruszywa lekkie są materiałem znanym od starożytności. Aktualnie wyrób ten ma liczną grupę odbiorców nie tylko we współczesnym budownictwie, ale i w innych dziedzinach gospodarki. Spowodowane to jest licznymi zaletami tego wyrobu, takimi jak wysoka izolacyjność cieplna, niska gęstość, niepalność i wysoka mrozoodporność, co pozwala stosować go zarówno w budownictwie, ogrodnictwie, jak i innych branżach.

dr inż. Andrzej Konarzewski, mgr Marek Skowron, mgr inż. Mateusz Skowron Przegląd metod recyklingu i utylizacji odpadowej pianki poliuretanowo‑poliizocyjanurowej powstającej przy produkcji wyrobów budowlanych

Przegląd metod recyklingu i utylizacji odpadowej pianki poliuretanowo‑poliizocyjanurowej powstającej przy produkcji wyrobów budowlanych Przegląd metod recyklingu i utylizacji odpadowej pianki poliuretanowo‑poliizocyjanurowej powstającej przy produkcji wyrobów budowlanych

W trakcie szerokiej i różnorodnej produkcji wyrobów budowlanych ze sztywnej pianki poliuretanowo/poliizocyjanurowej powstaje stosunkowo duża ilość odpadów, które muszą zostać usunięte. Jak przeprowadzić...

W trakcie szerokiej i różnorodnej produkcji wyrobów budowlanych ze sztywnej pianki poliuretanowo/poliizocyjanurowej powstaje stosunkowo duża ilość odpadów, które muszą zostać usunięte. Jak przeprowadzić recykling odpadów z pianki?

Joanna Szot Rodzaje stropów w domach jednorodzinnych

Rodzaje stropów w domach jednorodzinnych Rodzaje stropów w domach jednorodzinnych

Strop dzieli budynek na kondygnacje. Jednak to nie jedyne jego zadanie. Ponadto ten poziomy element konstrukcyjny usztywnia konstrukcję domu i przenosi obciążenia. Musi także stanowić barierę dla dźwięków...

Strop dzieli budynek na kondygnacje. Jednak to nie jedyne jego zadanie. Ponadto ten poziomy element konstrukcyjny usztywnia konstrukcję domu i przenosi obciążenia. Musi także stanowić barierę dla dźwięków i ciepła.

P.P.H.U. EURO-MIX sp. z o.o. EURO-MIX – zaprawy klejące w systemach ociepleń

EURO-MIX – zaprawy klejące w systemach ociepleń EURO-MIX – zaprawy klejące w systemach ociepleń

EURO-MIX to producent chemii budowlanej. W asortymencie firmy znajduje się obecnie ponad 30 produktów, m.in. kleje, tynki, zaprawy, szpachlówki, gładzie, system ocieplania ścian na wełnie i na styropianie....

EURO-MIX to producent chemii budowlanej. W asortymencie firmy znajduje się obecnie ponad 30 produktów, m.in. kleje, tynki, zaprawy, szpachlówki, gładzie, system ocieplania ścian na wełnie i na styropianie. Zaprawy klejące EURO-MIX przeznaczone są do przyklejania wełny lub styropianu do podłoża z cegieł ceramicznych, betonu, tynków cementowych i cementowo­-wapiennych, gładzi cementowej, styropianu i wełny mineralnej w temperaturze od 5 do 25°C.

dr inż. Krzysztof Pawłowski prof. PBŚ Układy materiałowe wybranych przegród zewnętrznych w aspekcie wymagań cieplnych (cz. 3)

Układy materiałowe wybranych przegród zewnętrznych w aspekcie wymagań cieplnych (cz. 3) Układy materiałowe wybranych przegród zewnętrznych w aspekcie wymagań cieplnych (cz. 3)

Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych [1] wprowadziło od 31 grudnia 2020 r. nowe wymagania dotyczące izolacyjności cieplnej poprzez zaostrzenie wymagań w zakresie wartości granicznych współczynnika...

Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych [1] wprowadziło od 31 grudnia 2020 r. nowe wymagania dotyczące izolacyjności cieplnej poprzez zaostrzenie wymagań w zakresie wartości granicznych współczynnika przenikania ciepła Uc(max) [W/(m2·K)] dla przegród zewnętrznych oraz wartości granicznych wskaźnika zapotrzebowania na energię pierwotną EP [kWh/(m2·rok)] dla całego budynku. Jednak w rozporządzeniu nie sformułowano wymagań w zakresie ograniczenia strat ciepła przez złącza przegród zewnętrznych...

mgr inż. arch. Tomasz Rybarczyk Zastosowanie keramzytu w remontowanych stropach i podłogach na gruncie

Zastosowanie keramzytu w remontowanych stropach i podłogach na gruncie Zastosowanie keramzytu w remontowanych stropach i podłogach na gruncie

Są sytuacje i miejsca w budynku, w których nie da się zastosować termoizolacji w postaci wełny mineralnej lub styropianu. Wówczas w rozwiązaniach występują inne, alternatywne materiały, które nadają się...

Są sytuacje i miejsca w budynku, w których nie da się zastosować termoizolacji w postaci wełny mineralnej lub styropianu. Wówczas w rozwiązaniach występują inne, alternatywne materiały, które nadają się również do standardowych rozwiązań. Najczęściej ma to miejsce właśnie w przypadkach, w których zastosowanie styropianu i wełny się nie sprawdzi. Takim materiałem, który może w pewnych miejscach zastąpić wiodące materiały termoizolacyjne, jest keramzyt. Ten materiał ma wiele właściwości, które powodują,...

Sebastian Malinowski Kleje żelowe do płytek – właściwości i zastosowanie

Kleje żelowe do płytek – właściwości i zastosowanie Kleje żelowe do płytek – właściwości i zastosowanie

Kleje żelowe do płytek cieszą się coraz większą popularnością. Produkty te mają świetne parametry techniczne, umożliwiają szybki montaż wszelkiego rodzaju okładzin ceramicznych na powierzchni podłóg oraz...

Kleje żelowe do płytek cieszą się coraz większą popularnością. Produkty te mają świetne parametry techniczne, umożliwiają szybki montaż wszelkiego rodzaju okładzin ceramicznych na powierzchni podłóg oraz ścian.

dr inż. Krzysztof Pawłowski prof. PBŚ Projektowanie cieplne przegród stykających się z gruntem

Projektowanie cieplne przegród stykających się z gruntem Projektowanie cieplne przegród stykających się z gruntem

Dla przegród stykających się z gruntem straty ciepła przez przenikanie należą do trudniejszych w obliczeniu. Strumienie cieplne wypływające z ogrzewanego wnętrza mają swój udział w kształtowaniu rozkładu...

Dla przegród stykających się z gruntem straty ciepła przez przenikanie należą do trudniejszych w obliczeniu. Strumienie cieplne wypływające z ogrzewanego wnętrza mają swój udział w kształtowaniu rozkładu temperatur w gruncie pod budynkiem i jego otoczeniu.

Jacek Sawicki, konsultacja dr inż. Szczepan Marczyński – Clematis Źródło Dobrych Pnączy, prof. Jacek Borowski Roślinne izolacje elewacji

Roślinne izolacje elewacji Roślinne izolacje elewacji

Naturalna zieleń na elewacjach obecna jest od dawna. W formie pnączy pokrywa fasady wielu średniowiecznych budowli, wspina się po murach secesyjnych kamienic, nierzadko zdobi frontony XX-wiecznych budynków...

Naturalna zieleń na elewacjach obecna jest od dawna. W formie pnączy pokrywa fasady wielu średniowiecznych budowli, wspina się po murach secesyjnych kamienic, nierzadko zdobi frontony XX-wiecznych budynków jednorodzinnych czy współczesnych, nowoczesnych obiektów budowlanych, jej istnienie wnosi wyjątkowe zalety estetyczne i użytkowe.

mgr inż. Wojciech Rogala Projektowanie i wznoszenie ścian akustycznych w budownictwie wielorodzinnym na przykładzie przegród z wyrobów silikatowych

Projektowanie i wznoszenie ścian akustycznych w budownictwie wielorodzinnym na przykładzie przegród z wyrobów silikatowych Projektowanie i wznoszenie ścian akustycznych w budownictwie wielorodzinnym na przykładzie przegród z wyrobów silikatowych

Ściany z elementów silikatowych w ciągu ostatnich 20 lat znacznie zyskały na popularności [1]. Stanowią obecnie większość przegród akustycznych w budynkach wielorodzinnych, gdzie z uwagi na wiele źródeł...

