Jaki jest współczynnik przewodzenia ciepła wełny mineralnej?

W polskim budownictwie pojawił się nowy element procesu budowlanego – tzw. odbiór termiczny budynku. Polega on na przeprowadzeniu badań jakościowych (termowizyjnych) oraz ilościowych przy zastosowaniu urządzeń do pomiaru wartości współczynnika przenikania ciepła. Wykonuje się je w celu sprawdzenia jakości cieplnej przegród i porównania jej z wymaganiami projektowymi.

Najczęściej jednak badania prowadzone są w ramach arbitraży dotyczących różnorodnych sporów o przyczyny występowania zbyt niskiej temperatury powietrza wewnętrznego w budynkach. Sytuacja komplikuje się, gdy powodów wychładzania mieszkań jest wiele, np: przyjęto błędne założenia projektowe, wadliwie wykonano izolacje termiczne, występują zaburzenia w pracy systemu grzewczego, wentylacji, użytkowanie jest niewłaściwe. W takich wypadkach pomiary i analizy muszą być przeprowadzone szczególnie precyzyjnie, gdyż rozdział winy jest szczegółowo weryfikowany przez wszystkie strony konfliktu.

Pojawia się wówczas problem określenia wartości współczynnika przewodzenia ciepła λ wbudowanych materiałów i porównania ich z wartościami deklarowanymi przez producentów. Omawiane problemy najczęściej dotyczą mieszkań lub pomieszczeń biurowych zlokalizowanych na poddaszach, gdzie do izolacji termicznej stosuje się m.in.: wełnę mineralną w postaci luźnej: granulaty, ziarna, płatki itp. Właściwości tych materiałów zależą szczególnie od staranności ułożenia oraz stopnia wstępnej komprymacji, czyli zagęszczenia. Występuje przy tym duża niejednorodność, a ciepłochronność obejmuje zakres od bardzo dobrej do całkowitego braku materiału izolacyjnego w przegrodach włącznie (rys. 1).

Co wynika z badań wełny mineralnej?