Ściany z elementów silikatowych w ciągu ostatnich 20 lat znacznie zyskały na popularności [1]. Stanowią obecnie większość przegród akustycznych w budynkach wielorodzinnych, gdzie z uwagi na wiele źródeł hałasu izolacyjność akustyczna stanowi jeden z głównych czynników wpływających na komfort.

LERG SA Poliole poliestrowe Rigidol®

Poliole poliestrowe Rigidol® Poliole poliestrowe Rigidol®

Od lat obserwujemy dynamicznie rozwijający się trend eko, który stopniowo z mody konsumenckiej zaczął wsiąkać w coraz głębsze dziedziny życia społecznego, by w końcu dotrzeć do korzeni funkcjonowania wielu...

Od lat obserwujemy dynamicznie rozwijający się trend eko, który stopniowo z mody konsumenckiej zaczął wsiąkać w coraz głębsze dziedziny życia społecznego, by w końcu dotrzeć do korzeni funkcjonowania wielu biznesów. Obecnie marki, które chcą odnieść sukces, powinny oferować swoim odbiorcom zdecydowanie więcej niż tylko produkt czy usługę wysokiej jakości.

mgr inż. arch. Tomasz Rybarczyk Prefabrykacja w budownictwie

Prefabrykacja w budownictwie Prefabrykacja w budownictwie

Prefabrykacja w projektowaniu i realizacji budynków jest bardzo nośnym tematem, co przekłada się na duże zainteresowanie wśród projektantów i inwestorów tą tematyką. Obecnie wzrasta realizacja budynków...

Prefabrykacja w projektowaniu i realizacji budynków jest bardzo nośnym tematem, co przekłada się na duże zainteresowanie wśród projektantów i inwestorów tą tematyką. Obecnie wzrasta realizacja budynków z prefabrykatów. Można wśród nich wyróżnić realizacje realizowane przy zastosowaniu elementów prefabrykowanych stosowanych od lat oraz takich, które zostały wyprodukowane na specjalne zamówienie do zrealizowania jednego obiektu.

dr inż. Gerard Brzózka Płyty warstwowe o wysokich wskaźnikach izolacyjności akustycznej – studium przypadku

Płyty warstwowe o wysokich wskaźnikach izolacyjności akustycznej – studium przypadku Płyty warstwowe o wysokich wskaźnikach izolacyjności akustycznej – studium przypadku

Płyty warstwowe zastosowane jako przegrody akustyczne stanowią rozwiązanie charakteryzujące się dobrymi własnościami izolacyjnymi głównie w paśmie średnich, jak również wysokich częstotliwości, przy obciążeniu...

Płyty warstwowe zastosowane jako przegrody akustyczne stanowią rozwiązanie charakteryzujące się dobrymi własnościami izolacyjnymi głównie w paśmie średnich, jak również wysokich częstotliwości, przy obciążeniu niewielką masą powierzchniową. W wielu zastosowaniach wyparły typowe rozwiązania przegród masowych (np. z ceramiki, elementów wapienno­ piaskowych, betonu, żelbetu czy gipsu), które cechują się kilkukrotnie wyższymi masami powierzchniowymi.

dr hab. inż. Tomasz Tański, Roman Węglarz Prawidłowy dobór stalowych elementów konstrukcyjnych i materiałów lekkiej obudowy w środowiskach korozyjnych według wytycznych DAFA

Prawidłowy dobór stalowych elementów konstrukcyjnych i materiałów lekkiej obudowy w środowiskach korozyjnych według wytycznych DAFA Prawidłowy dobór stalowych elementów konstrukcyjnych i materiałów lekkiej obudowy w środowiskach korozyjnych według wytycznych DAFA

W świetle zawiłości norm, wymogów projektowych oraz tych istotnych z punktu widzenia inwestora okazuje się, że problem doboru właściwego materiału staje się bardzo złożony. Materiały odpowiadające zarówno...

W świetle zawiłości norm, wymogów projektowych oraz tych istotnych z punktu widzenia inwestora okazuje się, że problem doboru właściwego materiału staje się bardzo złożony. Materiały odpowiadające zarówno za estetykę, jak i przeznaczenie obiektu, m.in. w budownictwie przemysłowym, muszą sprostać wielu wymogom technicznym oraz wizualnym.

Wybrane dla Ciebie

Odkryj trendy projektowania elewacji »

Odkryj trendy projektowania elewacji » Odkryj trendy projektowania elewacji »

Jak estetycznie wykończyć ściany - wewnątrz i na zewnątrz? »

Jak estetycznie wykończyć ściany - wewnątrz i na zewnątrz? » Jak estetycznie wykończyć ściany - wewnątrz i na zewnątrz? »

Przeciekający dach? Jak temu zapobiec »

Przeciekający dach? Jak temu zapobiec » Przeciekający dach? Jak temu zapobiec »

Dach biosolarny - co to jest? »

Dach biosolarny - co to jest? » Dach biosolarny - co to jest? »

Zobacz, które płyty termoizolacyjne skutecznie ochronią dom przed zimnem »

Zobacz, które płyty termoizolacyjne skutecznie ochronią dom przed zimnem » Zobacz, które płyty termoizolacyjne skutecznie ochronią dom przed zimnem »

Jak poprawić izolacyjność akustyczną ścian murowanych »

Jak poprawić izolacyjność akustyczną ścian murowanych »  Jak poprawić izolacyjność akustyczną ścian murowanych »

Wszystko, co powinieneś wiedzieć o izolacjach natryskowych »

Wszystko, co powinieneś wiedzieć o izolacjach natryskowych » Wszystko, co powinieneś wiedzieć o izolacjach natryskowych »

Przekonaj się, jak inni izolują pianką poliuretanową »

Przekonaj się, jak inni izolują pianką poliuretanową » Przekonaj się, jak inni izolują pianką poliuretanową »

Na czym polega fenomen technologii białej wanny »

Na czym polega fenomen technologii białej wanny » Na czym polega fenomen technologii białej wanny »

Podpowiadamy, jak wybrać system ociepleń

Podpowiadamy, jak wybrać system ociepleń Podpowiadamy, jak wybrać system ociepleń

Podpowiadamy, jak skutecznie przeprowadzić renowacje piwnicy »

Podpowiadamy, jak skutecznie przeprowadzić renowacje piwnicy » Podpowiadamy, jak skutecznie przeprowadzić renowacje piwnicy »

300% rozciągliwości membrany - TAK! »

300% rozciągliwości membrany - TAK! » 300% rozciągliwości membrany - TAK! »

Copyright © 2004-2019 Grupa MEDIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, nr KRS: 0000537655. Wszelkie prawa, w tym Autora, Wydawcy i Producenta bazy danych zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione. Korzystanie z serwisu i zamieszczonych w nim utworów i danych wyłącznie na zasadach określonych w Zasadach korzystania z serwisu.
Portal Budowlany - Izolacje.com.pl

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień przeglądarki dotyczących cookies. Nim Państwo zaczną korzystać z naszego serwisu prosimy o zapoznanie się z naszą polityką prywatności oraz Informacją o Cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności oraz Informacji o Cookies. Administratorem Państwa danych osobowych jest Grupa MEDIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.K., nr KRS: 0000537655, z siedzibą w 04-112 Warszawa, ul. Karczewska 18, tel. +48 22 810-21-24, właściciel strony www.izolacje.com.pl. Twoje Dane Osobowe będą chronione zgodnie z wytycznymi polityki prywatności www.izolacje.com.pl oraz zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r i z Ustawą o ochronie danych osobowych Dz.U. 2018 poz. 1000 z dnia 10 maja 2018r.